Vlissingen Dronk

Poffertjeskramen

(Bronnen)
Regel 25: Regel 25:
  
 
==Bronnen==
 
==Bronnen==
*Artikel Beekvelt: PZC 8-7-1986
+
*Artikelen Beekvelt: PZC 8-7-1986 en Faam 14-7-1993
 
*Foto's: [http://www.gemeentearchiefvlissingen.nl Gemeentearchief Vlissingen]
 
*Foto's: [http://www.gemeentearchiefvlissingen.nl Gemeentearchief Vlissingen]
 
*Krantenknipsels: [http://zoeken.krantenbankzeeland.nl Krantenbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek]
 
*Krantenknipsels: [http://zoeken.krantenbankzeeland.nl Krantenbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek]

Versie van 18 sep 2016 om 14:17

Poffertjes Beekvelt

"In de Napoleontische tijd werden poffertjes als dessert opgediend. Nu worden ze te kust en te keur op ieder moment van de dag gegeten.
Beekvelt is een naam met een lange historie in het poffertjes bakken. Vier generaties hebben sinds 1865 de traditie in ere gehouden. Het familiebedrijf zit sinds ruim een eeuw in Middelburg, maar de kramen zijn ook geregeld in Vlissingen te vinden. Een aantal jaren stond de familie Beekvelt op de Boulevard, maar het publiek liet het daar afweten.
Oorspronkelijk horen de poffertjes op kermissen en jaarmarkten thuis en aanvankelijk werden ze met boter en suiker gegeten. Maar regels zijn er om gebroken te worden en dus zijn er nu vaste locaties als pannenkoekhuizen en poffertjeskramen waar ze bereid worden met vruchten, ijs, rum, grand manier en in talrijke andere combinaties. Om de keuze wat groter te maken worden bij Beekvelt ook pannenkoeken gebakken, waaronder de Zeeuwse met spek en stroop.
Het belangrijkste van poffertjes bakken s dat de mensen het kunnen zien, zegt bakker Herzberg van het bedrijf. Hij zit zelf al bijna dertig jaar in het vak. De snelheid waarmee de poffertjes worden omgedraaid is een soort show. Wanneer het druk is worden er zelfs wedstrijden gehouden. Steevast spreekt hij over poffertjes bakken al een ambacht. Alles wordt met de hand gedaan en er is nergens een opleiding waar je het kunt leren, alleen in de praktijk. Nadat het beslag met de hand gemaakt is wordt het met een pollepel op een roodkoperen bakplaat gegoten. Niet uit een trechter zoals dat vaak op beurzen gebeurt. Een goed poffertje omschrijft Herzberg als droog en niet klef.

Annemarie en Michelle Beekvelt

Uit PZC 8-7-1986:
"De meeste kinderen begrijpen niets van het leven van kermismensen. Dat merk je vooral als je op een gewone school komt. Dat gebeurt namelijk weleens tussendoor. Wanneer we niet tegelijk met de kermis staan en er dus geen rijdende school is".
Annemarie Beekvelt (11) en haar zus Michelle (8) vertellen. Ze komen uit...? Ja eigenlijk uit Nederland. De afgelopen maanden woonden ze zo'n beetje overal. Weekje hier, twee weken kilometers verderop. En telkens wordt de woonwagen half in elkaar geschoven. Potjes en prulletjes en de bedden. Dekens erover en zo achter de vrachtwagen. Hun poffertjespaleis gaat dan weer als een supergroot bouwpakket op een aparte aanhanger.
Nu staan ze maar liefst zes weken met hun ouders, oma, plus broertje Tinus. Fijn, even geen les in de school op wielen. Die komt pas langs als in Vlissingen de kermis draait. Dat betekent dan wel elke week twee dagen les. En zelf thuis verder werken met je portie huiswerk en je eigen lesboeken. Op de volgende kermis is er dan wel weer zo'n school. Behalve als er minder dan 10 leerlingen zijn.
"Kermiskinderen hebben ook nooit paasvakantie en zo" leggen de zusjes uit. "Anders zouden we niet genoeg leren op een jaar. Als we de busschool lang mislopen gaan we daarom tussendoor naar een gewone toe. Zomaar ergens in een woonwijk. 'Burgerschool' noemen we dat". Michelle: "Ik geef er niks om hoor, steeds bij nieuwe kinderen. Maar ze vragen soms wel stomme dingen. Of we wel een tafel hebben en een TV. Ze denken ook dat we alleen maar poffertjes eten".
Ze organiseren gauw even een rondleiding door de woonwagen. Dwars door de huiskamer, slaapkamers, naar het ligbad en de douche. En vanzelf buitenom, langs de caravan van Annemarie. Want zo gaat dat in de kermiswereld. Aan een apart slaapkamertje toe? Dan krijg je je eigen caravan. "Ik vind het 't mooist als de kermis erbij komt", zegt Annemarie. Vooral als hij open gaat. Dan zitten we als eersten overal in. Lekker zelf in de cakewalk, alvast een beetje sfeer maken. Iedereen weer zien...". Ze knikken tevreden. Twee rasechte kermiskinderen. Tot vele opa's en oma's terug. En als het aan hen ligt gaat het zo nog jaren verder."

Bronnen