Vlissingen Dronk

Huidige versie van 1 mei 2021 om 19:29

Jongerencentrum/Buurthuis De Paraplu is onderdeel van Wijkcentrum "Open Hof", geopend op 17 mei 1972. Op de koelkast achter de bar hangt een lijst met versnaperingen die tegen redelijke prijzen worden verkocht. Cola, sinas, cassis, maar ook bier en rode en witte wijn. De alcoholische dranken zijn alleen verkrijgbaar door jongeren boven de zestien jaar. Dit is één van de twee regels die in De Paraplu gelden. De andere is het verbod op drugsgebruik. Na de sluiting van het wijkcentrum"Open Hof" wordt in 2016 Restaurant De Lange Muur in het pand gevestigd.

Geschiedenis

Foto's

Meer afbeeldingen zijn te vinden op Buurthuis De Paraplu/foto's

• 

  Ingang van De Paraplu

• 

  Gebouw 1987-1988

• 

  Interieur 1987-1988

• 

  Shanila, Ferdinand, Norman, Florens in de PZC 4-11-1999

• 

  Sticker De Paraplu

• 

  Jongeren knappen het buurthuis op PZC 14-3-2008

Verhalen

• In mei 1997 vieren Open Hof en De Paraplu het 25-jarig bestaan. Beide centra hebben een rustig bestaan geleid, o.a. te danken aan de beheerders A. Westrate en A. Wouters van Open Hof. De reputatie van De Paraplu strekt tot ver voorbij de gemeentegrenzen. De Paraplu is meer dan een buurthuis, voor bepaalde groepen heeft het een stedelijke en zelfs bovenstedelijke functie. Er komt een mix van jongeren, o.a. Hindoestanen, Surinamers en Nederlanders. Ook minderheden hebben hier een plek verworven en een groot aantal vrijwilligers uit allerlei groepen zorgt er voor dat er zelden problemen zijn.

Tweede thuis

Uit de PZC d.d. 4-11-1999:
De jongeren die er komen beschouwen buurthuis De Paraplu als hun tweede huis. "Er komt hier en vaste groep van ongeveer twintig personen. Die groep kun je er in principe iedere dag vinden", vertelt Shanila Kalpoe, één van de bezoekers. Maar wat is er dan zo leuk aan De Paraplu?
Shanila, Ferdinand Sibbald, Norman Luchtmeijer en Florens Pop weten genoeg argumenten ten gunste van hun buurthuis op te noemen. Natuurlijk kunnen ze ook ergens anders heen. Ze zouden naar de stad kunnen gaan, bij één van hen thuis bij elkaar kunnen komen of gewoon een beetje op straat rondhangen. Geen van die alternatieven haalt het echter wat het viertal betreft bij het buurthuis. Florens: "het gaat er vooral om dat je bij elkaar bent, met een groep vrienden. Daar is het buurthuis ideaal voor. Als je binnenkomt ben je gelijk onder vrienden, want iedereen kent elkaar. Dan kun je ook iedereen vertrouwen, dat vind ik wel belangrijk. In de stad kun je nooit iedereen kennen".
Een voordeel van het buurthuis is dat er allerlei voorzieningen aanwezig zijn. Er is een radio, een televisie, een bar, een poolbiljart, een Nintendo en ook een tafeltennistafel. Ook worden er activiteiten georganiseerd in De Paraplu: cursussen yoga of handwerken, maar ook feesten. "Dat heb je in de stad of op straat niet. In een café staat ook nog wel eens een pooltafel, maar daar houdt het mee op. Daar kun je dus niet veel meer doen dan zitten en zuipen", meent Florens. In het buurthuis is het dus gewoon leuker dan in de stad. 'Soms wil één van ons ook wel eens naar de stad", vertelt Shanila. "Maar daar ga je toch met je vrienden naar toe. In ons geval zitten die vrienden dus in De Paraplu en vaak hebben ze geen zin om mee te gaan".
De Paraplu heeft nog meer pluspunten ten opzichte van het uitgaanscentrum van Vlissingen. Shanila: "Het is vanaf hier een eind fietsen naar de stad, maar iedereen woont op vijf minuten lopen van het buurthuis. Dat is lekker makkelijk. We kunnen hier door de week rustig tot elf uur zitten, en in het weekend nog wat langer. Je bent toch zo thuis". Florens vult aan: "En de drank is hier goedkoop, dat is ook belangrijk".
Op de koelkast achter de bar hangt een lijst met versnaperingen die inderdaad tegen zeer redelijke prijzen worden verkocht. Cola, sinas en cassis, maar ook bier en rode en witte wijn. De alcoholische dranken zijn alleen verkrijgbaar voor Paraplubezoekers van zestien jaar en ouder. Dat is één van de twee regels die in het buurthuis gelden, De andere is het verbod op drugsgebruik. "Niemand hoeft te controleren of we ons daar aan houden, dat regelen we zelf", vertelt Shanila. "Wij draaien de bardiensten. Aangezien we elkaar vaal al heel lang kennen, weet iedereen de precieze leeftijd van de anderen. Onder de zestien krijgt niemand alcohol".
Verder gelden er in De Paraplu geen beperkingen, ook niet aan het geluidsniveau. Dat blijkt wel als iemand het idee krijgt om de radio aan te zetten. De installatie weigert dienst. "Misschien is hij kapot", aldus Shanila. "De muziek stond gisteravond wel erg hard. Dat kan ook makkelijk, want we hebben hier geen buren om rekening mee te houden".

September '80

De Paraplu is lange tijd oefenruimte voor de band 'September '80'.
De eerste bezetting bestond uit Rudy de Quelery achter de drums, Jan Kuipers op bas, Ed de Rijke en Jan de Quelery op gitaar en Karel Brandes zang. Er werd toen nog geoefend bij Jan thuis en de halve Bonedijkestraat / Singel kon mee genieten. Na herhaalde bezoeken van de mannen in het blauw werd er toch maar gezocht naar een oefenruimte. Daar kon naar hartelust gerockt worden! De nummers zijn en waren veelal geïnspireerd door de jaren '70/'80, hoewel de band ook veel eigen werk speelt. Bij ROCK bedoelen we o.a. AC/DC, Saxon, Led Zeppelin, Black Sabbath, Ted Nugent en Neil Young. En zo is het gebleven. Spelen doen we meestal in kroegen en de wat kleinere zalen, ook pakken we zo nu en dan een voorprogramma mee. De bezetting is door de jaren veel veranderd, hetgeen goed is voor de algemene muzikale ontwikkeling. Je doet altijd nieuwe inspiratie op en gaat wat bewuster spelen (alhoewel, just… rock).
In de zomer van 2015 moet de band de oefenruimte in Open Hof verlaten.

Bijzonderheden

• Medewerkers: Fred Hanny

Zie ook

Externe links

September '80 moet echt weg

Bronnen

• Foto's: Beeldbank Zeeuwse Bibliotheek
• Foto: PZC 4-11-1999
• Foto opknapbeurt: PZC 14-3-2008
• Foto ingang: W. Beilo
• Foto gebouw 1987-1988: H. Mulder
• Info September '80: Zeeuwse Popmuziek
• Sticker: Franky van Brom