(→Foto's) |
|||
| Regel 36: | Regel 36: | ||
== Verhalen == | == Verhalen == | ||
| − | + | ===Verwoestende brand=== | |
| + | Uit de PZC d.d. 2-1-1975:<br> | ||
| + | "Dat dit moest gebeuren! We zijn toch zo voorzichtig. Mijn vrouw of ik gaan altijd als laatste naar bed, altijd doen we nog eens de ronde door het huis. De asbakken worden leeggemaakt, de stekkers voor het licht worden uitgetrokken. En nu dit".<br> | ||
| + | De 26-jarige, uit Amsterdam afkomstige, pensionhouder W. van Driel is diep onder de indruk van de brand in zijn pension, die het leven kostte aan het bijna tweejarig Franse jongetje Tony Quillet. Van Driel vertelt: "Met een aantal vrienden hadden we oud en nieuw gevierd. Gewoon een plezierig familiefeest zou je het kunnen noemen. Twee van de op dat moment vier in het pension verblijvende gasten waren ook van de partij. Voor de rest: Nederlandse en Franse vrienden. Mijn vrouw en ik spreken vloeiend Frans. Vandaar die Franse kennissen. Meest jonge mensen, die we helpen zich een beetje aan te passen aan het leven in ons land. Ik ben om een uur of één naar bed gegaan. Mijn vrouw bleef nog op met een aantal gasten. Die zouden trouwens blijven overnachten. Mijn vrouw is, schat ik, om een uur of twee, half drie naar bed gegaan. Om een uur of vijf werd ik plotseling wakker. Hitte en rook hing in de kamer. 't Was om te stikken. Meteen wekte ik mijn vrouw, sprong uit bed en gooide het raam open. Wij slapen precies boven de eetzaal aan de achterzijde waar de brand is ontstaan. Toen ik meteen daarop de deur van onze slaapkamer opendeed om de anderen te waarschuwen, staarde ik in een laaiende vuurhaard. De rook was verstikkend. In onze slaapkamer zag ik niets meer, die stond vol rook. Struikelend over één van de drie honden die in onze slaapkamer sliepen ben ik via het raam naar buiten gesprongen. De drie honden waren toen al dood. Gedood in hun slaap. Buiten ben ik hard gaan gillen, waardoor de overige gasten werden gewaarschuwd. Zij sliepen allen één of twee hoog. Ze sloegen de ramen kapot en sprongen, zo goed zo kwaad dat ging naar beneden. 't Was verschrikkelijk. In allerijl had ik twee matrassen opgescharreld, die ik op het gras had neergegooid. De meesten sprongen er naast. 't Was een enorme paniek. <br> | ||
| + | Op een gegeven moment ben ik naar de voorkant gerend. Aan die kant sliepen de kinderen. De brandweer was al bezig met blussen. Fantastisch zo vlug als die er was. Ze zijn onmiddellijk naar de kinderen gaan zoeken (het dertienjarige Franse meisje en het omgekomen Franse jongetje). Een ander jongetje van twee, dat bij zijn ouders op de kamer sliep, was toen reeds in veiligheid. Zij hebben gedaan wat ze konden". <br><br> | ||
| + | De heer Van Driel heeft zelf geen noemenswaardig letsel opgelopen. Hij vermoedt dat de brand is ontstaan als gevolg van kortsluiting. "Het kan haast niets anders geweest zijn; wij zijn altijd zo voorzichtig". Ter illustratie voegt hij er aan toe: "Na de hotelbrand in Eindhoven een jaar geleden, heb ik alle ge- en verboden nog eens op papier gezet voor mijn pensiongasten. Ik heb er onder meer op gezet: als u wilt roken, zet dan uw bed buiten. Ik wil maar zeggen, we zijn er echt kien op. Dat dit nu moest gebeuren. Verschrikkelijk!"<br> | ||
| + | Van Driel exploiteert Pension Abri sinds 4 oktober 1973. Hij ziet zijn pension meer als een familiepension dan als een plaats waar een aantal vreemden kamers bewonen. "Mijn vrouw kookt fantastisch en ik help de mensen graag een beetje weg-weg. Vooral met Fransen van Péchiney hebben we goede contacten. Dat komt mede doordat we de taal zo goed spreken. We hebben vaak Fransen als pensiongasten, maar ook Nederlanders. Op het ogenblik twee jongens van de zeevaartschool. Ze zijn nu naar huis. Die jongens zijn al hun spullen kwijt. Maar dat is allemaal niets bij het mensenleven dat verloren is gegaan. Het was een verschrikkelijke nacht, die ik niet gauw zal vergeten". | ||
| + | |||
| + | |||
== Bijzonderheden == | == Bijzonderheden == | ||
Versie van 29 apr 2017 om 21:25
Pension aan de Badhuisstraat. Eigenaar is het echtpaar Van Driel. Het biedt voornamelijk logies aan Franse werknemers van Péchiney.
Inhoud
Geschiedenis
| 1973
|
W. van Driel en Atty van Driel Het Amsterdamse echtpaar Van Driel is op 4 oktober 1973 gestart. Een brand in de nieuwjaarsnacht van 1975 maakt een einde aan pension Abri. |
Foto's
Pension na de brand 1975
Artikel en foto's brand uit PZC 2-1-1975
Vervolg artikel en foto's brand uit PZC 2-1-1975
Artikel W. van Driel PZC 2-1-1975
Verhalen
Verwoestende brand
Uit de PZC d.d. 2-1-1975:
"Dat dit moest gebeuren! We zijn toch zo voorzichtig. Mijn vrouw of ik gaan altijd als laatste naar bed, altijd doen we nog eens de ronde door het huis. De asbakken worden leeggemaakt, de stekkers voor het licht worden uitgetrokken. En nu dit".
De 26-jarige, uit Amsterdam afkomstige, pensionhouder W. van Driel is diep onder de indruk van de brand in zijn pension, die het leven kostte aan het bijna tweejarig Franse jongetje Tony Quillet. Van Driel vertelt: "Met een aantal vrienden hadden we oud en nieuw gevierd. Gewoon een plezierig familiefeest zou je het kunnen noemen. Twee van de op dat moment vier in het pension verblijvende gasten waren ook van de partij. Voor de rest: Nederlandse en Franse vrienden. Mijn vrouw en ik spreken vloeiend Frans. Vandaar die Franse kennissen. Meest jonge mensen, die we helpen zich een beetje aan te passen aan het leven in ons land. Ik ben om een uur of één naar bed gegaan. Mijn vrouw bleef nog op met een aantal gasten. Die zouden trouwens blijven overnachten. Mijn vrouw is, schat ik, om een uur of twee, half drie naar bed gegaan. Om een uur of vijf werd ik plotseling wakker. Hitte en rook hing in de kamer. 't Was om te stikken. Meteen wekte ik mijn vrouw, sprong uit bed en gooide het raam open. Wij slapen precies boven de eetzaal aan de achterzijde waar de brand is ontstaan. Toen ik meteen daarop de deur van onze slaapkamer opendeed om de anderen te waarschuwen, staarde ik in een laaiende vuurhaard. De rook was verstikkend. In onze slaapkamer zag ik niets meer, die stond vol rook. Struikelend over één van de drie honden die in onze slaapkamer sliepen ben ik via het raam naar buiten gesprongen. De drie honden waren toen al dood. Gedood in hun slaap. Buiten ben ik hard gaan gillen, waardoor de overige gasten werden gewaarschuwd. Zij sliepen allen één of twee hoog. Ze sloegen de ramen kapot en sprongen, zo goed zo kwaad dat ging naar beneden. 't Was verschrikkelijk. In allerijl had ik twee matrassen opgescharreld, die ik op het gras had neergegooid. De meesten sprongen er naast. 't Was een enorme paniek.
Op een gegeven moment ben ik naar de voorkant gerend. Aan die kant sliepen de kinderen. De brandweer was al bezig met blussen. Fantastisch zo vlug als die er was. Ze zijn onmiddellijk naar de kinderen gaan zoeken (het dertienjarige Franse meisje en het omgekomen Franse jongetje). Een ander jongetje van twee, dat bij zijn ouders op de kamer sliep, was toen reeds in veiligheid. Zij hebben gedaan wat ze konden".
De heer Van Driel heeft zelf geen noemenswaardig letsel opgelopen. Hij vermoedt dat de brand is ontstaan als gevolg van kortsluiting. "Het kan haast niets anders geweest zijn; wij zijn altijd zo voorzichtig". Ter illustratie voegt hij er aan toe: "Na de hotelbrand in Eindhoven een jaar geleden, heb ik alle ge- en verboden nog eens op papier gezet voor mijn pensiongasten. Ik heb er onder meer op gezet: als u wilt roken, zet dan uw bed buiten. Ik wil maar zeggen, we zijn er echt kien op. Dat dit nu moest gebeuren. Verschrikkelijk!"
Van Driel exploiteert Pension Abri sinds 4 oktober 1973. Hij ziet zijn pension meer als een familiepension dan als een plaats waar een aantal vreemden kamers bewonen. "Mijn vrouw kookt fantastisch en ik help de mensen graag een beetje weg-weg. Vooral met Fransen van Péchiney hebben we goede contacten. Dat komt mede doordat we de taal zo goed spreken. We hebben vaak Fransen als pensiongasten, maar ook Nederlanders. Op het ogenblik twee jongens van de zeevaartschool. Ze zijn nu naar huis. Die jongens zijn al hun spullen kwijt. Maar dat is allemaal niets bij het mensenleven dat verloren is gegaan. Het was een verschrikkelijke nacht, die ik niet gauw zal vergeten".