Vlissingen Dronk

Bos Internationaal

(Geschiedenis)
(Het gebouw)
Regel 42: Regel 42:
 
==Bijzonderheden==
 
==Bijzonderheden==
 
====Het gebouw====
 
====Het gebouw====
De Jugendstilpanden zijn in 1910 ontworpen door de architect Petrus Franciscus Smagge. Smagge werd in 1876 geboren in Vlissingen (1876-1939), als zoon van een Belgische loods. Hij volgt zijn architectenopleiding in Antwerpen, want in België gebeurt het. Daar doet hij de inspiratie op waarmee hij later een gevoelige snaar weet te raken bij de Belgische loodsen in Vlissingen, die permanent in de Scheldestad wonen. Ze vormen een enclave, die herkenbaar wil zijn en dat kan dankzij Smagge.<br>
+
De Jugendstilpanden zijn in 1910 ontworpen door de architect Petrus Franciscus Smagge. <br>
 +
Smagge werd in 1876 geboren in Vlissingen (1876-1939), als zoon van een Belgische loods. Hij volgt zijn architectenopleiding in Antwerpen, want in België gebeurt het. Daar doet hij de inspiratie op waarmee hij later een gevoelige snaar weet te raken bij de Belgische loodsen in Vlissingen, die permanent in de Scheldestad wonen. Ze vormen een enclave, die herkenbaar wil zijn en dat kan dankzij Smagge.<br>
 
Hij bouwt voor hen de woningen dei zij kennen uit hun eigen land. Acht stuks: vier vrijstaande aan de ene kant van de Spuistraat en vier in een rijtje aan de overkant. Alleen de vrijstaande zijn er nog. De andere zijn in 1973 gesloopt, in de nadagen van de saneringswoede die in de Vlissingse binnenstad meer heeft vernietigd dan de tweede wereldoorlog.<br>Vlissingen in niet uniek in dat opzicht, ook in Antwerpen bungelt in de jaren zestig de sloophamer boven de Cogels-Osylei, want het zijn eigenlijk ondoenlijke woningen. Tierelantijntjes maken ze mooi, maar ook vreselijk duur in onderhoud. In Antwerpen is de wijk gered dankzij actie en hernieuwde belangstelling voor de architectuur. In Vlissingen heet de redder '''Jef Bos'''. Hij heeft de vier vrijstaande villa's aan de Spuistraat stuk voor stuk gekocht, nadat zijn pension was gesaneerd.<br>
 
Hij bouwt voor hen de woningen dei zij kennen uit hun eigen land. Acht stuks: vier vrijstaande aan de ene kant van de Spuistraat en vier in een rijtje aan de overkant. Alleen de vrijstaande zijn er nog. De andere zijn in 1973 gesloopt, in de nadagen van de saneringswoede die in de Vlissingse binnenstad meer heeft vernietigd dan de tweede wereldoorlog.<br>Vlissingen in niet uniek in dat opzicht, ook in Antwerpen bungelt in de jaren zestig de sloophamer boven de Cogels-Osylei, want het zijn eigenlijk ondoenlijke woningen. Tierelantijntjes maken ze mooi, maar ook vreselijk duur in onderhoud. In Antwerpen is de wijk gered dankzij actie en hernieuwde belangstelling voor de architectuur. In Vlissingen heet de redder '''Jef Bos'''. Hij heeft de vier vrijstaande villa's aan de Spuistraat stuk voor stuk gekocht, nadat zijn pension was gesaneerd.<br>
 
In 1974 koopt hij de eerste, Villa Blanche, gevolgd door Villa Ivonne in 1977, Villa Louise in 1979 en in 1980 als laatste Villa Mario. Hotel Bos Internationaal is nu gevestigd in deze villa's die nog altijd de namen dragen van de kinderen van de eerste bewoners. Bos: "Toeristen maken foto's, gasten bellen ons na jaren weer op. 'U bent toch van die geschilderde huizen'. Jef Bos en zijn vrouw Ria hebben lol in het aparte, het nostalgische van hun hotel-pension. "Ze zagen er vreselijk uit toen ik ze kocht. Ik kom uit de bouwnijverheid en ik hou van opknappen. Dat heb ik gedaan. Er zijn niet veel van zulke panden, en dan ook nog van één eigenaar".<br>
 
In 1974 koopt hij de eerste, Villa Blanche, gevolgd door Villa Ivonne in 1977, Villa Louise in 1979 en in 1980 als laatste Villa Mario. Hotel Bos Internationaal is nu gevestigd in deze villa's die nog altijd de namen dragen van de kinderen van de eerste bewoners. Bos: "Toeristen maken foto's, gasten bellen ons na jaren weer op. 'U bent toch van die geschilderde huizen'. Jef Bos en zijn vrouw Ria hebben lol in het aparte, het nostalgische van hun hotel-pension. "Ze zagen er vreselijk uit toen ik ze kocht. Ik kom uit de bouwnijverheid en ik hou van opknappen. Dat heb ik gedaan. Er zijn niet veel van zulke panden, en dan ook nog van één eigenaar".<br>

Versie van 24 apr 2017 om 15:32

 

Bos Internationaal

Spuistraat 59-61
4381 HP Vlissingen

 

Hotel Bos Internationaal, Spuistraat 59-61. Eigenaar is J.A.M. Bos. Wordt in 2009 opgevolgd door Bed By The Sea.


Geschiedenis

1972
J.A.M. Bos

J.A.M. (Jef) Bos heeft in de Coosje Buskenstraat 124 (hoek Spuistraat) tot 1972 een pension. De gemeente koopt het pand voor sanering van het gebied en Bos verhuist naar de Spuistraat waar hij in één van de Jugendstilhuizen zijn pension voortzet. In de jaren die volgen breidt Bos zijn bedrijf uit door alle vier de villa's in te richten als Hotel-Pension. In 1982 opent hij in Villa Louise een Italiaans restaurant Pizzeria Louisa. In 2009 houdt Bos er mee op en volgt Jurben Ubbink met Hotel Bed By The Sea.

Foto's

Verhalen

Bijzonderheden

Het gebouw

De Jugendstilpanden zijn in 1910 ontworpen door de architect Petrus Franciscus Smagge.
Smagge werd in 1876 geboren in Vlissingen (1876-1939), als zoon van een Belgische loods. Hij volgt zijn architectenopleiding in Antwerpen, want in België gebeurt het. Daar doet hij de inspiratie op waarmee hij later een gevoelige snaar weet te raken bij de Belgische loodsen in Vlissingen, die permanent in de Scheldestad wonen. Ze vormen een enclave, die herkenbaar wil zijn en dat kan dankzij Smagge.
Hij bouwt voor hen de woningen dei zij kennen uit hun eigen land. Acht stuks: vier vrijstaande aan de ene kant van de Spuistraat en vier in een rijtje aan de overkant. Alleen de vrijstaande zijn er nog. De andere zijn in 1973 gesloopt, in de nadagen van de saneringswoede die in de Vlissingse binnenstad meer heeft vernietigd dan de tweede wereldoorlog.
Vlissingen in niet uniek in dat opzicht, ook in Antwerpen bungelt in de jaren zestig de sloophamer boven de Cogels-Osylei, want het zijn eigenlijk ondoenlijke woningen. Tierelantijntjes maken ze mooi, maar ook vreselijk duur in onderhoud. In Antwerpen is de wijk gered dankzij actie en hernieuwde belangstelling voor de architectuur. In Vlissingen heet de redder Jef Bos. Hij heeft de vier vrijstaande villa's aan de Spuistraat stuk voor stuk gekocht, nadat zijn pension was gesaneerd.
In 1974 koopt hij de eerste, Villa Blanche, gevolgd door Villa Ivonne in 1977, Villa Louise in 1979 en in 1980 als laatste Villa Mario. Hotel Bos Internationaal is nu gevestigd in deze villa's die nog altijd de namen dragen van de kinderen van de eerste bewoners. Bos: "Toeristen maken foto's, gasten bellen ons na jaren weer op. 'U bent toch van die geschilderde huizen'. Jef Bos en zijn vrouw Ria hebben lol in het aparte, het nostalgische van hun hotel-pension. "Ze zagen er vreselijk uit toen ik ze kocht. Ik kom uit de bouwnijverheid en ik hou van opknappen. Dat heb ik gedaan. Er zijn niet veel van zulke panden, en dan ook nog van één eigenaar".
Iets on-Zeeuws hebben de villa's nog steeds, hoewel ook in Zeeland hier en daar wat uitbundiger wordt gebouwd. Het on-Zeeuwse ontlenen de panden nu aan de bewoners, aan de zeelui, bijvoorbeeld aan de tachtig Russen die er in 1989 opeens neestreken na een schipbreuk.
Van architect Smagge is na zijn creaties aan de Spuistraat niets vernomen. Naar verluidt was ij meer een dromer dan een annemer en architect. Hij ging liever vinkjes vangen in de duinen dan dat hij op de bouwplaats was. Het ora et labora was niet aan hem besteed.

Zie ook

Externe links

Bronnen