Vlissingen Dronk

De Schelde (2)

 

De Schelde (2)

Van Dishoeckstraat 27
4381 TT Vlissingen

 

Buurtcafé in de Van Dishoeckstraat van 1946 tot 1997. Opgevolgd door Stout.

Geschiedenis

1946
C.F. Hintzen

In 1942 is het originele café De Schelde in de Aagje Dekenstraat door de oorlog verwoest en niet meer herbouwd. De laatste eigenaar C.F. Hintzen begint na de oorlog een nieuw "De Schelde" op de hoek van Van Dishoeckstraat en Kasteelstraat. Dit pand dateert uit 1908 en is gebouwd voor een tramconducteur. Hintzen blijft eigenaar tot 1957.

1958
A.W. Bakker

In 1958 duikt de naam A.W. Bakker op, maar in datzelfde jaar ook J. Maas.

1958
J. Maas

Jan Maas opent op 14 maart 1958 Café De Schelde en blijft er tot 1960.

1960
Heyboer

Deze Heyboer runt De Schelde vanaf 6 september 1960. Aan het eind van dat jaar staat zijn opvolger al weer klaar.

1960
A. Knop

A. Knop wenst in een advertentie van 27 december 'alle bestaande en toekomstige bekenden een gelukkig 1961'.

1962
N. Kooman

Op 10 mei 1962 neemt deze Kooman het café over, hij blijft tot oktober 1964

1964
H. van der Avoort

Harry van der Avoort wordt op 16 oktober 1964 de nieuwe eigenaar van het café. Na 14 jaar verkoopt Van der Avoort De Schelde aan Ron Verdaasdonk.

1978
R. Verdaasdonk

De overname aan Ronnie en Riet Verdaasdonk vindt plaats op 1 juli 1978. Na een paar jaar komt De Schelde opnieuw in handen van Van der Avoort.

Onbekend
H. van der Avoort en L. van der Avoort-van Delft

Het is niet bekend wanneer Van der Avoort De Schelde weer overneemt van Verdaasdonk. In de jaren '80 zou ook Kees Stroo enige tijd uitbater zijn geweest van Café De Schelde. We weten niet of Stroo de zaak wellicht van Van der Avoort heeft overgenomen. Begin 1997 verkoopt het echtpaar Van der Avoort het buurtcafé aan Edwin Bouwens. Op 31 januari 1997 opent Edwin met zoon Jason Café Stout.

Foto's

Meer afbeeldingen zijn te vinden op De Schelde (2)/foto's

Verhalen

Onlusten in de Van Dishoeck

Een woensdagavond januari 1979: Vier mannen en vijf vrouwen worden in een arrestantenwagen afgevoerd naar het politiebureau. Eerder die middag hebben zij het caféhouder Verdaasdonk knap lastig gemaakt, hij werd opgesloten in een kamer boven het café. Omstreeks kwart over vijf waarschuwde Verdaasdonk de politie omdat hij in zijn café geterroriseerd zou worden door een groep bezoekers, waana een surveillance naar de Van Dishoeckstraat vertrok en de zaak gesust werd. Een half uur later belde de kastelein terug omdat er opnieuw moelijkheden waren. Eén van de klanten dreigde met een pistool. Toen de politie voor de tweede maal bij het café aankwam troffen zij Verdaasdonk opgesloten op de bovenverdieping. Bij het fouilleren van de verdachten vond de politie een alarmpistool en een stiletto. De ongeveer twintig aanwezige bezoekers werden verzocht het café te verlaten, er mocht niet meer geschonken worden. Omdat zij geen aanstalten maakten werd de korpsleiding ingeschakeld, waarna een vier man sterke mobiele eenheid, uitgerust met helm en wapenstok met arrestantenwagen bij De Schelde arriveerde. Daarop verlieten de bezoekers het café en gingen naar het bordeel op de andere hoek van de Kasteelstraat. Vanaf de eerste verdieping werd op de politie geschoten en vlogen lege en gevulde flessen richting agenten en hun honden. Nadat opnieuw versterking was aangerukt besloot de commissaris een einde te maken aan de situatie. De daaropvolgende politie-inval verliep verder rustig, wat volgens de politiewoordvoerder te danken was aan de grote politieovermacht. Er raakte niemand gewond. Na verhoor van de verdachten is niet duidelijk geworden wat de aanleiding was voor de onlusten in het café van Verdaasdonk. Tegen hen is proces-verbaal opgemaakt wegens openlijke geweldpleging, vernieling, bedreiging met misdrijf en lokaalvredebreuk.

Loupekijker

Onder dit pseudoniem werd jaren dagelijks een stukje geschreven in het Brabants Dagblad. De Loupekijker wordt getipt, of zoekt zelf het onderwerp voor zijn opmerkelijke column.

Marineman met verlof thuis.

Loupekijker is dit keer getipt door een taxichauffeur die vanuit Cafe Nooitgedacht door de kastelein werd gebeld om een klant naar huis te brengen. Niets bijzonders, ware het niet dat hij deze klant eerder die dag vanaf het station bij Nooitgedacht had afgezet. Waarheen nu vraagt hij zijn klant, hier de hoek zegt deze en stop maar want ik ben er, ik vond dat je me toch maar helemaal thuis moest brengen! Verbijsterd blijft de chauffeur zitten met een vorstelijke tip voor een ritje van nog geen 300 meter! Loupekijker, nieuwsgierig geworden door dit verhaal brengt de volgende dag een bezoekje aan Cafe Nooitgedacht, en vertelt de uitbater dit verhaal van zijn opmerkelijke klant. Deze is in het minst verbaasd en zegt, dat is nou echt weer iets voor Leen van de Giessen. Leen is Machinist 1e klas bij de Koningklijke Marine, en komt hier regelmatig als hij met verlof thuis is, het is een gezellige gast, en het zou mij overigens niets verbazen als die nog eens ooit een kroeg gaat beginnen als hij is afgezwaaid. Als je over de duivel praat . . . , daar komt hij net binnen, Loupekijker ziet een knappe jonge vent met een weelderige haardos binnen komen die bij hun aan de bar komt zitten. Loupekijker biedt hem een consumptie aan, dit slaat hij niet af en vraagt om een pilsje. Het is nog vroeg, dus Loupekijker houdt het nog even bij koffie, onder het genot van een kopje koffie en een glaasje bier hoort Loupekijker het volgende amusante verhaal aan.

Het is de daags voor een reis naar de West, een trip van enkele maanden waarbij ze o.m. Curacao en Zuid Amerika zullen aandoen, als Leen met zijn maat besluiten om nog even wat te gaan drinken in het Scheldecafe, een bekend cafe vlak bij de Marinehaven in Vlissingen, waar Harrie en Lina de scepter zwaaien, en de stamkroeg van de beide marinemannen. Het wordt onvoorzien erg laat, en de beide matrozen besluiten om gebruik te maken van de hotelaccomodatie van het Scheldecafe. Harrie en zijn vrouw Lina vragen de mannen of dat nu wel zo verstandig is, jullie varen morgen uit en je moet op tijd aan boord zijn. Ze laten zich niet raden maar besluiten dat ze blijven slapen, en omdat ze toch blijven kunnen ze ook nog wel wat drinken. Het wordt erg laat en de beide mannen zijn de volgende morgen nauwelijks wakker te krijgen. Als ze door Lina zijn voorzien van koffie en een ontbijt, en zich op hun kamer hebben opgekalefatert, horen ze een bootsmansfluitje snerpen. Als ze naar buiten kijken zien ze hoe een ‘hoogwaardigheidsbekleder’ uit een sjieke auto stapt, en alle maten in het gelid aan dek staan. Dat ze echt te laat zijn is duidelijk, en de branie van de voorgaande avond begint ze nu duidelijk op te breken. Dan krijgt een van hen een idee en belt het taxibedrijf, waar hij vraagt om die grote limosine en een chauffeur in uniform, die moet achter het Scheldecafe komen. En zo gebeurt het dat even later weer een limosine komt aanrijden. Aan boord heerst enige verwarring, maar als de limosine voor de loopplank stopt en er een geuniformeerde chauffeur uit stapt die om de auto heenloopt en het portier open maakt snerpt opnieuw het bootsmansfluitje en staan de maten weer in het gelid, om even later twee van hun eigen jongens de loopplank op te zien komen, die met grijnzende koppen direct naar benedendeks door kunnen lopen!

Overgenomen uit de memoires van de Loupekijker door Jan van de Giessen.

Vals geld

Op een avond in april 1994 proberen twee mannen hun rekening te betalen met een vals biljet van honderd dollar. De uitbaatster maakt hen duidelijk dat ze niet voldoende wisselgeld heeft. De mannen geven hierna in gebroken Engels te kennen dat ze in hun auto nog wat geld hebben en dit zullen halen. De uitbaatster houdt het dollarbiljet als borg in handen voor het geval ze niet terug komen, wat ook niet gebeurt.

Bijzonderheden

  • Het café ligt op een steenworp van scheepswerf "De Schelde".
  • Cafe 'De Schelde' heeft altijd een hechte band gehad met de nabijgelegen scheepswerf. Vanaf het moment dat Harry en Lina van der Avoort in 1964 hun intrek namen in het buurtcafé, voorzagen zij in de behoeften van de werknemers en zakenrelaties van De Schelde. Het echtpaar zorgde op de meest veemde tijden voor koffie, warme maaltijden, een bed en lunchpakketten. Ze stonden niet alleen klaar voor de 'Scheldemensen', maar ook voor Vlissingers die na het stappen nog even langs de Van Dishoeckstraat kwamen, werden bij nacht en ontij uitsmijters en broodjes klaar gemaakt.
  • Cornelis Franciscus Hintzen, geboren in Vlissingen 10-9-1902. Gehuwd op 17-2-1926 met Maria Elisabeth van Leeuwen. Na haar overlijden in 1942 hertrouwt Hintzen in februari 1945 met Maria Lossez. Zij overleed op 27-2-1981. Hintzen is op 3-9-1989 overleden, bijna 87 jaar oud.

Zie ook

Externe links

Bronnen