De Gelagkamer
Aagje Dekenstraat 3
4381 RM Vlissingen
Gasterij De Gelagkamer, van 2009 tot 2011 op Aagje Dekenstraat 3. Kende voorgangers als Annikes, Betje Wolff, De Monnik en Hart van Vlissingen.
Inhoud
Geschiedenis
| 2009
|
Sylvia Staalman-Baaijens Op 14 oktober 2009 wordt Hart van Vlissingen opgevolgd door Gasterij De Gelagkamer. Eigenaresse is Sylvia Staalman, tevens uitbaatster van het er naast gelegen café Groen Licht. In 2011 sluit ze beide zaken, De Gelagkamer wordt heropend als Suus. |
Foto's
Sylvia artikel Faam/Vlissinger 14-10-2009
Sylvia in artikel PZC 12-11-2009
Foto uit artikel PZC 12-11-2009
Advertentie Lezersmenu Faam 25-11-2009
De Gelagkamer
De Gelagkamer en Groen Licht by Night
Verhalen
Souldaten
Uit de PZC d.d.13-10-2009:
Het is voor veel alleenstaande 35-plussers een herkenbaar probleem: je wilt nieuwe mensen ontmoeten maar je gaat niet zo snel in de eentje weg. Mirjam de Hond uit Vlissingen biedt Zeeuwse singles sinds kort de helpende hand: daten bij het eten. Mirjams doelgroep is heel breed. Van iemand die een stapvriend, een koffievriendin of een wandelmaatje zoekt tot het ontmoeten van een nieuwe liefde. Met 35-plusavonden in buurtcentrum Open Hof hoopt ze mensen op de eerste plaats een leuke avond te bezorgen. En het is een manier om he kennissenkring uit te breiden. Omdat het volgens Mirjam erg moeilijk is spontaan mensen te leren kennen en internet onpersoonlijk is begint ze 11 november met souldate-avonden. Een Zeeuwse stijl van speeddaten -die niet zo gehaast is- onder het genot van een drankje en tapashapjes. De souldate-avonden in gasterij De Gelagkamer zijn bedoeld voor 35- tot 55-jarigen.
Eten in De Gelagkamer
Uit de PZC d.d. 12-11-2009:
"Bij toeval hoorden we dat Het Hart van Vlissingen verleden tijd is. Maar niet getreurd, er is een leuk en sympathiek geprijsd restaurant ingetrokken. en restaurant met een wereldkeuken en een goede daghap. De veelbelovende aanbeveling probeerden we deze zaterdag uit.
Het Hart van Vlissingen is omgetoverd in Gasterij De Gelagkamer. Het restaurant heeft de uitstraling van een bistro met een grote bar, veel bruine tinten, een houten vloer, thonetstoelen en donkere tafels. Je krijgt er een huiskamergevoel.
We worden door Andy welkom geheten. Hij geeft ons een tafeltje aan het raam, met uitzicht op de Kop van de Walstraat. Een mooie plek, waar we al etende kunnen genieten van een niet alledaags straatbeeld. Buiten heerst bedrijvigheid. We krijgen een traktatie van de keuken, een lekker preisoepje en een harde Japanse cracker. We bestellen vooraf een Thaise Paddo-soep en een toktok quiche. De paddenstoelensoep is erg zuur. Navraag leert dat de kok graag veel citroenblad ofwel djeroek poeroet gebruikt in de Thaise gerechten. Voor ons wordt de soep daardoor te zuur, alsof de bouillon er haar kracht door verliest.
De toktok quiche heeft een krokant dakje van bladerdeeg. Het gerecht heeft iets weg van een Thais pasteitje. Maar ook hier hadden we liever iets minder zuur geproefd. Het bindmiddel legt het gerecht in een glans, zoals bij de bekende Chinese variant Tjaptjoi. Het pasteitje heeft een pure maar harde smaak. We gaan verder met een couscous Marrakesh en een wildstoofpot van paddenstoelen en wild zwijn. Het stoofpotje is goed op smaak gebracht en heeft lekker lang gesudderd. Het vlees is mals. Bij de stoofschotel wordt een puree van aardappel-boerenkool geserveerd en een gestoofd peertje. Het is een voortreffelijke schotel.
We kunnen ons voorstellen dat de daghap, de Gelaghap, die deze avond uit boerenkoolstamppot en rookworst bestaat, erg lekker is. Voor 10 euro kan je hier eten als thuis.
De couscous valt wat tegen. Maar door de opmerking dat deze couscous geschikt is voor veganisten, worden we milder gestemd. Veganisten kunnen maar zelden uit eten gaan. Mensen met die overtuiging zien zoveel mogelijk af van producten -bijvoorbeeld voeding, kleding, schoeisel, medicijnen en cosmetica- die verkregen zijn door gebruik van welk dier dan ook. Veganisten eten kortom geen vlees, vis, gevogelte, zuivelproducten, eieren, honing, gelatine, dierlijk stremsel en levertraan. Koken volgens die traditie is niet eenvoudig. Het is te waarderen dat De Gelagkamer zich ook inspant om veganisten tegemoet te komen. Iedereen moet uit eten kunnen gaan is het adagium.
Andy reageert perfect op ons punt van kritiek dat de couscous erg spartaans is. 'We gebruiken bijvoorbeeld rozenwater. Dat is gebruikelijk voor Marokkaanse schotels, maar daar houdt lang niet iedereen van. Niet veel mensen bestellen deze schotel. Deze couscous gaat van de kaart'. We hadden bovendien graag iets meer typisch Marokkaanse bijgerechten gezien, zoals kikkererwtenballetjes, falafel, geroosterde groenten of een gerechtje met dadels.
Het straatbeeld verandert, naarmate het donkerder wordt en de winkels sluiten. De Gelagkamer ligt vlakbij Coffeeshop Purple. De ontmoetingsplek trekt 'relaxte jongeren' aan, sommigen diep weggedoken in hun capuchon. Met een high five gaan ze uit elkaar. Fietsers rijden richting Bellamypark en Nieuwendijk voor een stapavond en buurtbewoners laten hun hond uit. De Gelagkamer ligt op een centrale plek in een stadse omgeving. Het kijkt prettig weg. We durven na een avondje Gelagkamer tot de voorzichtige slotsom te komen dat de gasterij niet onze favoriete wereldkeuken serveert. Maar dat kan veranderen. Andy belooft dat er binnen een maand een nieuwe (wereld)kaart is. Met de Hollandse gerechten zit het wel goed. Daar kom je voor terug. Sommigen een paar keer per week. 'Uw tafeltje is weer vrij' zegt de serveerster tegen een ouder echtpaar. De Gelagkamer heeft vaste klanten die herkend worden. Dat zijn pluspunten."
Bijzonderheden
Zie ook
Externe links
Bronnen
- Foto by night: Hyvespagina Groen Licht
- Artikel en foto PZC 12-11-2009 en Faam/Vlissinger 14-10-2009