Vlissingen Dronk

Im Weissen Rössl

 

Im Weissen Rössl

Aagje Dekenstraat 5
4381 RM Vlissingen

Drinken
Cafe

Vlissingen
Aagje Dekenstraat

Het Hapje
Happy Buccaneer

 


In de voormalige kapperszaak Groesbeek, Aagje Dekenstraat 5. Eigenaar van de Bierstube is Klaas van Belzen, geopend 2 juli 1977 en daarna André Riemens. Opvolger is Happy Buccaneer en later Gommert en Groen Licht.

Geschiedenis

1977
 Klaas van Belzen

Klaas en Trijnie van Belzen openen in juli 1977 naast zijn Cafetaria Annikes een 'bierstube' met de naam 'Im Weissen Rössl'.

1982
 André Riemens

In 1982 neemt André Riemens de bierstube over van Van Belzen. Riemens laat bekende artiesten optreden in zijn zaak en organiseert niet alledaagse activiteiten. In maart 1989 vertrekt Riemens naar De Viking in Westkapelle.

Foto's

Meer afbeeldingen zijn te vinden op Im Weissen Rössl/foto's

  • Advertentie opening 2-7-1977

  • Im Weissen Rössl 1977

  • Im Weissen Rössl interieur 1977, op één van de muurschilderijen is eigenaar Klaas van Belzen afgebeeld

  • Interieur Im Weissen Rössl in 1977

Verhalen

Leven in de brouwerij

Uit de PZC d.d. 10-12-1982:
"In het etablissement van André Riemens zal ter verlevendiging van de brouwerij, in de loop van de komende maanden een wat buitenissig programma worden afgewerkt dat -als alle contracten kunnen worden afgesloten- een gevarieerd vermaak biedt. Zo staat er een travestieshow genoteerd, komt er een slangenact en zal er mogelijk iets met Vanessa staat te gebeuren. 'Maar met haar heb ik het nog niet rond kunnen krijgen', licht Riemens toe. Vanessa stelt namelijk diverse eisen waaraan in een minder royaal bemeten accommodatie als die Vlissingse zaak wat moeilijk is te voldoen. Zo moet ze voor haar optreden de beschikking hebben over een podium, verder dient er een achteruitgang te wezen zodat de artieste zich schielijk kan terug trekken en voor haar veiligheid is de aanwezigheid gewenst van één bodygard per vierkante meter. Voor een enkel half uurtje optreden rekent dat door de natuur tamelijk rijkelijk bedeelde wezen een honorarium van fl. 3500,-, maar daarmee is zij nog aan de schappelijke kant want André Hazes wenst voor een half uurtje optreden fl. 4250,- te incasseren. Riemens zou hem desondanks toch wel willen hebben, ware het niet dat de Amsterdamse krullebol tot 1984 is volgeboekt. Meer uitzicht op een spoedig optreden biedt een mogelijke contractering van Lee Towers."

Modderfiguur

Uit de PZC d.d. 10-12-1982, door Jacques Cats:
André Riemens moet even bijkomen van de stunt van jl. donderdag, toen in zijn zaak een topless modderbadshow stond geprogrammeerd. Rond een dergelijke act ontstond onlangs enige deining in Limburg, toen de burgemeester van Valkenburg zo'n modderbadshow als een aantasting van de goede zeden verbood binnen zijn gemeente.
Met die wetenschap in het achterhoofd vond Riemens het wel zo veilig om even overleg te plegen met de afdeling bijzondere wetten van de gemeentepolitie waar ze het aanvankelijke plan om een topless boksshow te organiseren, niet zo zagen zitten. Maar een moddershow, ja dat kon er nog wel mee door. Zelfs al zou die door dames in topless bikini worden uitgevoerd. Begrijpelijk, vindt Riemens, 'als je in de zomer over strand loopt zie je het ook'.
De Vlissingse horecaman heeft niet bepaald met toegangsbewijzen hoeven te leuren, want die waren, ook al kostten ze fl. 12,50 per stuk, in minder dan geen tijd aan de man -en naar bleek ook uitgebreid aan de vrouw- gebracht, nadat een bescheiden advertentie in de krant op het naderende spektakel had geattendeerd. Er kwamen daarop ook meteen enthousiaste reacties binnen van collega-tapperijbazen uit Rilland en Krabbendijke, die geïnteresseerd naar het adres informeerden van het theaterbureau waar de modderbadartiesten in de bak staan.

Uren tevoren was Riemens gewapend met de niethamer en vele meters plastic ontvouwend, in de weer geweest om het interieur van zijn zaak enigszins te beschermen tegen mogelijk die avond uit de koers rakende modderspetters. En dat deel van het publiek dat voor aanvang van de voorstelling nabij het drie bij drie meter grote, met modder gevuld bad had postgevat, mocht zich al evenzeer in het plastic hullen.
Nu moet de lezer weer niet meteen een al te rampzalige indruk krijgen van de uitwerking van wat verdwaalde klodders op de kleding van de toeschouwers. Want de modder zou -zo was aangekondigd- niet bestaan uit een samenschraapsel van klei, vuil en water, zoals dat door zwaar beladen bietenwagens op de B-wegen wordt achtergelaten, maar uit een chemische substantie die je met een bescheiden veegje weer van je kleren kunt kloppen. Maar het oogde allemaal wel zeer realistisch blubberig.
Goed, het moddergevecht dus, waarmee ik tevens maar even wil aangeven dat je als journalist nog eens ergens komt. Het ene moment bevindt je je in smoking op een captainscocktailparty aan bood van een luxueus cuiseschip en op een ander moment zit je in je kleren, die je ook aantrekt als je de tuin winterklaar gaat maken, in een door bier en verwachting verhit barlokaal een moddergevecht te verslaan.
Zonder nu meteen op te merken dat het een opoffering was om een dergelijke avonddienst te draaien is het mij ook na het zien van het gestoei der dames, de zin van dat alles ontgaan. Of het zou zo moeten zijn dat -zoals een oude dorpsarts me onlangs nog toevertrouwde- van het nemen van een modderbad een geneeskrachtige uitwerking kan uitgaan. Maar om dat nu zo onrustig te doen en met zoveel publiek erbij....

Weissen Rössl modder.jpg

De toeschouwers daarentegen bleken, te oordelen naar hun gedragingen, over het algemeen een geheel ander standpunt te huldigen. Nadat men was bekomen van de teleurstelling dat de aan de modderact verbonden meisjes, die zo op het oog nog maar net de mavo-leeftijd ontgroeid leken, niet topless maar in een modieus badpak in de ring waren verschenen, werden luidkeels aanmoedigende kreten geslaakt teneinde de dames tot nadere actie aan te zetten.
Ondertussen stelde het nieuwsgierig naar voren gedrongen publiek wel vast dat de vijftig kg witbakkende gietklei, die de modder moest helpen vormen, toch niet zo onschuldig bleek uit te werken. Dat zou een volgende keer mogelijk aanleiding kunnen geven om de firma Palthe als sponsor aan te trekken.
De in het modderbad ronddartelende juffers voerden zo voor de zoveelste keer (ze treden al acht maanden twee tot drie keer per week op ergens in het land) hun show op, waarbij hun worstelpartijen overigens wel om de zoveel minuten werden stilgelegd om met helder water even het gezicht te kuisen.

Wat brengt het drietal tot een zo merkwaardige vrijetijdsbesteding? Deze aan de dames gestelde vraag moest drie keer worden herhaald, want de oren zaten verstopt met de grijze substantie. 'Je kunt je tegenwoordig nauwelijks meer echt uitleven in deze maatschappij', zo vatte een van de meisjes bondig samen. 'Nou zo kan dat wel. En het is lachen geblazen hoor, onder elkaar'.
Na het professionele optreden waagden zich ook enkele Vlissingse meisjes in de ring. Onder het motto: 'je moet toch wat doen' en 'we zijn wel voor iets aparts te porren' gingen zij elkaar te lijf in het bad. Waarvan de inhoud op dat moment al aardig was geslonken. De meeste smurrie zat toen inmiddels millimeters dik op de gezichten en kleding van de eerste rijden bezoekers. En ook de interieurinrichting raakte met stevige klodders besmeurd. Merkwaardigerwijs had zich geen enkele feministe bij de voordeur van het etablissement opgesteld om -al was het maar met een minuscuul spandoekje- te protesteren tegen de ontluisterende vertoning. Maar het goor buiten ook van de regen...."

Bijzonderheden

  • Im Weissen Rössl is ook bekend onder de naam Bar-Dancing 'In The White Horse'
  • Medewerker Frans Verstegen 1974
  • Dansen met Les Idoles en The Combinations
  • Vanaf 1978 wordt er Löwewnbrau getapt

Zie ook

Externe links

De appel valt niet ver van de boom door Debora Riemens

Bronnen