Vlissingen Dronk

De geschiedenis van de frituur begint in 1983 als de gemeente Vlissingen een kiosk wil plaatsen op Boulevard Bankert, ter hoogte van de Coosje Buskenstraat. Een aantal omwonenden heeft hier bezwaar tegen en middels een door tachtig mensen ondertekend protest wordt dit de gemeente duidelijk gemaakt. De bewoners vrezen dat een kiosk waar naast strandartikelen ook etenswaren, bier en frisdrank worden verkocht, onder meer milieuvervuiling zal veroorzaken. Maar er zijn ook andere bezwaren. Initiatiefnemer van het protest is J.H. Nas. Voor hem telt zwaar dat het uitzicht op zee ontnomen wordt. De toekomstige exploitant van de kiosk is Ben van Damme, eigenaar van De Lamme Goedzak. Hij heeft weinig begrip voor de argumenten van de bewoners. Hij geeft toe dat het uitzicht wordt belemmerd, maar is van mening dat de boulevard er is voor de bevolking en de toeristen en dat daar dus voorzieningen voor moeten komen. In het oorspronkelijke plan was er sprake van drie kiosken, om de omwonenden tegemoet te komen is het aantal teruggebracht tot één. Het zeshoekige gebouwtje zal nauwelijks boven de boulevardmuur uitsteken en wordt uiterlijk aan de muur aangepast. Naast de kiosk komt een 'mens-erger-je-niet-spel met gekleurde pionnen en dobbelstenen. Van Damme heeft op dat moment al een huurovereenkomst voor de grond met de gemeente gesloten en wacht op een besluit en een bouwvergunning. Hij is er van overtuigd dat de uitspraak na een eventuele schorsing van de zaak in zijn voordeel zal zijn. De bouw van de kiosk duurt ca. drie weken en gaat ca. fl. 40.000,- kosten.

Het is niet bekend wat de naam van de kiosk was en tot wanneer Van Damme de exploitant is geweest. Na hem kreeg de kiosk meerdere eigenaars en wisselde diverse keren van naam.
In 2015 is de kiosk eigendom van Leendert van Nieuwenhuijzen. De exploitatie is, net als bij Frituur Keizersbolwerk, in handen van Servo Evegaars en Tamara de Steur.