Café op Walstraat 35, al 40 jaar een 'laagdrempelig café zonder pretenties waar je je gewoon op je gemak voelt' volgens uitbater Henk Hut.
Inhoud
Geschiedenis
| 1969
|
Fred Reiz Hoppit is een café met door de jaren heen een twijfelachtige reputatie. Het wordt op 5 april 1969 geopend door Nijmegenaar Fred Reiz, die al snel wordt opgevolgd door de Amsterdammer Jurriaan Huizink. |
| 1970
|
Jurriaan Huizink Jurriaan Huizink komt met echtgenote Rietje, dochter Marja en goede vriend Peter Streekstra uit Amsterdam naar Vlissingen. Jurriaan had in Amsterdam 'Oase de Bols Taverne'. Na de Hoppit wordt Huizink (de eerste) 'zetbaas' in De Hooizolder. Streekstra vertrekt in februari 1973 naar de Vlasmarkt in Middelburg waar hij met Aad Bosman Het Hof van Zeeland opent. Datzelfde jaar begint het duo ook Café Tognog. Peter Streekstra is overleden in Rotterdam, op 1 augustus 2012. |
| 1973
|
Henk Hut, Bep Gijzen en Frans Hut In 1973 wordt Streekstra opgevolgd door Henk Hut, voormalig 'chef de rang' bij de Holland Amerika Lijn. Begin jaren tachtig is Hoppit enige tijd gesloten geweest wegens vermeende handel in verdovende middelen. In de loop der jaren zijn de harddrugsgebruikers verdwenen en is Hoppit veranderd van 'drug-kroeg' in 'druk-kroeg'. |
Foto's
Meer afbeeldingen zijn te vinden op Hoppit/foto's
Hasjcafé Hoppit in 1971 met o.a. Tom Metiary, Leo de Wolf, Jacky Regoord, Bram Leenheer, Meinsje Vlaming, José Sinke, foto uit "Terug in de tijd" in PZC 21-9-1996
Henk Hut uit artikel Faam/Vlissinger 13-9-1989
Hoppit in de jaren zeventig: Peter van Belzen, Roos Berting, Henk Hut, Gerrie en Jaap van Boven, Peter Provoost
Hoppit in de jaren tachtig
Hoppit in de jaren negentig
Verhalen
Henk en Bep
In 1973 neemt Henk Hut ontslag bij de Holland Amerika Lijn en verhuist met echtgenote Bep en hun twee kinderen vanuit Rotterdam naar Vlissingen. Een Rotterdamse buurman die kort daarvoor een cafetaria in Vlissingen heeft gekocht, maakt Henk attent op een te koop staand café met ruime bovenwoning in de Walstraat.
Hoppit heeft in die tijd al 'een reputatie' en is voor Hut een ware openbaring. Toch waagt hij de stap en maakt in korte tijd schoon schip. Iedereen die iets met harddrugs heeft te maken krijgt een caféverbod. Henk weet niet veel over de drugsmaterie, maar heeft snel in de gaten wat er in zijn zaak speelt. Hoppit is zijn tijd vooruit met acceptatie van soft drugs. Er zijn afspraken gemaakt met de gemeente dat dealen verboden is en het gebruik van soft drugs met mate wordt toegestaan. In de loop der jaren ontwikkelt Hoppit zich als een café waar zelden iets ernstigs gebeurt. Klanten drinken er hun biertje, leggen een kaartje en roken een jointje. Ondanks dat blijft er een etiketje opplakken en houden de Vlissingers vast aan hun vooroordelen. Ook de kinderen van Henk en Bep ondervinden er last van.
Sluiting wegens drugshandel
Uit de PZC d.d. 19-12-1981, 22-12-1981 en 8-1-1982
Bezetting en ontruiming (19-12)
De Vlissingse politie heeft vrijdagmiddag café Hoppit gesloten omdat er handel van verdovende middelen (marihuana en hasjiesj) zou plaatsvinden. Ongeveer vijftig vaste klanten besloten tegen tien uur die avond het bedrijf te bezetten uit protest tegen de sluiting. De politie maakte rond 23.30 uur een einde hieraan door het bedrijf op hardhandige wijze te ontruimen. De organisator van de bezetting, de kelner Johan F. Y. S. is aangehouden.
Aanleiding tot de sluiting was volgens burgemeester Westerhout de zitting van de Middelburgse politierechter van donderdag, waaruit volgens hem duidelijk is gebleken, dat de veroordeelde handelaren softdrugs verkochten in met name de Vlissingse cafés De Hoppit in de Walstraat en De Stoof aan de Nieuwendijk.
“De uitbater van het cafébedrijf is ook daarvoor verantwoordelijk. Daarom konden wij niets anders doen dan overgaan tot sluiting van het café en het intrekken van de drank- en horecavergunning”, aldus de burgemeester. Volgens de politie is de burgemeester ook op de hoogte gebracht van de ontruiming. Bij de ontruiming zijn aan beide kanten klappen gevallen volgens de politie. “Jammer genoeg zijn de mensen binnen niet realistisch genoeg geweest om zelf te vertrekken na het bevel tot ontruiming”, zei hoofdinspecteur J.G. den Rooijen na afloop van de ontruiming. “Er waren er maar een paar die moeilijk deden. Gelukkig heeft het merendeel van het aanwezige publiek het pand zelf verlaten, al was dat enigszins tegenstribbelend”, aldus Den Rooijen. Er is niemand aangehouden voor het plegen van verzet bij de ontruiming. “Och, het was de eerste keer. Dan probeer je het nog zo ludiek mogelijk op te lossen. De agenten hebben geen echte verwondingen opgelopen, alleen hier en daar een schrammetje”, aldus de hoofdinspecteur.
Het is hem niet bekend of onder de bezetters gewonden zijn gevallen. Bij de ontruiming waren ongeveer twaalf agenten betrokken, ook werden enkele politiehonden achter de hand gehouden. De politie heeft de bezetting zelf geconstateerd en besloot daarop actie te ondernemen. “Wij voelden er niets voor om niets te doen. Een besluit is een besluit. De tent is gesloten en blijft gesloten. De eigenaar van het cafébedrijf distantieert zich helemaal van de bezetting. Ook een barkeeper heeft niet het recht daar zelfstandig iets te beginnen”, zei Den Rooijen.
“Ik werk hier al zeven jaar als barkeeper en heb nog nooit problemen met handel in harddrugs of andere problemen met klanten meegemaakt”, zei barkeeper S. voor zijn aanhouding. Hij zei te vechten voor zijn werk en zich daarom niet te kunnen neerleggen bij de sluiting.
Een gevolg van de sluiting is volgens officier van justitie mr. A.P. Besier, dat de politie nu andere gelegenheden in de gaten zal moeten houden, om te voorkomen dat elders een zelfde omvangrijke handel in drugs ontstaat. “Dat kan niet worden getolereerd. De handel nam zodanige vormen aan dat zeer jeugdige lieden tot criminaliteit komen. De Hoppit trekt niet alleen hasjdealers, maar ook heroïnedealers aan, hoewel er geen aanwijzingen zijn dat de veroordeelde softdrugshandelaren ook hebben gehandeld in harddrugs. Dat is beslist niet het geval. Maar die gelegenheid trekt ook andere dealers aan die op straat bij de Hoppit verkopen. Dat blijkt ook uit de zitting van de meervoudige kamer vandaag”, aldus de officier van justitie. Tot nog toe is volgens hem niet besloten de beheerder van Hoppit medewerking aan de handel ten laste te leggen.
“Dit was vooral een waarschuwing voor anderen, dat zij niet op dezelfde wijze hun handel moeten voortzetten. Dat geldt eveneens voor jongerencentra. Kennelijk was de handel in De Stoof nog niet van dien aard dat tot sluiting van dat bedrijf moest worden overgegaan”, aldus mr. Besier.
Foto bij artikel sluiting PZC 19-12-1981
Johan Spinnewijn 19-12-1981
Bezetting december 1981
Geweldloze opheffing van bezetting. Politieman De Putter in gesprek met o.a. Emiel Brunings PZC 21-12-1981
Bij burgemeester Westerhout PZC 22-12-1981
Heropend PZC 8-1-1982
Voorlopig dicht (22-12-1981)
De gemeente Vlissingen is bereid te onderzoeken of de sluiting van Hoppit onder bepaalde voorwaarden ongedaan kan worden gemaakt. Het café moet voorlopig echter gesloten blijven, in elk geval totdat begin januari een nieuw gesprek volgt met eigenaar H. Hut. Dan wordt geprobeerd afspraken met hem te maken, die moeten voorkomen dat in het café handel in verdovende middelen wordt gedreven.
Dat is het resultaat van het gesprek van maandag jl. tussen de eigenaar en burgemeester Westerhout. Ongeveer zestig stamgasten waren voor het overleg naar het stadhuis gegaan, waar zij de burgemeester bijna 200 handtekeningen aanboden.
Het gesprek tussen Hut en Westerhout vond plaats naar aanleiding van de bezettingsacties in het afgelopen weekeinde, nadat de politie was overgegaan tot sluiting van het bedrijf. Aan de bezetting werd hardhandig een einde gemaakt door de politie, toen het bevel om het pand te ontruimen niet werd opgevolgd. Zaterdagmiddag maakten de bezetters een einde aan hun actie door dat bevel wel tijdig op te volgen. Later op de avond werd het café echter weer bezet. De eigenaar maakte toen zelf een einde aan de actie, maar ook zondag volgde weer een korte bezetting. Burgemeester Westerhout stelde maandag, dat aan die wilde acties een einde moet komen. “Zij scheppen niet het klimaat, waarin garanties kunnen worden geschapen”. De eigenaar heeft toegezegd dat tot januari geen bezettingen meer volgen en het café blijft gesloten.
“Ik moet aantonen dat ik de zaak en mijn klanten in de hand heb. De garantie dat tot het volgende gesprek geen bezettingen meer plaatsvinden kan ik wel geven. Daarna moeten afspraken worden gemaakt over de verdere gang van zaken. Het roken van hasjiesj en marihuana is geen misdrijf, maar een overtreding. Aan het gebruik kan ik weinig doen. Wat de handel betreft had ik al regelmatig contact met de politie, zeker met betrekking tot de harddrugs. Dat heb ik nooit toegestaan. Ik waarschuwde altijd eerst de mensen zelf en als dat niet hielp belde ik gewoon de politie. Meestal waren dat geen vaste klanten. Die wisten wel waaraan zij zich moesten houden en wat wel of niet was toegestaan”, aldus Hut in zijn commentaar na het gesprek met de burgemeester.
Volgens Hut is de politie nooit opgetreden na zijn telefoontjes, omdat hij onvoldoende aanwijzingen over de betreffende personen zou hebben. “Ik heb zo vaak gezegd, hou die mensen dan aan wanneer zij het café in of uit gaan. Dan wordt gezegd dat dit geen zin heeft, omdat de mensen dan toch maar kleine hoeveelheden hebben. Maar wat kan ik dan doen om de grote handel te voorkomen. Dat er af en toe een stukje stuff wordt doorgeschoven kan ik niet tegenhouden. Wel de agressieve verkoop van handelaren, die iedereen lastig vallen om hun waar aan te bieden. Maar die mensen heb ik altijd al geweerd. Naar aanleiding van de verklaring van een van hen is trouwens het hele zaakje aan het rollen gegaan”, verklaart hij.
Hut zegt redelijk tevreden te zijn over het gesprek, dat ongeveer anderhalf uur duurde. Hij kreeg vervolgens toestemming om zijn achterban mee te nemen naar de Hoppit, om zijn klanten daar op de hoogte te brengen van de resultaten. Voor vijf uur die middag moest echter iedereen het pand weer hebben verlaten, wat ook gebeurde.
“Wij hebben lang gepraat, maar daar was dan ook voldoende stof voor. Alle zaken zijn nu op een rijtje gezet”, aldus burgemeester Westerhout.
Heropend (8-1-1982)
Op donderdag 7 januari wordt Hoppit met een feestelijke receptie heropend. Na enkele bezettingsacties door stamgasten volgden twee gesprekken tussen eigenaar Henk Hut en burgemeester Westerhout, die uiteindelijk resulteerden in de heropening van het café.
Onmiddellijk na de opening stroomde het café vol met bezoekers. Bloemstukken en slingers getuigden van de opluchting van de klanten ove het weer beschikbaar zijn van hun stamcafé. Onder luid gejuich van de aanwezigen werden even later de platen voor het raam weggehaald die daar waren aangebracht nadat bij één van de bezettingsacties een ruit was gesneuveld.
De burgemeester meent dat er na de gesprekken met Hut voldoende garanties zijn dat drugshandel in de toekomst ‘mogelijk vermeden kan worden’. Er zal geen scherpere controle door de politie zijn dan tot nu toe gebruikelijk was
“De naleving van de afspraken is een taak van de exploitant. Deze regels gelden niet expliciet voor de Hoppit maar ook voor de overige horecaondernemers”, aldus de burgemeester, die van mening is dat de sluiting een terechte beslissing was.
Henk Hut is vol lof over de houding van de burgemeester na de sluiting: “Ik heb veel medewerking van hem gehad. Hij stelde zich zeer reëel op. De sluiting had nl. tot gevolg dat de drank- en horecavergunning werd ingetrokken. Dat betekende uitschrijving bij de KvK, maar dat heeft hij weer in orde gemaakt”.
Het karakter van Hoppit blijft volgens Hut bij het oude. “Er is afgesproken dat ik niet hoef in te grijpen als mensen in de zaak softdrugs gebruiken. Bij eventuele handel, al gaat het om een stukje van een gram, gaat die persoon er onmiddellijk uit. Als ze niet willen luisteren doen we aangifte bij de politie. Ik ben van plan me streng aan de afspraken te houden”, aldus de opgeluchte eigenaar.
Avonddienst bij de PZC
Uit 'Levensverhalen' door Jack Gravemaker:
"We hadden avonddienst bij de PZC in de Walstraat en zoals gewoonlijk gingen wij met de pauze van 11 tot 11.30 vlakbij ons bedrijf een kroegje pakken. In die jaren kon je nog gewoon met de auto door de Walstraat rijden. We liepen richting de Hoppit. We waren haast voor de deuropening toen er een grote dronken kerel de deur uitkwam en van rechts kwam er ook toevallig een 'smerisauto' aan. De dronken kerel ging opeens een stukje van de voordeur opzij staan, haalde z'n leuter uit z'n broek en begon flink (als een paard) tegen de voorkant van de gevel van de Hoppit te zeiken. Net onder het grote raam (wat helemaal dicht geplakt was, dus de mensen binnen konden hem niet zien) stond hij tegen de stenen muur aan te pissen.
De smerissen in de auto zagen dit gebeuren en stopten vlak naast hem. Een jonge smeris, volgens mij net in dienst, wilde een flinke indruk maken en riep behoorlijk hard naar de dronken kerel, uit de smerisauto met het raam naar beneden: "Hé man, wat zijn we aan het doen...?"
De dronken kerel die nog stond te pissen draaide zijn hoofd met schokken naar achteren naar de smeris en je zag aan z'n houding dat hij flink zat was, en zei hardop: "Zie je dat niet lul? Ik sta lekker te pissen...joh...Ben je scheel of zoiets?" De jonge smeris in de auto kreeg een kleur en niet zo weinig ook... Hij was duidelijk op z'n pik getrapt en riep naar de dronken kerel: "Hé, dat mag niet zomaar....wilt u onmiddellijk stoppen met plassen....?"
De dronken keren op zijn beurt: "Hé hé, even wachten...ik moet nog even uitzeiken. Kan niet zomaar stoppen op uw commando...lul...sodemieter op man, eikel".
De jonge smeris wist even niet wat hij moest doen, stapte heel voorzichtig uit de politieauto en liep heel langzaam naar de dronken kerel toe die net z'n gulp dicht deed. De jonge smeris pakte de dronken kerel bij z'n arm en zei: "U gaat mee naar 't politiebureau, want dit mag niet". 't Was even stil. Twee tellen later kwam er een jongere vrouw met een herdershond uit Hoppit. Het bleek zijn vrouw te zijn. De politiejongen duwde de dronken kerel in de richting van de politieauto en aan z'n houding was te zien....zo dat heb ik toch even geflikt...een dronken man opgepakt en nu gaat die naar het bureau.
Na een paar stappen stopt de dronken kerel en zegt tegen z'n vrouw: "Schat, ik heb vanavond een gratis overnachting. Ik zie je morgen wel weer". En nu draaide hij weer met z'n hoofd richting de politieman die naast hem stond en zei: "Jongeman, als jij mij morgenochtend wakker maakt wil ik een witte boterham en een gekookt eitje. Het gekookte eitje van plus minus 7 minuten gekookt. Oké? "
De jonge smeris stond zo van: tjonge jonge waar ben ik aan begonnen en ik sta nu mooi weer voor lul...hier...met al die mensen om me heen...Hij kon niet meer anders dan hem meenemen. De dronken kerel riep nog een paar keer naar z'n vrouw voordat hij in de smerisauto werd geplaatst: "Nou schat, tot morgen dan maar weer. Deze avond word ik goed verzorgd en morgenochtend met een lekker ontbijtje....doooeeeiii..."
Avonddienst bij de PZC (2)
Uit 'Levensverhalen' door Jack Gravemaker:
"Een paar dagen later gingen we 's avonds weer in de schaft even naar de Hoppit. We naderden de kroeg en er vlakbij hoorden we veel lawaai als de kroegdeur open en dan weer dicht ging. Dus we merkten dat het behoorlijk druk was. Wij onderling toch nieuwsgierig en gingen naar binnen. Tjonge jonge, hutje mutje...wat was het druk...Ik baande me een weg naar de tap om een pilsje te bestellen. De andere jongens achter me aan. Terwijl ik dus naar de tap liep, schuifel de schuifel vanwege de drukte, zie ik boven de mensen uit...achter in de hoek van de kroeg, dezelfde persoon die ik eerder tegenkwam. Degene die tegen de kroeg stond te pissen....op een echte lange paal zitten. Dus paalzitten. We krijgen oogcontact en hij riep: "Jou ken ik...van jou krijg ik een biertje". Ik kwam zijn belofte later na. We bestelden onze biertjes en stonden alles waar te nemen. Naast de paalzitter stond een bord hoeveel pilsje hij op had en zijn behoefte was ook bij gehouden. Opeens riep hij hard naar de barman: "Ik moet even schijten, dus zet de klok maar even stil". Na een tijdje kwam hij van de wc en ging weer op de grote lange boomstam zitten. Je zag ook veel mensen ( 't stond blauw van de rook) wiet roken, ander spul plus de rest....je kon het bestellen via de barman.
Ik vond het altijd een beetje vies daar in de Hoppit. Vandaag de dag is de kroeg na jaren nog precies hetzelfde. Dus de vieze geur is volgens mij nog erger geworden door de tijd heen..."
Huiselijk gevoel
Uit de PZC d.d. 20-2-1993:
Geschapen is niemand voor een kroegleven, maar wie wil kan zichzelf best geschikt maken voor een leven bij nacht en ontij. De basisvoorwaarden?
Makkelijk contact maken en graag met mensen praten. En natuurlijk het juiste café. Goede muziek en aardig personeel zijn onontbeerlijk, vindt Machteld van der Wijst (18) uit Westkapelle. Ze is een echte expert: ze gaat zo’n beetje iedere dag uit. “Je kunt ver gaan”, meent ze. “Pas als ik brandende ogen krijg en slappe of zware benen, neem ik een paar dagen rust. Ik wil het kroegleven niet missen. Een café geeft me een beschermd gevoel. Het is net een tweede huiskamer”.
“Zou je niet eens aan je toekomst denken?” heeft Machteld al van verschillende kanten moeten horen. “Maar ik heb helemaal geen zin in dat soort verhalen. Geef mij dan maar de mensen met wie ik in de kroeg zit te praten. Die verwachten tenminste niks van je en ze zitten niet steeds te zeuren daarover. Ik wil rustig nadenken over wat ik later zou willen doen. Vorig jaar ben ik hals over kop begonnen met een studie. Ik zit nu te denken over een opleiding aan de middelbare hotelschool.
De vlucht uit de verveling, daar draait het voornamelijk om voor Machteld. “Nu ik niet zo veel om handen heb, zit ik langer in het café dan toen ik nog op school zat. Ik ben nu ongeveer elke dag van ongeveer vier uur tot acht uur in mijn stamcafé Hoppit in Vlissingen en vanaf elf uur ’s avonds tot drie uur ’s nachts. Het is een beetje mijn tweede huis. Ik kom er ook om mijn onrust in te dammen”. Het verschil tussen de kroeg en het uitnodigen van vrienden thuis is volgens Machteld dat ze ontspannender is als ze in een café zit. “Ik kan lekker praten met anderen. De gesprekken zijn misschien niet altijd even hoogdravend, maar ik kan wel goed over problemen praten of over andere zaken die me bezig houden. Met drank op praat het nog makkelijker”.
Voor een geslaagd avondje uit is naast een plezierig café en onderhoudende kroegmaten de drank een belangrijke voorwaarde. “Ik ga echt niet de hele avond met een Spa-rood zitten. Het is trouwens niet zo dat ik graag dronken ben. Ik let er goed op dat me dat niet te vaak overkomt. Ik heb wel een drankje nodig om in slaap te komen, maar ik vind mezelf geen alcoholist”. Toch geeft Machteld toe dat ze bijna al het geld dat ze per maand heeft, opmaakt in het café. “Ik geef uit wat ik bij me heb. De ene keer is het minder dan op een ander moment, dus dan ga ik vroeger naar huis. Ik denk dat het gemiddeld ongeveer 25 gulden per dag is. Meestal drink ik ’s middags een biertje of vijf en ’s avonds ook zo’n hoeveelheid, tenzij we na m’n stamkroeg nog ergens anders naartoe gaan. Dan komen er meestal nog eens vijf pilsjes bij. Maar ik maak me geen zorgen: ik weet zelf mijn grens wel te bepalen”.
Het kroegleven is niet het enige soort uitje waartoe Machteld zich beperkt. Ze gaat ook nog weleens naar discotheek De Hooizolder in Westkapelle en af en toe naar de film. Bij het discothekenbezoek begon het uitgaansleven, op haar dertiende. “Ik leefde daar de hele week naar toe. Eerst ging ik naar discotheek Jojo in Zoutelande. Toen ging het vooral om het dansen, het versieren, om het drinken en ook om het kletsen met vrienden en vriendinnen. Het uitgaansleven bleef beperkt tot het weekeinde toen ik nog op het VWO zat. Pas sinds ik van school af ben ga ik dagelijks uit”. Haar uitgaansleven wordt Machteld niet door iedereen in dank afgenomen. “Ik ben een van de weinige meisjes die zo regelmatig uitgaat. In de Hoppit ben ik ook nog de jongste. Sommige mensen vinden het stom dat ik dat als meisje doe. Ik baal er wel eens van dat mensen me zo’n etiket opplakken, maar ik ga er niet meer tegenin. Dat heeft toch geen zin”.
Wat ze in de toekomst gaat doen weet ze nog niet. In theorie mag ze met het diploma hotelschool een café beginnen. “Ze zeggen altijd dat als je zelf een uitgaanstype bent, je juist niet een kroeg moet beginnen. Je kunt dan niet zelf uit, want je werkt als anderen uitgaan. Aan de andere kant ben je eigen baas en kom je veel leuke mensen tegen als kroegeigenaar. Wat me ook heel leuk lijkt is een strandtent exploiteren. In de zomer moet je hard werken, maar in de winter is het lekker rustig. Bovendien moet je creatief zijn als ondernemer van een strandtent om je klanten te kunnen blijven trekken”. Welk beroep Machteld ook zal uitoefenen, één ding staat als een paal boven water voor haar. “Ik zal altijd blijven uitgaan. Sommigen zullen het misschien een verslaving vinden, maar ik vind het helemaal niet erg om aan zoiets verslaafd te zijn. Ik ben bijvoorbeeld ook niet van plan om te stoppen met roken”.
Barbecue
Op zomerse dagen bij goed terrasweer werd er soms gebarbecued in de Walstraat. Dan werd het terrasschot tussen De Hoppit en The Sound weggehaald en werd er een barbecue geplaatst.
Henk Hut (Hoppit) en Willem Bruijnooge (The Sound) bedienden dan om beurten de barbecue, waar de bezoekers dan saté, hamburger of braadworst (of alle drie) konden scoren.
Bij deze gelegenheden werd dan tegenover het terras de muziek verzorgd door The Old Firm.
Leuke zondagen waren dat.
Jubileum
Het 30-jarig bestaan in 2003 wordt uitgebreid gevierd met een optreden van Armand en een avond speciaal voor vaste klanten en genodigden, opgeluisterd door een bandje van regelmatige Hoppit-bezoekers.
Eén van de genodigden is Henk van de Ketterij, die vrijwel dagelijks even binnen wipt. Ook Moustapha is vaste klant, hij verschijnt op het feestje in Marokkaans feesttenue.
Henk en Bep vieren elke vijf jaar een jubileumfeestje en zijn vast van plan hier nog een aantal jaren mee door te gaan.
Brand in de Nieuwjaarsnacht van 2013
'Het komt wel goed', herhaalt Frans Hut, mede-eigenaar van het dinsdag uitgebrande café Hoppit in de Vlissingse Walstraat. De vader van Frans, Henk Hut, heeft de Hoppit al 39 jaar. In september van dit jaar had het veertigjarig bestaan gevierd moeten worden. Misschien is dat nu een mooie streefdatum voor een heropening. Dinsdagochtend vroeg brak de brand uit die zowel de Hoppit als de twee panden ernaast trof. Het vuur is vermoedelijk begonnen door vuurwerk dat terrasmeubilair dat voor de gevel stond in brand heeft gezet. Het hele pand van het café is uitgebrand.
Het vuur sloeg vanuit de Hoppit door naar het pand ernaast, waarin Conny's Place zit. Het gezin dat daarboven woont, moest door de brandweer uit het huis worden gehaald. Omdat zij rook hadden ingeademd, werden ze behandeld door medewerkers van een ambulance. De gemeente heeft ervoor gezorgd dat het gezin tijdelijk in een hotel terecht kon. Naar vervangende woonruimte wordt nog gezocht. Zie ook PZC 2-1-2013
Bijzonderheden
- In augustus 1975 neemt Henk Hut Café De Wijnberg over van D. Tolsma. Hij opent er in 1977 discotheek Kierewiet.
- Hoppit neemt deel aan de competitie zomeravondvoetbal
Zie ook
Externe links
- Filmpje met o.a. beelden van muziek op 't badstrand en Hoppit
- Hoppit 50 jaar PZC 24-09-2023
Bronnen
- Krantenknipsels: Krantenbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek
- Artikel Vrije Liefde Vrije Geesten PZC 21-9-1966
- Artikel sluiting: PZC 19-12-1981, 21-12-1981 en 22-12-1981
- Artikel heropening: PZC 8-1-1982
- Artikel Machteld van der Wijst: PZC 22-2-1993
- Artikel Bouwen en Drinken: PZC6-2-1993
- Artikel Rondje Pop: PZC 22-2-1993
- Artikel in Huiselijk Gevoel: PZC 20-2-1993
- Artikel Dag van de Muziek: PZC 23-6-2007
- Brand in de Nieuwjaarsnacht: PZC 2-1-2013
- Foto Hasjcafé Hoppit: Uit artikel "Terug in de Tijd" PZC 21-9-1966
- Foto jaren zeventig: P.R. Provoost
- Foto Henk Hut bij biertapwedstrijd: PZC 19-9-1995
- Foto's brand 1-1-2013 buiten: Joke Vantricht-van Oorschot
- Foto brand interieur: Jan Parent
- Foto's interieur ca. 2012: Zoltan Bali
- Foto's heropening juni 2013: Jan de Ridder
- Foto's Hoppit jaren 80 en 90: Helen Saija
- Foto politie bij bezetting 1981: Marion Feser
- Uitnodigingskaartjes 30-jarig bestaan: collectie Willem Bruijnooge
- Foto interieur ca. 2013: Toby van Bloppoel
- Avonddienst bij de PZC: Uit 'Levensverhalen' door Jack Gravemaker (www.bol.com)