Vlissingen Dronk

Hotel Riche

 

Hotel Riche

Boulevard Bankert 26
4382 AC Vlissingen

Eten, Slapen
Hotel, Restaurant

Vlissingen
Boulevard Bankert

Scheldestroom
De Lamme Goedzak

 

Hotel Riche, Boulevard Bankert 26. Is opvolger van Scheldestroom en Ter Meulen. Na Hotel Riche volgt De Lamme Goedzak en later Solskin (2).

Geschiedenis

1957
 G.A. Harmsen en P.C.J. Harmsen-van de Broek

G.A. Harmsen, eigenaar van Hotel Goes wordt op 3 april 1957 ook eigenaar van Hotel Riche.

1964
 A. van Gelderen en A. van Gelderen-Branger

In 1964 nemen Anton van Gelderen en Netty van Gelderen-Branger Hotel Riche over. Van Gelderen is ook eigenaar van Bianca op Boulevard Evertsen. Na 15 jaar vertrekt Van Gelderen in mei 1979 en wordt opgevolgd door Ben van Damme, afkomstig uit 't Streefkerkse Huis in Zoutelande. Hotel Riche krijgt dan de naam "De Lamme Goedzak". In 1978 is het echtpaar te vinden in La Bonne Auberge in Koudekerke.

Foto's

Meer afbeeldingen zijn te vinden op Hotel Riche/foto's

  • Opening 3-4-1957

  • Restaurant van Hotel Riche in 1957. Kelner rechts is Joop Harmsen.

  • Combi van Hotel Riche en Hotel Goes, beiden van G.A. Harmsen

  • Hotel Riche ca. 1969

  • Advertentie vertrek Van Gelderen 16-5-1979

Verhalen

Echtpaar Van Gelderen

Uit De Faam d.d. 29 mei 1985:
De ontvangst is gereserveerd, doch hartelijk. "Ik zal geen onwaarheden verkondigen. Je leest maar al te vaak in de krant uitspraken van mensen dat je denkt: tjonge, tjonge. Als het gros van het publiek eens achter de schermen zou kunnen kijken, zou het zich rot ergeren of doodlachen".

Op bezoek bij het echtpaar Van Gelderen, uitbaters van het restaurant La Bonne Auberge: dat de kenners ongetwijfeld zullen kwalificeren als 'het betere restaurant, zonder veel poespas'. "We proberen inderdaad gewoon te doen", legt A. van Gelderen (59) uit. Zijn vrouw, A. van Gelderen-Brangen (50) beaamt wat haar man zegt. Zonder aarzeling of oogknipper melden ze trots dat ze niet uitsluitend als levensgezel een goede keuze voor elkaar maakten. Ook als zakenpartners klikt het voortreffelijk. Als zij even koffie is gaan halen, benadrukt hij peinzend: "Als je vrouw niet voor de volle honderd procent achter je staat kun je maar beter stoppen met zaken doen en een vast baantje zoeken".
Zo'n zeven jaar geleden nam het echtypaar Van Gelderen een moeilijke beslissing: ze kochten La Bonne Auberge in Koudekerke, nadat ze bijna twintig jaar uitspanningen aan de boulevards in Vlissingen exploiteerden. Eerst Hotel De Vries, waar nu La Saladerie is gevestigd, en daarna Hotel Riche, waar nu onder de naam De Lamme Goedzak zaken worden gedaan.
Van Gelderen leerde het vak in Bussum, Oegstgeest, Den Haag en Parijs. Mevrouw groeide op in het zakenmilieu, haar ouders hadden een manufacturenwinkel. "Ik nam me voor om nooit met een zakenman te trouwen", lacht ze nu. "Je hoort wel eens mensen zeggen dat ze in een bepaald vak zijn gerold. Nou, ik ben er letterlijk in getrokken", legt hij uit. "Mijn broer werkte zo tegen de Tweede Wereldoorlog in een uitkijktoren in Valkeveen. Maar hij had één probleem: hij kon moeilijk opstaan 's morgens. Op een zondagochtend heeft mijn vader me er naar toe gestuurd. Ik was toen dertien. Tot 1942 heb ik er gewerkt. Ik k reeg een cent voor een flesje priklimonade dat ik verkocht. Telkens moest ik honderdelf treden op en af. Er waren zondagen dat ik wel meer dan zeven gulden verdiende. Ik heb sindsdien dan ook een vreselijke hekel aan trappenlopen."
De Duitse bezetters argwaanden de uitkijktoren en sloopten het gevaarte in 1942. Tot na de oorlog bleef Van Gelderen zonder werk, ook al omdat hij het vertikte om voor de Duitsers te werken. Op zestienjarige leeftijd dook hij onder. Na de oorlog ging hij als soldaat naar Nederlands Indië. En zo rond 1949 begon hij aan zijn definitieve horeca-carrière.
In 1955 vestigde hij zich samen met zijn vrouw in Vlissingen, die inmiddels voor zichzelf had uitgemaakt dat ze met haar man best een eigen zaak zou kunnen beginnen. "We zijn naar Koudekerke gekomen voor de rust", legt zij uit. En: "De Boulevard was gewoon veel te druk. Ik kom er nu nog wel eens en zie dan pas hoeveel volk er bijvoorbeeld op een mooie zondag op de been is". Hij: "Niet dat we genoeg hadden verdiend. We zijn hier in Koudekerke immers opnieuw begonnen. En in de loop der jaren hebben we nog heel wat moeten investeren om het interieur naar onze zin te krijgen".
"Koudekerke is een heerlijk dorp", beamen beiden. "We kunnen hier op een rustige manier ons vak uitoefenen. Dat wil zeggen aandacht schenken aan de producten die we leveren. Steeds er voor zorgen dat wat we serveren vers is en een goede kwaliteit heeft. Als iemand bijvoorbeeld asperges bestelt, komen er ook asperges op het bord. Niet drie van de stengeltjes. En dat geldt ook voor een tournedos of zeetong. Wie dat bestelt, rekent op een goede portie. We doen niet mee aan die zogenaamde 'nouvelle cuisine', allemaal kleine hapjes waarna de gasten nog met honger naar huis gaan. Kortom: kwalitatief en kwantitatief op een optimaal niveau werken".

Hoewel ook veel toeristen La Bonne Auberge weten te vinden, ontvangen de heer en mevrouw Van Gelderen toch hoofdzakelijk Zeeuwen. Opvallend daarbij is - zo merkt Van Gelderen op - dat er veel mensen uit Zuid-Beveland verse kreeftensoep komen eten. En te verwachten is dat de klanten van het restaurant gerekend kunnen worden tot de 'kritische klanten'. Van Gelderen geeft op die veronderstelling opmerkelijk antwoord. "Ik geloof niet dat we zulke kritische klanten hebben". En: "Ik voel me gevleid door terugkerende mensen die ook elders veel uit eten gaan...."

Bijzonderheden

Medewerkers

  • Robbert-Jan Hanemaaijer: afwashulp in 1973 en 1974

Zie ook

Externe links

Bronnen