Jeugdsociëteit Walk Inn
Minister Lelystraat 1
Vlissingen
Jongerensoos in de Min. Lelystraat, geopend op 8 november 1967. Op een herfstkamp van Instuif De Sloep kregen de deelnemers de opdracht een naam te bedenken voor een laagdrempelige ontmoetingsruimte met de gezelligheid van een herberg. Daar gaf Henk Feij de voorzet voor de naam Walk-Inn. Ook het eerste jongerenbestuur werd daar gevormd, Flip Feij, Eddy van der Grift en Johnny Meijboom, kort daarna uitgebreid met Henk Feij.
Inhoud
Geschiedenis
| 1967
|
Kerkvoogdij Nederlands Hervormde Gemeente In de jaren zestig ontstaat, naast De Globe op het Bellamypark, The Walk Inn in de Minister Lelystraat. Het is een jongerencentrum van de Nederlands Hervormde Kerk, geleid door Jan Hintzen. De soos zit iedere avond vol tieners die het prettig vinden om tussen het huiswerk door er even uit te kunnen. Ze vinden het gewoon gezellig, want "wat moet je de hele avond thuis doen?" "En je kunt hier tenminste droog je verkering ontmoeten". De uitgebreide geschiedenis van Jeugdsociëteit Walk-Inn is beschreven in "Den Spiegel" oktober 2000. |
Foto's
Meer afbeeldingen zijn te vinden op Jeugdsociëteit Walk-Inn/foto's
Eerste jongerenbestuur 1967: Eddy v.d. Grift, Flip Feij en Johnny Meijboom
Aan de 'sapjesbar': Corien Baak, onbekend, Marjan Drioel, Hannie Smit, Hannie van Driel, Greetje Woltering 1967
Biljarten in de soos 1968
Henk Feij, Kees van Keulen, Peter Wolf en Jenny de Jong 1969
Dimitri van Toren met Laurel Canyon Band 1974
Dimitri van Toren met Laurel Canyon Band 1974
Verhalen
Het Begin
Uit de PZC d.d. 10-11-1967:
'Walk-Inn' is de naam van de jongerensoos waar de jonge mensen in Vlissingen-Noord en plan Paauwenburg nu beschikken.
Heden, vrijdagavond, is de soos voor het eerst open. Al eerder is de naam onthuld, doordat twee meisjes een laken wegtrokken voor een reddingsboei in de hal van dit gebouw, dat tegen de Johanneskerk is aangebouwd, dat een ton kostte en waarover de jongeren zélf kunnen beschikken.
Dat was het uitgangspunt van het hervormd open jeugdwerk met deze 'Walk-Inn', met in de naam een verwijzing naar vrijelijk inlopen in een gebouwtje met de sfeer van een Engelse Inn, een herberg. Er is zeven jaar geijverd voor dit jongerengebouw, waar de jongeren het voor het zeggen hebben. Want open jeugdwerk wil zeggen, zoals de heer J. Hintzen, - die de algemene leiding heeft van jeugdwerk 'De Sloep' der hervormde gemeente - het formuleert: "Iedereen is welkom, als ouderen moeten we openstaan voor jongeren en de jongeren in hun waarde laten. Daarom hebben we als ouderen wél de verantwoordelijkheid, maar we geven die met plezier door aan de jongeren. Dát is de zin van een jongerensoos: alles gebeurt door de jeugd zelf".
Jeugdouderling J.J. Driel, die we woensdagavond ook aantroffen in het nieuwe gebouw, is het er grondig mee eens. De jongerensoos heeft daarom ook een jongerenbestuur, dat voorlopig bestaat uit Eddy v.d. Grift (16 jr, Chr. ULO), Johnny Meyboom (17 jr, UTS) en Flip Feij (17, Chr. Kwekeling).
De 'Walk-Inn', die is gebouwd door aannemer L.W. Goedbloed, is eigendom van de Stichting Hervormde Jeugdgebouwen. Van de fl. 100.000,- stichtingskosten kwamen er fl. 55.000,- terug door de onteigening van het voormalige [[CJMV Verenigingsgebouw] aan de Noordstraat. Uit acties en giften in natura zoals gordijnen, een TV, en een stofzuiger, kwam voor fl. 10.000,- binnen in het kader van 'Jeugdwerk, uw werk'. De rest werd geleend, Het heeft zin gehad.
De jongeren beschikken nu over een eigen sapjesbar - aardig aangekleed met TV, discobar, zitjes, en over een spelruimte met o.a. biljart, tafeltennis en sjoelbakken. En verder over een goed ingerichte keuken annex handenarbeid ruimte.
Genoeg mogelijkheden dus om een gezellige avond te hebben. Vooral is daarbij gedacht aan die jongeren die nog wat meer willen dan alleen maar dansen wat regelmatig gemiddeld 150 jongeren doen op de instuifavonden in het nabijgelegen Het Anker. De Walk-Inn biedt vooral ruimte aan 16-jarigen en ouder. Op de maandagavonden zijn er 13- tot 15-jarigen en ook het kinderclubwerk (8-12 jr.) is er onder gebracht, 's middags van half 5 tot half 6 en half 7 tot half 8.
Het bestuur heeft nogal wat plannen, zoals een fotoclub, discussies n.a.v. films en Tv-programma's. In de praktijk zal er waarschijnlijk nog wel meer uitkomen. Bovendien heeft de oecumenische (Sjaloom) leergang van jongeren o.l.v. ds. Van der Schoot en kapelaan Brooijmans nu een onderdak.
Deze soos betekent een totaal nieuwe tak van open jeugdwerk der hervormde gemeente, een nieuw stuk werk in Vlissingen-Noord.
Jan Hintzen aan het woord
Uit de PZC d.d. 18-5-1968:
Ikzelf heb sterk de neiging vaak en veel naar de jongelui te luisteren en aan de hand daarvan de opzet van het jeugdwerk te bepalen. Dat wil niet zeggen dat ik ze altijd maar hun gang laat gaan. Neen, dat is ook weer niet de bedoeling. Regelmatig poog ik boeiende onderwerpen met de moderne communicatiemiddelen die ons ter beschikking staan, te lanceren en zo fascinerend mogelijk op de jeugd over te brengen. En zoiets kan echt geen kwaad, van tijd tot tijd, maar verruimt slechts het gezichtsveld van de jongelui. je zou het zelfs als een soort educatieve zaak kunnen zien. Maar dat is eigenlijk al weer een te krasse uitdrukking.
Op gezette tijden komt een stel jongelui bij elkaar om allerlei plannetjes te bespreken. Vooral maken zij dan ook hun bezwaren en bezwaartjes kenbaar. Hun argumentatie is meestal redelijk en acceptabel.
Eén van hun eerste grieven was bijvoorbeeld: de te frequente aanwezigheid van de leiding. En ze hebben gelijk, want ik ben zeker van mening dat de leiding niet constant als een waakhond moet rondlopen. De jeugd meende namelijk dat het oog van de leiding nogal storend en remmend werkte in hun doen en laten. Het zou zelfs diverse jongens en meisjes weghouden uit de soos.
Wel loop ik zo af en toe eens even binnen, want anders verlies je zo gauw contact met de jongeren en dat wil ik persé voorkomen. Ben ik er eventueel niet en hebben ze me nodig, dan weten ze me altijd te vinden. Ik luister dan graag naar hun ideeën. En luister maar goed ook, want je loopt o zo snel achter en dan ben je zogenaamd conservatief.
Incidenteel komt bij ons het hervormde accent om de hoek kijken, doordat de jeugd uit pure belangstelling vragen in die richting stelt. Die kan ik dan niet negeren en wil ik ook niet negeren, omdat ik er zelf positief sta tegenover de kerk. Bovendien moet ik wel vanwege de kerkelijke achtergrond van ons jeugdwerk. Maar ik loop niet met de kerk als visitekaartje rond te zwaaien en probeer niet te hervormen.
Ik heb trouwens dikwijls gesprekken met tieners over de meest uiteenlopende onderwerpen. Het zijn onderwerpen die niets met de soos te maken hebben. Laatst vertoonde ik een film over seksuele voorlichting. Na afloop ontpopte zich een levendige discussie bij de jongeren. Het bleek dat het groepje dat overbleef na de filmerij, zichzelf als het ware had geselecteerd. De tieners wilden en durfden een diepgaand gesprek hierover te voeren".
De jeugd aan het woord
Uit de PZC d.d. 25-5-1968:
"Loop in, loop uit, dat kan elke avond behalve zondag in de Walk-Inn-soos. De Tl-buizen in de gang van het entree verlichten talloze brommers en fietsen die in de regel voor de ingang geparkeerd staan.
Grote ruwe stenen zijn het behang van de soosruimte. Onder een plafondhoek vol gedrapeerde visnetten staat de bar met krukken. De jeugdsoos is gesplitst in twee gedeelten. De ene helft is ingericht met tafels en stoelen, de andere helft is gereserveerd voor lichamelijk ontspanning. De ene helft is ook iets schaarser verlicht dan de andere. Wel bestaat er de mogelijkheid de twee ruimten van elkaar te scheiden door een vouwdeur dicht te schuiven. Maar dat wordt zelden gedaan, alleen speciale gelegenheden. De oppervlakte levert een nogal trieste en kale aanblik op, doordat slechts weinig aankleding de soos tooit. De versheid van het gebouw speelt in deze een grote rol. Er mag nog niet teveel in worden geknoeid en getimmerd.
De jeugdsoos zit toch iedere avond opnieuw tjokvol met tieners, want zij vinden het prettig om tussen het huiswerk even er tussen uit te kunnen wippen. De jongelui zitten her en der verspreid in de soos, ze zitten of staan in groepjes met elkaar te praten. Wij spreken met Kees de Munck, Henk Buisman, Marjette Hueting, Ciska Kopmels, Paul Mechielsen, Eddy van de Grift en Ineke van Overbeeke.
'Het is gewoon gezellig. We zouden niet weten wat we de hele avond thuis moeten doen. Natuurlijk beschouwt de leiding deze ruimtes als een middel waardoor wij van de straat worden gehouden, dat weten we, maar dat is niet erg. Je kunt hier tenminste droog je verkering ontmoeten. Daarom komen ook velen hier. Je kan dan lekker rustig met elkaar kletsen en zo. De hele avond bij ouders achter de televisie zitten is niet zo'n pretje. Vooral niet wanneer je vader nooit een mond open doet'.
'De meesten van ons hebben permissie om hier te komen. Het is ontspannend om voor of na je huiswerk even een glaasje te kunnen drinken in je eigen omgeving. Als je maar aan de tijd van afspraak houdt om op tijd thuis te zijn, dan mag je van je ouders hier toch komen wanneer je maar wilt'.
'Neen, bier hoeft glad niet voor ons. Het haalt de sfeer alleen maar naar beneden. We komen hier niet voor het bier, dan kun je net zo goed naar en kroeg toegaan. We komen hier om elkaar. Het verschil tussen werkende en studerende jongelui merk je niet. Alle tieners kunnen goed met elkaar overweg'.
'Wel is het jammer dat de jongens vrijwel niet durven dansen. De platen zijn mieters genoeg om te dansen. Het zou echt wel prettig zijn als het licht eens wat minder kon. Het visnet dat wij van huis hebben meegesleept begint een beetje tegen te staan. Er moeten nodig wat meer gezellige dingen aan de wand komen'.
'TV-kijken moet elke jongen en meisje voor zich zelf weten. Soms staat dat ding uit en heeft niemand behoefte om er naar te kijken. Ja, soms, dan is er een goed programma, maar dan kijken we met zijn allen'."
Metamorfose
Uit de PZC d.d. 2- en 16-8-1969:
De Walk-Inn soos is niet meer de Walk-Inn soos van het laatste seizoen. De laatste dagen maakten vele handen het ogenschijnlijk zware klusjes, de verbouw van de ruimte, tot een lichte taak. Vrijdag waren er nog zes handen van twee jongens en jeugdmanager Jan Hintzen over om de kleine dingetjes wat bij te schaven, voordat het nieuwe pronkstuk van de soos, een tap met en begin maar haast geen eind, wordt binnengedragen.
Hintzen was met zijn vaste bezoekers tot de overtuiging gekomen dat de Walk-Inn nodig eens een ander aanzien behoefde. "Ik vecht al jaren om bij stukjes en beetjes deze soos wat leefbaar te maken. Maar het zijn meestal de centen die ons hoofdbrekens bij de verwerkelijking bezorgen".
Het stenen interieur zijn de jongelui daarom zoveel mogelijk aan het camoufleren, zodat de gezelligheid wat meer binnenskamers komt. Vistuig en de bekende gillende stickers en reclameaffiches zorgen voor een aanzienbaar behang. Er moet evenwel nog meer geknutseld en gerommeld worden om nog meer sfeer dan vroeger in de soos te halen. De eigengemaakte luifel boven de nieuwe bar is vast één punt, maar er zijn nog veel meer punten volgens Hintzen, die voor ver-, om- en opbouw in aanmerking komen. "Maar dat eeuwige geldtekort speelt ons telkens weer parten, daarom moeten we nog maar even afwachten hoe we wat bekleding voor een wandje kunnen versieren".
Het resultaat
Zagen, timmeren, plakken en tierelantijnen was de laatste weken elk vrij uurtje het devies van een groep soosleden van de Walk-Inn. Het resultaat van al het zwoegen en zweten mag er wezen: de metamorfose is zo ingrijpend geweest dat de oude toestand niet meer te herkennen is. Een staaltje van bar-kundige ijver beslaat vrijwel een hele wand van het carré-vormige jeugdverblijf. Het meubelstuk, een tap van meters lang, is een lang gekoesterde wens van de stamtieners en van Jan Hintzen, die opmerkte: "het heeft ons wel flink de portemonnee gekost". De bar heeft ook een hemel gekregen, gevlochten van zwarte pannenlatten, en is het werk van een aantal soosers die niets liever willen dan een pikant en sfeervol interieur in de Walk-Inn.
Het is opmerkelijk zo weinig kleuren van de regenboog men in de soos heeft gemist: van paars naar wit, van geel naar oranje. Ieder sooslid die de handen uit de mouwen kwam steken, mocht zijn smaak naar hartelust op muur of paneel botvieren. Ondanks deze vele smaken bij elkaar is het geen kakelbonte janboel geworden maar een soos waar veel jongelui in het komende seizoen graag gebruik van zullen maken.
De heer Hintzen zet vanaf vrijdagavond 22 augustus de Walk-Inn weer wagenwijd open voor alle vaste klanten en uiteraard ook nieuwkomers. Om de loop na zo'n lange tijd stilstand weer wat in de soos te krijgen heeft hij tevens besloten ook de volgende avond te draaien.
Vijftigste Special
Uit de PZC d.d. 22-5-1975:
De Walk-Inn houdt zaterdagavond 24 mei 1975 de vijftigste 'special' in haar achtjarig bestaan. Het wordt een optreden van The Laurel Canyon Band, de formatie die -in vroegere samenstellingen- ooit weleens het huisorkest van de jeugdsoos is genoemd. Het is nu echter weer een poos geleden dat de band in het Vlissingse speelde. De groep heeft zich de laatste tijd meer en meer toegelegd op optredens buiten de provincie en het repertoire is ondertussen aanzienlijk vernieuwd.
Het gebouw van de Walk-Inn bestaat acht jaar en het betekende destijds een moderne voortzetting van het jeugdwerk zoals dat jaren achtereen bij de hervormde Johanneskerk werd bedreven. Toentertijd organiseerde men wekelijks bingo- en filmavonden, die later werden gevolgd door dansavonden. Met name Het Anker groeide een jaar of tien geleden uit tot de bakermat van wat zich in Zeeland aan popgebied afspeelde.
Het gereedkomen van de jeugdsociëteit aan de noordkant van de Johanneskerk betekende dat men kon inspelen op de gegroeide behoefte om de jongeren in minder massaal verband op te vangen in een aangepast ontmoetingscentrum. Het sooswerk omvatte het scheppen van mogelijkheden om te ontmoeten en te communiceren. Veelal ging en gaat dat gepaard met eigentijdse muziek en in de loop van die acht jaar ontstond de traditie van de 'specials'. De maandelijkse bijzondere evenementen, waarvoor artiesten en groepen uit de kleinkunst- en de jazzsfeer werden aangetrokken. De voorzitter van het soosbestuur, de heer Jan Hintzen, herinnert zich als de hoogtepunten van de 'specials' in het verleden optredens van Dimitri van Toren (al meer dan tien keer), de jazzpianist Mal Waldron, de Nederlandse groepen Fungus, Minisink Townhouse, Bonfire, de vocal- and instrumentalgroup Bridge, Michael Chapman (twee keer), Elly en Rikkert Zuiderveld en The Laurel Canyon Band. Hintzen: "de 'specials' zijn vaak niet alleen op muzikaal gebied iets bijzonders, iets speciaals. Als er een 'special' is, kunnen de bezoekers er al bij voorbaat van op aan dat ook de sfeer iets heel bijzonders zal zijn. Er heerst de rust van een echt kleinkunsttheater waar men in alle stilte de artiest of artiesten van de avond aan hun gang laat. Direct na de optredens wordt bijna altijd gezegd: tot de volgende keer. Dat geldt dan voor de optredende artiesten, maar niet minder voor het publiek, Doordat de sfeer zo'n belangrijke rol speelt is het ook mogelijk om van tijd tot tijd een onbekende gast of een onbekend gezelschap uit te nodigen. Onze ervaring is dat die mensen later graag nog eens terugkomen. We zijn erg blij met onze 'specials' en we gaan er dan ook zeker mee door. Op dit moment wordt al gewerkt aan de programma's voor het volgende seizoen", aldus de jeugdwerkleider.
The Laurel Canyon Band
is de Vlissingse vijfmansformatie die is voortgekomen uit verschillende Zeeuwse groepen die jaren geleden al voor het hervormde jeugdwerk speelden. The Night Revellers, Nr. 4, The Sattelites, Wham, Moremen's Privacy, en Bridge zijn enkele namen uit die tijd. De groep bestaat uit: Dave van Roggen (gitaren), Hans Pieterse (gitaren), Henk Feij (zang, gitaren en percussie), Ad Osté (basgitaar) en Louis Filius (drums en percussie). De formatie heeft zich ontwikkeld van een countryrock formatie tot een rockgroep met eigen nummers en stukken van Jackson Browne, J.J Cale, Loggins & Messina, Steely Dan en Dan Fogelberg.
Na het optreden werd Jan Hintzen bedankt voor het vele werk dat hij in al die jaren heeft verricht voor de Walk-Inn, met name voor de 'specials'. Hintzen kreeg dit bedankje namens het bestuur, bij monde van Kees van Keulen. Namens de Walk-Inn overhandigde Hintzen een kleine attentie aan de Laurel Canyon Band en werd het publiek een jubileumaanbieding aangeboden, een kaartje voor de volgende 'special' op 14 juni tegen een gereduceerde prijs.
De nieuwe Walk-Inn
Uit de PZC d.d. 2-9-1987:
De Walk-Inn richt haar beleid op jongeren vanaf tien jaar, hoofdzakelijk schooljeugd. Zo is er elke week op donderdagavond en vrijdagmiddag en -avond een scholierensoos voor de leeftijd 13 tot 18 jaar, elke veertien dagen op zaterdagavond een disco en de andere zaterdagavond een 'doe en spel'-avond voor de groep 10 tot 15 jaar. "Dat zijn de avonden waarbij we de jeugd begeleiden met haar activiteiten zoals een playbackshow, een dropping of strandspelen".
"Het gebouw van de Walk-Inn staat zal zeker twintig jaar op deze plaats" weet Den Engelsman zich te herinneren. "In eerste instantie als ruimte voor Hervormd Open Jeugdwerk van de Hervormde Kerk. Later als gebouw van het SKW en nu draaien we hier zelfstandig. We hebben wel de Hervormde Kerk als achterban". De jeugdsoos krijgt dan ook naast subsidie van de gemeente, een financiële bijdrage van de kerk. "De rest moet van het consumptiegedrag van de bezoekers komen".
De Walk-Inn wil naast de scholierensoos elke twee maanden een regionale popgroep laten optreden. "we denken dan vooral aan jonge bandjes die zich hier presenteren en ergens anders niet zoveel kans maken", zegt Marco.
Op 12 september wordt in de vernieuwde jongerensoos een popfestival georganiseerd m.m.v. de groepen Fiction, Fresh, Duo Top 100, Beaujolais en Car Trouble.
Bijzonderheden
- Vergunning voor verlof A verleend op 11 september 1967
- Jan Hintzen was directeur van de Christelijke ULO / MAVO en sectordirecteur van Christelijke Scholengemeenschap Walcheren in Middelburg. Hij was voorzitter van de Culturele Raad, film- en videoclub Shot '68 en de Vlissingse filatelistenvereniging. Ook was hij eindredacteur van Den Spiegel. Hintzen overleed op 7-8-2011, hij werd 75 jaar.
- Begin jaren '70 biedt de Walk Inn ook onderdak aan de smallfilmgroep 'Shot '68'
Zie ook
Externe links
Bronnen
- Krantenknipsels: Krantenbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek
- "Van hobbyclub, via instuif naar pop- en kleinkunstpodium: jeugdsociëteit Walk-Inn" door Jan Hintzen in Den Spiegel, oktober 2000. Den Spiegel is een uitgave van de Ver. Vrienden van het MuZEEum en het Gemeentearchief Vlissingen.
- Foto's: Gemeentearchief
- Foto onbekende jongeren: Tony Duiv
- Foto's: collectie Henk Feij en Louis Filius
- Foto's reünie 1980 en de foto met vrijwilligers uit 1986: Leo Platteeuw