Café van Mikhail (Michel) Steriade op het strandpaviljoen tegenover het Strandhotel.
Inhoud
Geschiedenis
| 1955
|
Mikhail Steriade De Roemeen Mikhail (Michel) Steriade is in 1953 sinds korte tijd woonachtig in Vlissingen. Hij is initiatiefnemer voor het oprichten van Club France-Hollande met als doel de belangstelling voor de Franse cultuur en de kennis van de Franse taal te versterken. Steriade is tevens kandidaat in de letteren, geen onverdienstelijk dichter, schildert en geeft in de Beursstraat Franse les. Daarnaast is hij culinair onderlegd en op 24 maart 1954 opent hij op het Beursplein het Franse Café-Restaurant La Tour Eiffel. Een jaar later opent hij (op 14 juli) een nieuw café op het strandpaviljoen en noemt dit La Bastille. Het is niet bekend tot wanneer La Bastille heeft bestaan. |
Foto's
Openingsadvertentie 14-7-1955
Badpaviljoen omstreeks 1955
Verhalen
Mikhail Steriade
Steriade wordt geboren in 1904 in Roemenië. Hij studeert in Boekarest Franse taal en letteren en doet in Dijon kandidaatsexamen. In de periode 1934 - 1938 vertaalt hij het literaire werk van koningin Maria van Roemenië (de dichteres Carmen Silva). Zij bewoont in die tijd ook een villa in Domburg en via haar komt Steriade in 1938 op Walcheren terecht. In 1953 vestigt hij zich in Vlissingen, waar hij met steun van enkele 'notabelen' een strandpaviljoen begint. Ook neemt hij café Speelman over en kan, wederom gesteund door de notabelen (waaronder waarnemend burgemeester en notaris Jan Leendert Verhagen en leden van 'De Twaalf Apostelen) de zaak verbouwen tot La Tour Eiffel.
Mikhail kookt er voortreffelijk, speelt piano en zingt er Franse chansons. Zijn specialiteit is lamsspies, iets waar men in het scharretjesparadijs Vlissingen even aan moet wennen.
Dit alles is echter van korte duur. Mikhail blijkt in het bijzonder begaan te zijn met jongeheren die de toen gevoelige leeftijd van éénentwintig jaar nog niet hebben bereikt. Daar staat in die tijd zeven jaar kerker op. Hij vertrekt naar Parijs en komt later in Brussel terecht, gevolgd door de nieuwe studentensite Louvain-la-neuve. Daar begint hij opnieuw lamsspiesjes te braden.
De Belgen hebben hem geannexeerd en beweren (ook en zelfs in lexicons en boeken) dat hij na de wereldoorlog vanuit Roemenië is uitgeweken naar het vrije Vlaanderen. Hij is echter reeds in 1938 naar Walcheren gekomen en in de late jaren '50 naar Parijs gegaan. De bewering van de Belgen dat Steriade in Leuven hoogleraar zou zijn geweest berust op aperte nonsens.
Mikhail Steriade schreef veel gedichten, ook in het Frans, en een korte biografie over Carmen Silva en een literair-historisch werk over Eminescu. Hij werd, ondanks zijn royalistische verleden, opgenomen in de Roemeense schrijversbond (ere-bestuurslid). Er is een bundeling van zijn in Vlaanderen geschreven werk en ook J.C. van Schagen heeft enkele Walcherse gedichten vertaald. Andreas Oosthoek schrijft over Steriade in zijn (nog to come) boek De Fotokoerier, met name over Parijs, maar ook Domburg en Vlissingen komen aan de orde. Zijn leven en werken boeiden Andreas: een bijzondere (wat weggedrukte) man. De twee hebben elkaar in Vlissingen nooit ontmoet, wel in Parijs en veel later in Wassenaar.
Bijzonderheden
Zie ook
Externe links
Bronnen
- Krantenknipsels: Krantenbank Zeeuwse Bibliotheek
- Mikhail Steriade: bijdrage Andreas Oosthoek