Vlissingen Dronk

Michieltje (3)

 

Michieltje (3)

Beursstraat 3
4381 CC Vlissingen

Drinken, Eten
Cafetaria, Cafe

Vlissingen
Beursstraat

R.K. Verenigingsgebouw
De Teerpot

 

Oorspronkelijk een snackbar van 'Tante Sjaan' Pekaar. Opgevolgd door De Teerpot, Het Galjoen, Club 69 en Liberté.

Geschiedenis

1964
 A.N. Pekaar

In een voormalig magazijn in de Beursstraat opent mevrouw Pekaar, beter bekend als "Tante Sjaan", in maart 1964 haar nieuwe snackbar. Op een steenworp afstand van de "grote Michiel" krijgt de bar de naam "Michieltje".

1965
 Jørgen Pedersen en Pia Pedersen

Na het vertrek van Tante Sjaan Pekaar komen Jørgen en Pia Pedersen in 't Michieltje. Jørgen en Pia nemen in 1967 café De Amstelhoek over en maken er discotheek Long John van. Pia blijft nog enige tijd in Michieltje. Omstreeks 1968 wordt dit overgenomen door Ko Verhagen en krijgt dan de naam De Teerpot.

Foto's

Meer afbeeldingen zijn te vinden op Michieltje (3)/foto's

  • Advertentie opening 18-3-1964

  • Michieltje ten tijde van Sjaan Pekaar 1964

  • Opening Michieltje 18-3-1964

  • Dancing Michieltje ca. 1968

Verhalen

Verboden toegang

Ongeveer honderd leerling-verpleegsters die werkzaam zijn het Middelburgse Gasthuis zijn boos op de directie omdat die hun privéleven aan banden legt. Het is de meisjes nl. verboden om in twee horecagelegenheden in Middelburg en Vlissingen te komen. De verpleegsters in spé -ook de meerderjarigen onder hen- hebben een verklaring moeten tekenen waarin zij akkoord gaan met de bepaling. Bij weigering volgt ontslag. Het verbod geldt in de bars Zanzibar in Middelburg en Michieltje in Vlissingen. Een duidelijke reden voor de maatregel heeft de directie niet gegeven, maar de beide cafés zouden geen goed doen aan de vorming van de leerling-verpleegsters. Er wordt echter onderscheid gemaakt tussen de onderlinge personeelsleden. Gediplomeerde verpleegsters en externen worden niet gedwongen de verklaring te ondertekenen.
Een aantal meisjes voelt zich beknot in hun uitgaansleven. Andere, die nooit eerder deze gelegenheden bezochten, gaan er nu uit nieuwsgierigheid een kijkje nemen. Echter door de angst dat er iemand melding zal maken van hun aanwezigheid zijn de bezoekjes van korte duur.
Eén van de verpleegsters vindt het 'een idiote maatregel' en is niet van plan zich aan de opgelegde bepaling te houden. Haar ouders hebben geen probleem met haar cafébezoek en is er voor haar geen aanleiding om er weg te blijven.
Volgens de voorzitter van de personeelsvereniging stelt de handtekening weinig voor. De meisjes hebben de toestemming van de ouders nodig. En in het geval er zich iets vervelends voordoet dan dient betrokken persoon daarover te worden aangesproken. Het is niet de bedoeling dat het hele verpleegstershuis er de dupe van wordt.

Paulus Scholten van Zanzibar vindt de maatregel een vorm van discriminatie en betreurt dat de directie nooit de moeite heeft genomen om in zijn café te komen kijken.
Geneesheer-directeur van het Gasthuis, W.W. Stevens zegt echter dat hij er gegronde redenen voor heeft. "De leerling-verpleegsters zijn door hun ouders aan onze zorgen toevertrouwd. Wij zouden niet graag het verwijt te horen krijgen dat wij er onvoldoende aandacht aan zouden hebben geschonken, terwijl wij op de hoogte waren van bepaalde ernstige feiten. De maatregel is ons ingegeven door de zorg die wij hebben over de meisjes. Een groot deel van de groep verpleegsters heeft geen behoefte aan het bezoeken van de beide bars". Het is volgens de dokter dan ook geen zware beknotting van de rechten. Het besluit is genomen in overleg met het bestuur, de handtekening is om te voorkomen dat de verpleegsters later zouden zeggen niet van de maatregel op de hoogte te zijn.

Van kroegie naar kroegie

Zomaar een zondag, ergens in de jaren zestig. Enkele klanten aan de bar en een muziekje op de achtergrond. De uitbater van Michieltje kijkt uit het raam en ziet iets wat hem doet verstijven. Zeven zwarte taxi's, voorafgegaan door één witte. Allemaal van Amerikaanse makelij. De auto's stoppen voor het café. De kroegbaas roept naar zijn vrouw dat ze toch echt even moet komen kijken. De portieren zwaaien open en mannen in zwarte pakken met dikke sigaren gebaren galant hun passagiers om uit te stappen.
De stunt is bedacht door Peet Boeckhout, Simon van der Lijke en Henk Fenijn van voetbalvereniging Breskens. Ze hebben die middag een wedstrijd gespeeld en zijn na afloop met acht man terecht gekomen in Joop's Bar aan het Bellamypark. Daar bestelt één van hen honderd glazen bier. Als ook andere klanten hier ongevraagd van mee gaan drinken loopt het een tikkeltje uit de hand en ontstaat er een vechtpartij. De groep Bressiaanders bestelt dan acht taxi's en trakteren de chauffeurs op dikke sigaren. Op de vraag van de chauffeurs waar de rit naar toe gaat, zeggen de heren: "rij maar naar het café daar verderop". En zo gebeurt. In colonne naar Michieltje waar heel even de illusie bestaat dat er acht voorname heerschappen een bezoekje komen brengen.

Bijzonderheden

  • Adriana Neeltje Pekaar -geboren in Yerseke op 23 augustus 1915- is beter bekend als "Tante Sjaan". Na snackbar Michieltje runt ze vele jaren Café Amicus in de Walstraat. En niet alleen Amicus, in 1973 opent zij in Westkapelle haar achtste café en is vast van plan ook een 9e en een 10e te realiseren. Als zij er uiteindelijk een punt achter zet, wordt het café in de Walstraat overgenomen en omgedoopt tot "Vanuus". Sjaan Pekaar overleed op 10 oktober 2007.

Zie ook

Externe links

Bronnen