Vlissingen Dronk

Search for the Sun

 

Search for the Sun

Palingstraat 25
4381 CJ Vlissingen

Drinken
Clubhuis, Sociëteit

Vlissingen
Palingstraat

 


Jongerensoos in het gebouw van Don Bosco, Palingstraat 25. Door de jongeren zelf 'kosmisch ontspanningscentrum' genoemd.

Geschiedenis

1968
 Piet Klip, Johnny Lijnse, Cees Nooyens en Aart Klip

Vier ondernemende Vlissingers nemen het initiatief voor een nieuw jongerencentrum. In drie weken tijd hebben ze de puinhoop in een bergruimte van Don Bosco opgeruimd en er een eigen soos van gemaakt.

Foto's

  • Palingstraat met Don Bosco ca. 1965

  • Uit artikel PZC 12-10-1968

Verhalen

Zoek de zon op

Uit de PZC d.d. 12-10-1968:
Pink Floydd....ga nu 's makkelijk zitten.....je bent nu in het Kosmisch ontspanningscentrum 'Search for the Sun'. Tegen een achtergrondgeluid van 'undergroundmusic' produceert de 'platendraaier' klanken in zinvorm voor de microfoon. Zo zal het ook klinken op de eerste avond, wanneer om half acht het centrum in gebruik wordt genomen.
Tijdens dit proefstomen in het nieuwe Vlissingse jongerencentrum, ondergebracht in de Don Bosco-sociëteit, zijn slechts de gestalten van vier jongens in de duister gekleurde ruimte te onderscheiden. Het zijn Piet Klip (18), Johnny Lijnse (17), Cees Nooyens (18) en Aart Klip (17), vier ondernemende Vlissingse jongens.
In drie weken tijd hebben zij een complete puinhoop, die in een bergruimte van Don Bosco lag opgeslagen, verstouwd. Toen was de ruimte kaal en leeg, maar niet lang, want acht nijvere handen hebben een interieur geschapen naar ideeën van thans geldende tienernormen. De wanden zijn bepleisterd met kruimelig zilverpapier. Vanuit het middelpunt van het plafond slierten papieren strippen die als een baldakijn de soos overkoepelen. In één van de donkere hoeken staat een bar, geflankeerd met echte barkrukken. Tot zover wijkt de inrichting niet veel af van de doorsneesoos.
Het verschil zit 'm in de film- en lichteffecten, waarop de jeugdige initiatiefnemers hun toekomstige 'kluppers' willen vergasten. Felle lampen en schijnwerpers in regenboogkleuren bedient Johnny Lijnse via een knoppenpaneel, opgesteld in een besloten boudoir van netten. Op de ritmiek van de muziek knippert hij 'psychedelisch' met de lichten. Op één van de wanden is een kosmisch carré uitgestukt, waarop allerlei 'slapsticks' worden geprojecteerd, zoals Charlie Chaplin, de Dikke en de Dunne, maar ook Donald Duck.

Search for the Sun is een openbare gelegenheid door de jongeren en voor de jongeren met een minimumleeftijd van zestien jaar. Geen jeugdleider of -leidster zal zich met de jongelui bemoeien. Net zo min als de regeling van de financiën onder curatele staat.
De vier 'runners' van dit ontspanningscentrum hebben alle vrijheid van doen en laten in handen gekregen. En zij hopen dat veel Vlissingse meisjes en jongens hiervan profiteren. Drie keer per week staat het kosmisch ontspanningscentrum Search for the Sun open: zaterdag-, zondag- en woensdagavond.

Potdicht

Uit de PZC d.d. 28-10-1969:
Komende zaterdagavond zal Search for the Sun voor de jongeren een gesloten huis zijn. In overleg met het soosbestuur zijn de hippe gronden aan een besloten festiviteit uitbesteed.
Woordvoerder Piet Klip heeft evenwel gemeend, ook al moeten de jongelui de bewuste avond buiten de deur blijven, ze op die dag niet helemaal buiten hun 'tweede thuis' te sluiten. Als compensatie voor de zaterdagavond heeft het soosbestuur de volgende regeling getroffen: vrijdagavond extra vroeg open, vanaf half acht en zondagmiddag open, vanaf half drie. Ter geruststelling van de vaste klanten wordt nog opgemerkt, dat het uitzonderlijk zal zijn, dat de 'Search' op zijn open weekends potdicht al zijn. Terloops deelde Piet Klip nog mee dat zaterdagavond 8 november popgroep 'Universal Delight' te verwachten is.

The TImes they are a'changing

"The Times they are a'changing" zong Bob Dylan. Theo Bosschaart erkent dat nog steeds. Hij lijdt niet onder het nieuwe tijdsgewricht. Toch heeft hij het idee dat jongeren nu meer gericht zijn op consumptie. “De Dop-soos, ontstaan uit een groepje dat regelmatig bij elkaar kwam op het Stadhuisplein, was anders. Wij praatten veel met elkaar over muziek, boeken en politiek. De Vietnam-oorlog speelde. Wij maakten ook bewuste keuzes: vóór thee, koffie, chocomel en frisdrank én tegen gebruik van alcoholische dranken”. Een aantal jongeren begon zich in Vlissingen te roeren als in de Randstad. Ze vormden, volgens hen, dat wat ontbrak in de Scheldestad: de dop op de fles, het wapen van de gemeente. “De hele wereld om je heen rommelde. Studenten in de VS en later ook in Europa zetten zich schrap. Martin Luther King werd vermoord. Je zag dat de samenleving aan alle kanten niet klopte. De politiek, de school, de krant. Zij waren naar onze mening geheel doordrongen van leugen en bedrog”.
Wat de Vlissingse jeugd met name miste waren gelegenheden om hun ei kwijt te kunnen, een eigen cultuur op te bouwen. De kerken hadden wel jongerensozen, maar daar was het toezicht streng. Chris van Wezel, herinnert zich J. Hintzen. Hij was jeugdleider van Jeugdsociëteit De Sloep, later Jeugdsociëteit Walk Inn. Hintzen liep met een krant rond en sloeg paartjes ut elkaar die te close dansten. Jongeren moesten zich letterlijk gedragen als jong-volwassenen.
De DOP-soos kreeg in 1967 een onderkomen in de Sarazijnstraat (Dream At Dawn). De ruimte had voldoende afmetingen om elpees te draaien. De als paddenstoelen uit de grond schietende bandjes konden er niet terecht. De eigenaren van het Concertgebouw en La Cave haalden wel groepen naar Vlissingen. Dave Berry en The Motions traden in 1966 op in La Cave en Pink Floyd kwam in 1967 in het Concertgebouw. Muziek was belangrijk volgens Bosschaart: “Neil Young, The Doors, The Byrds en Bob Dylan waren favoriet. De wijze woorden van Dylan nam je ter harte”.
Jongeren gaven bij gebrek aan beter zelf gestalte aan hun uitgaansleven. Zij probeerden een nieuwe eigen levensstijl te ontwikkelen en namen af en toe het heft in eigen hand. Piet Klip en drie andere Vlissingers stichtten kosmisch ontspanningscentrum Search for the Sun in het Don Bosco huis aan de Palingstraat. “Beroering beneden de Moerdijk” meldde het blad Hitweek in 1968 na de opening. Search for the Sun was een open soos. Supersister, Static en Livin’ Blues kwamen er. De buurvrouw van Don Bosco stoorde zich aan de concerten. Tijdens het optreden van Livin’ Blues kwam ze in haar peignoir het podium oprennen om de drumstokjes af te pakken. Een drumsolo was haar te veel geworden. Een rookgordijn hing in de zaal. “Moet je je indenken, een Vlissingse in nachtkleding belaagt één van de beste drummers uit die tijd”.

Vlissingen en vooral de jongeren bloeiden op in de tweede helft van de jaren zestig. Zo snel als het kwam, zo snel was het weer verdwenen. Search for the Sun ging in 1970 ten onder en een jaar later volgde de DOP-soos. De Pinkstergemeente kocht van Ome Jan van Loon het Concertgebouw.
“Vermoeidheid sloeg toe”, geeft Piet Klip als oorzaak aan. “De jeugd kreeg ook meer centen en ging vaker naar nieuwe cafés als Hoppit en De Concurrent. Ze konden daar ook bier krijgen”. Chris van Wezel zoekt het ergens anders: de opkomst van soft- en later hard drugs. De sfeer ging achteruit in de jeugdsozen. Theo Bosschaart constateert dat ook. “Wij hebben drugs altijd buiten gehouden. Het gebruik nam wel toe onder de leden. De muziek werd steeds belangrijker, het werd apatischer”. Het professionele jeugd- en jongerenwerk kwam op. Leden van de DOP-soos stonden aan de wieg van De Piek. De optredens in La Cave en het Concertgebouw waren hen te duur. Ze richtten de OVO-club op die een jaar bleef bestaan. De Piek werd na een kort bestaan als sleep-inn, een professioneel jongerencentrum.
De bekende popgroepen werden echter te duur voor Vlissingse afmetingen. “De periode waarin oude radio’s werden gebruikt als versterkers was voorbij”, verklaart ex-jeugdouderling J. Hintzen. “Het publiek ging ook meer eisen stellen”. Van Wezel wijst er op dat een aantal ‘jaren zestigers’ uit Vlissingen bleef zoeken en het geluk vond in de Pinkstergemeente. “’t Was voor de meesten een tijdelijke keuze”. Het ijs kraakte –om met Duco van Weerlee te spreken- wat na in de lentezon.

Uit: PZC 16-9-1988

Bijzonderheden

Externe links

Bronnen