Vlissingen Dronk

Popfestivals

(→‎BACK TO THE SIXTIES 1988 - 1993)
(→‎BACK TO THE SIXTIES 1988 - 1993)
Regel 122: Regel 122:
 
'''1990'''<br>
 
'''1990'''<br>
 
Ook de derde editie op 14 en 15 september 1990 vond -vermoedelijk voor de laatste maal- plaats in het Arsenaal. Het zag er naar uit dat die locatie niet langer beschikbaar was i.v.m. het geplande toeristische project. De ontwikkelaar heeft echter zijn financiering nog niet rond waardoor het gebouw alsnog beschikbaar bleef. Het alternatief voor een dergelijk evenement zou Sporthal Baskensburg zijn, maar deze locatie is duurder en minder sfeervol. Ook dit jaar is Chris Frank de stuwende kracht achter de programmering van het festival. Bands als The Troggs zijn inmiddels twee keer zo duur geworden. Dit jaar staan o.a. The Scarlets, Big John Russell, Mungo Jerry en The Mindbenders op het programma.
 
Ook de derde editie op 14 en 15 september 1990 vond -vermoedelijk voor de laatste maal- plaats in het Arsenaal. Het zag er naar uit dat die locatie niet langer beschikbaar was i.v.m. het geplande toeristische project. De ontwikkelaar heeft echter zijn financiering nog niet rond waardoor het gebouw alsnog beschikbaar bleef. Het alternatief voor een dergelijk evenement zou Sporthal Baskensburg zijn, maar deze locatie is duurder en minder sfeervol. Ook dit jaar is Chris Frank de stuwende kracht achter de programmering van het festival. Bands als The Troggs zijn inmiddels twee keer zo duur geworden. Dit jaar staan o.a. The Scarlets, Big John Russell, Mungo Jerry en The Mindbenders op het programma.
−
Er was oorspronkelijk gedacht over een andere opzet van het festival. Het zou een muzikale reis door de tijd moeten worden. “De Sixties roepen echter zulke goede reacties op dat we dat toch niet hebben gedaan” zegt Willem de Baat. “Het zou ook weleens de laatste keer kunnen zijn. Het Sixtiesfestival hoort thuis in het Arsenaal, maar bouwvakkers moeten daar binnen het jaar aan het werk zijn”.
+
Er was oorspronkelijk gedacht over een andere opzet van het festival. Het zou een muzikale reis door de tijd moeten worden. “De Sixties roepen echter zulke goede reacties op dat we dat toch niet hebben gedaan” zegt Willem de Baat. “Het zou ook weleens de laatste keer kunnen zijn. Het Sixtiesfestival hoort thuis in het Arsenaal, maar bouwvakkers moeten daar binnen het jaar aan het werk zijn”.<br><br>
 +
'''1991'''<br>
 +
Maar in 1991 vindt het festival wederom plaats in het Arsenaal. Ditmaal echt voor de laatste keer. Na lang praten met de gemeente kreeg de organisatie alsnog toestemming om het vaste onderkomen nog één keer in te richten als festivalplek. Dit jaar wordt het evenement zelfs met een dag verlengd: de Vlissingse versie van Pink Floyd’s The Wall –succesvolle openingsact van het Straatfestival-  wordt als sluitstuk opgevoerd. <br><br>
 +
 
 +
'''1992'''<br>
 +
In 1992 gaat het festival in eerste instantie niet door. Na vier jaar Arsenaal heeft de organisatie dit jaar geen geschikte locatie kunnen vinden. Sporthal Baskensburg was een optie, maar daar mag niet worden gerookt en de organisatoren voelen er niets voor om de hele avond politie-agent te spelen. Ook is er gedacht aan de mogelijkheid om een grote tent te huren, maar dit was te kostbaar. En een openluchtfestival in de maand september is qua weer sowieso geen goed plan.
 +
Even ziet het er naar uit dat, dankzij de projectontwikkelaar Arsenaal bv, de organisatie gebruik kan maken van het voormalige Concertgebouw. Er wordt dan nog druk overlegd met de brandweer over een maximum aantal bezoekers, want het aantal wat in het Arsenaal terecht kon, zo’n 2500 man, kan bij lange na niet in het Concertgebouw.
 +
Maar protesten van buurtbewoners zorgen ervoor dat ook dit plan niet door gaat en het festival verhuist alsnog naar Sporthal Baskensburg. In de voorgaande edities in het Arsenaal was er altijd de link naar het caféleven in de binnenstad. Om dit vast te houden rijden er na afloop bussen naar het centrum.<br><br>
 +
 
  
  

Versie van 22 aug 2014 om 16:05

RHYTHM’n’BOOZE 1980 - 1988

Rhythm 'n' Booze in het Nollebos 1980 tm 1987.jpg

Jaarlijks terugkerend gratis popfestival in het Nollenbos op de laatste donderdag in juli. Hiervoor werd de Stichting Rhythm ‘n’ Booze opgericht met als voorzitter Hans Lambermont van café De Stoof, penningmeester Willem Bruijnooge van Pub The Three Barrels, secretaris René v.d. Dorpel De Stoof, en bestuursleden Piet de Wolf De Piek en Willem de Kramer De Piek. Later werd Hans Lambermont als voorzitter opgevolgd door Ko van Dis en trad als bestuurslid Hans Verbeek (werkzaam bij de PZC) toe. Vaste filmer werd Jos Klap. Mede dankzij de Gemeente Vlissingen en plm. 50 vrijwilligers was het eerste Rhythm ‘n’Booze festival in juli 1980 een feit.

Geschiedenis

Na afloop van een concert in De Piek eind 1979 werd in The Three Barrels nog een afzakkertje gedaan waarbij ook mensen uit De Piek en De Stoof aanwezig waren. We waren het er allemaal over eens dat na het laatste strandpop festival er te weinig gebeurde op festival gebied. Er werd een vergadering belegd, thuis bij Rob Frank (toen nog werkzaam in De Piek) en er werd besloten om, indien mogelijk, een voor iedereen toegankelijk gratis popfestival te organiseren in het Nollenbos. Het was ook Rob die de naam Rhythm 'n' Booze ergens vandaan had gehaald.
Om de financiering rond te krijgen werd er op zoek gegaan naar sponsors en werd er aangeklopt bij de Gemeente Vlissingen. We waren er al snel achter dat niemand stond te springen om geld in het project te steken maar wel werd er sponsoring toegezegd in de vorm van materialen door bedrijven als o.a. de BAM en MOBUCO (hekken, bouwmaterialen e.d.) De Gemeente Vlissingen stelde dranghekken, schaftketen en, als podium, de mobiele muziektent beschikbaar. Het financiele gebeuren moest opgebracht worden uit de opbrengst van de verkoop van bier, wijn en frisdrank. Met een brouwerij werd een deal gesloten (eerst Grolsch later Heineken) en door De Piek, De Stoof en The Three Barrels werd een garantstelling afgesproken bij eventuele financiele tekorten. Om zoveel mogelijk inkomen te garanderen werden rondom het festivalterrein standplaatsen verhuurd aan bedrijven, verenigingen en particulieren die iets aan te bieden hadden. Alleen de verkoop van dranken werd in eigen beheer gehouden.
Omdat de streefdatum waarop volgens ons het festival plaats moest vinden (hoogseizoen 1980) niet ver meer was en nadat alle beginnersfouten die gemaakt konden worden ook gemaakt werden (iets vergeten, niet aan gedacht, hadden we anders moeten doen e.d.) kon alleen de toekenning van de vergunning door de Gemeente nog een struikelblok zijn. Met dank aan Daan Bruinooge, die toen in de Gemeenteraad zat, kon het festival op het geplande tijdstip (laatste donderdag in Juli) plaatsvinden terwijl de definitieve vergunning pas in september werd verleend . Uiteindelijk was Rhythm 'n' Booze 1980 zo'n succes dat besloten werd er een jaarlijks terugkerend festival van te maken. Hiervoor werd de officiele Stichting Rhythm 'n' Booze opgericht.
De vergunning voor 1980 werd verleend voor één dag zodat 's morgens heel vroeg moest worden begonnen met de opbouw van het terrein waardoor de eerste band pas om 12.00 uur het podium op kon. Om 22.00 uur moest de muziek stoppen en daarna moest het terrein nog opgeruimd en schoongemaakt worden. Dat was voor ons en zo'n 50 vrijwilligers een hele lange dag. Daarom werd voortaan een vergunning voor drie dagen aangevraagd. (één dag opbouw, één dag festival en één dag afbouw). Voor devolgende edities van Rhythm 'n' Booze werd subsidie aangevraagd bij de Gemeente Vlissingen en de Provincie Zeeland en deze werden ook toegekend zodat er een professioneel podium en geluid- en lichtinstallatie kon worden ingehuurd. Omdat we erg afhankelijk waren van het weer werd, met dank aan Daan Bruinooge, de zaal van De Piek beschikbaar gesteld, zodat bij slecht weer de gecontracteerde groepen toch een optreden konden geven. (was gelukkig niet nodig). Vanaf 1982 werd een tweede podium ingehuurd en aan de andere kant van het terrein in een grote tent geplaatst als slecht weer voorziening en om de pauzes tussen twee groepen op het hoofdpodium op te vullen. Zo groeide Rhythm 'n' Booze uit tot een drukbezocht festival waar van 's morgens tien tot 's avonds tien bands waren te horen en te zien.
Omdat de in te huren fasciliteiten steeds professioneler en dus duurder werden werd vanaf 1982 nauw samengewerkt met het door de Culuteleraad Vlissingen georganiseerde Straatfestival dat toen onder leiding stond van Klaas Overdam. Dit drukte aanzienlijk de te maken kosten. Voor het schoonmaken van het terrein werd een beroep gedaan op de plaatselijke padvinderij die voor een donatie in de clubkas het geheel grondig onder handen nam en met dank aan de plantsoenendienst en de gemeentereiniging werd de dag na het festival het Nollenbos weer schoon en opgeruimd aan de Gemeente overgedragen. Door de samenwerking met het straatfestival gebeurde het dat, bij gebrek aan jongeren, het volledige bestuur van Rhythm 'n' Booze plaats nam in de Muziekgroep Jongeren van de Cultureleraad Vlissingen. Hieruit werd het idee geboren om een muziekcontest te houden voor Zeeuwse bands. De winnende groepen waren, buiten de te winnen prijzen, verzekerd van een optreden op het Rhythm'n' Booze festival. De wedstrijd werd gehouden onder het motto Hit'm or Lose. Vanaf 1985 werd de subsidiekraan voor alle evenementen steeds verder dichtgedraaid en werd het steeds moeilijker om een goed programma rond te krijgen en om aan alle voorschriften te kunnen voldoen. Toen in 1987, door wat vervelende incidenten, de tappunten enkele uren stil kwamen te liggen, werd dat jaar afgesloten met een negatief saldo. Na een weloverwogen besluit werd met het straatfestival afgesproken dat Rhythm 'n' Booze één maal een festival zou organiseren waarbij entree moest worden betaald om het negatieve saldo weg te werken. Voorwaarden waren dat het festival een andere naam moest krijgen en moest plaatsvinden op het straatfestivalterrein. Daarom werd in 1988 het festival Wave '88 gehouden op het, toen nog in aanbouw zijnde, Dijktheater. Hierna werd besloten om Stichting Rhythm 'n' Booze te ontbinden en werden alle, in de loop der jaren verzamelde bruikbare materialen, inclusief aanhangwagen, geschonken aan Speeltuin De Oude Stad.

Verhalen

Bij het eerste Rhythm 'n' Booze festival in 1980 werd de stroom afgetapt van de verkeerslichten op het kruispunt van de van Woelderenlaan. Zodra er een band begon te spelen waren de stoplichten totaal ontregeld wat nogal voor verkeersproblemen zorgde. Het jaar daarna werd een generator ingehuurd.

Bijzonderheden

De eerste edities van Rhythm 'n' Booze werden gepresenteerd door Henk de Baart alias De Graaf van Gelre die ook het dauwtrappersfestival in Lochem presenteerde. Latere presentatoren waren Hans Walrave, Gerard van der Hoeven en Bert van Leerdam.

Foto's

  • Organisatie Popfestival Nollebos in PZC 25-7-1980

  • Eén van de Rhythm 'n' Booze festivals Nollebos 1980 t/m 1987

  • Organisatie Rhythm'n Booze Festival in PZC 16-7-1982

  • Rhythm 'n' Booze 1982: o.a. Willem de Kramer, John Hoek, Mieke de Bree, Bram Theune, Willem Bruijnooge

  • Rhythm 'n' Booze 1982: Willem de Kramer, Bram Theune en Willem Bruijnooge

  • Willem Bruijnooge en Ronald Goossen op Rhythm 'n' Booze

  • Rhythm 'n' Booze: John Daane, Els van de Velde en José Verbart

  • Rhythm 'n' Booze met o.a. Jørgen Pedersen, Ruud de Groot, Hans Lambermont, Kees Lampert, Marleen Lameyn

  • Rhythm 'n'Booze 1982: Marleen Lameyn, Kees Lampert, Ruud de Groot en aan de tap presentator Hans Walrave

  • Ronald Goossen (Goof) en Willem Bruijnooge

  • Rhythm 'n' Booze: Ben Boogaart en Els van de Velde

  • Willem Bruijnooge tijdens Rhythm 'n' Booze 1982

  • Hans Lambermont, John Hoek, Frans Bijl ca. 1982

  • Optreden op het festival van 1985

  • Impressie van één van de Rhythm 'n' Booze festivals

  • Publiek ca. 1985

  • Publiek ca. 1985

  • Artikel Arno Hintjes PZC 10-7-1986

  • Artikel PZC 24-7-1986

  • Foto van festival 1985 PZC 24-7-1986

  • René van de Dorpel en Ko van Dis PZC 24-7-1986

  • Willem Bruijnooge bij Rhythm 'n' Booze 1986

  • Verslag festival PZC 1-8-1986

  • Luchtfoto van het festival PZC 1-8-1986

Bronnen

HIT’m or LOSE 1986 - 1988

Muziek contest voor Zeeuwse bands, georganiseerd door Stichting Rhythm ‘n’ Booze in samenwerking met de Culturele Raad Vlissingen. Na Rhythm ‘n’ Booze ’85 nam, bij gebrek aan jongeren, het volledige bestuur van Rhythm ‘n’ Booze, zijnde Ko van Dis, Willem Bruijnooge, René v.d. Dorpel, Piet de Wolf, Willem de Kramer en Hans Verbeek, plaats in de Muziek Groep Jongeren van de Culturele Raad Vlissingen, toen nog onder leiding van Klaas Overdam. Van daaruit werd een formule bedacht om een wedstrijd voor Zeeuwse groepen te laten plaatsvinden.

Geschiedenis

In 1986 werden er in De Piek vijf voorrrondes gehouden van verschillende genres muziek . De winnaars van de voorrondes speelden op het Rhythm 'n' Booze festival waar een deskundige jury bepaalde wie er de 1ste, 2de en 3de plaats bezette. De 1ste prijs was een studio opname bij muziekstudio Ron Konings en de aanmaak van 1000 singles. De 2de prijs was een professioneel opgenomen demo bij studio Ron Konings en de 3de prijs was een mailingmap voor presentatiedoeleinden verzorgd door Anja Groeneveld van muziekblad Gimmick. De eerste plaats was in 1986 voor de Zeeuws-Vlaamse groep Draften Blues. Dit alles mogelijk gemaakt door samenwerking van Stichting Rhythm 'n' Booze en de Cultureleraad Vlissingen, Subsidies van de Provincie Zeeland en het Anjerfonds Zeeland plus sponsoring van studio Ron Konings, muziekblad Gimmick, Flitecar en De Piek dat voor de voorrondes belangeloos het podium beschikbaar stelde. In 1987 werden de voorrondes op verschillende locaties in de provincie gehouden (o.a. Brogum, Het Beest, Ledeltheater, De Stenge, De Piek). De 1ste prijs werd dat jaar beschikbaar gesteld door de Provincie Zeeland als aanmoedigingsprijs voor jong Zeeuws talent in de vorm van een geldbedrag van 5000 gulden. De 2de prijs was een studio opname bij studio Ron Konings en de aanmaak van 1000 singles. De 3e prijs was een professioneel opgenomen demo en een mailingmap verzorgd door muziekblad Gimmick. De eerste plaats was in 1987 voor Dreams Die First en de tweede plaats was voor de Zierikzeese band The Noise. Alles mogelijk gemaakt door de Provincie Zeeland, Zeeuwse Cultureleraad, Cultureleraad Vlissingen, SMP Rotterdam (licht en geluid), studio Ron Konings, muziekblad Gimmick, Heineken, Vlissingse Horeca (o.a. De Concurrent, Atlanta, Ergens Anders, Club 78, De Fles, Hoppit, Balkangrill Boris, Im Weissen Rössl, Vanuus, De Branding). Ook werden er voor de winnaars van de 1ste prijs enkele optredens buiten de provincie geregeld. In 1988 werden er drie voorrondes gehouden (De Piek, Zuidlandtheater, Brogum) en werd de avond afgesloten met een bekende Nederlandse band die betaald werd door de zaaleigenaar. De winnaars van de voorrondes speelden voor de 1ste, 2de en 3de plaats op het podium van Wave '88. Helaas kwam na de opheffing van Rhythm 'n' Booze ook een einde aan Hit'm or Lose.

Verhalen

Bijzonderheden

Foto's

  • Artikel PZC 6-3-1986

  • Artikel over Draften Blues in 1986

  • Hoes single Draften Blues winnaar 1986

  • Single van winnaar Draften Blues 1986

  • Artikel horecaprijs PZC 18-5-1987

  • Hoes van de single van The Noise 1987

  • Single van The Noise, tweede plaats 1987

  • Hoes van de single van The Noise 1987

Bronnen

WAVE ’88

Wave ’88 was het laatste, door Stichting Rhythm ‘n’ Booze georganiseerde popfestival met medewerking van de Culturele Raad Vlissingen. Het festival vond plaats op het terrein van het Straatfestival, in dat jaar het toen nog in aanbouw zijnde Dijktheater.

Geschiedenis

Wave '88 was een éénmalig onderdeel van het Straatfestival in 1988 waarvoor entree betaald moest worden om het negatieve saldo van Rhythm 'n' Booze '87 weg te werken. Dat was ontstaan door wat vervelende incidenten waardoor de drankverkooppunten enkele uren stil kwamen te liggen, zodat de inkomsten dat jaar nogal tegen vielen. Op het podium van Wave '88 speelden ook de finalisten van Hit'm or Lose '88 voor de 1ste, 2de en 3de plaats. Helaas werd in 1989 Stichting Rhythm 'n' Booze opgeheven.

Foto's

Bronnen


BACK TO THE SIXTIES 1988 - 1993

Sixties 1989 tekening.jpg

Geschiedenis

“Na de Braderie was het klaar, dan gebeurde er niets meer in Vlissingen tot de volgende zomer". Dat was voor horeca-ondernemers Willem de Baat (Astoria), Henk Hut (Hoppit), Chris Frank (Atlanta), Peter Netten (Frapo's) en Nol Wouters (Café Nol Sporthal) aanleiding om zelf iets te gaan organiseren. Ze wilden wel iets anders dan de op dat moment populaire jazzefestivals, bovendien iets wat beter zou passen bij het karakter van Vlissingen.
Vlissingen was in de jaren zestig het bruisende centrum van Zeeland, met o.a. Group 1850, Dave Berry en The Motions in La Cave en als hoogtepunt Pink Floyd in het Concertgebouw. Dit inspireerde vele jonge Vlissingers om ook zelf een band te beginnen, zoals Formations, Dragon Fly en Universal Delight. Dit alles bracht de horecavereniging in 1987 op het idee deze jaren ’60 te laten herleven.

1988
Het eerste “Back to the Sixties festival” vond plaats op 16 en 17 september 1988 in het oude Arsenaal dat voor de gelegenheid was omgebouwd tot een ware poptempel. Met optredens van: The Shoes, The Troggs, Renée & The Alligators, Roots ’66 (met Leo van de Ketterij) en The Equals. Tijdens de optredens draaide constant een vloeistofprojector. Het festival begon ’s middags met muziekfilms waarin Jimmy Hendrix, The Beatles, Janis Joplin, Fairport Convention, The Who, The Mama’s & The Papa’s, Crosby, Sills, Nash and Young te zien zijn. De beelden werden door SKW gehuurd van Fenno Werkman die in een Engelse vrachtwagen uit 1960 ook de films Woodstock, Montery Pop e.a. naar Vlissingen bracht. Op de tweede dag was er een markt met sierraden en kleding uit de sixties. De DOP-soos Dream At Dawn hield een reünie waarvoor tweehonderd oud-leden zijn opgesnord –oude ledenlijsten waren bewaard op een zolder- en uitgenodigd. Tweehonderd mensen die zichzelf het ontbrekende element in het Vlissingse wapen noemden kwamen bijeen op de zolder van het Arsenaal en bekeken elkaar en acht panelen met foto’s. Een reünist: “Hoewel erg gezellig, zo’n feest heeft toch iets krampachtigs. De sfeer van toen ontbreekt. Dat kan ook niet anders, wij zijn met de tijd meegegroeid”. De horecavereniging had een poging gedaan om Dragon Fly bij elkaar te brengen, maar dat was niet gelukt. Leo van de Ketterij, in deze tijd gitarist in Shocking Blue, bood aan een gelegenheidsband samen te stellen. Leo, echtgenote Cindy, Henk Feij, Hans Eijkenaar, Kees den Hoed en Peter Westerhuis vormden Roots ’66.
Het Arsenaal was het middelpunt van het festival, maar ook de cafés in de binnenstad deden mee. Voor Frapo's staat een podium waar diverse bandjes muziek uit de sixties spelen.

Na deze eerste editie met ruim drieduizend bezoekers was de organisatie stellig van plan dit jaren zestigfestival tot een traditie te maken. Na afloop trokken veel mensen naar de kroegen in de binnenstad. “Vlissingen bruiste weer”.

1989
Ook de tweede editie van “Back to the Sixties” vond plaats in Het Arsenaal. Nu met o.a. Q 65, The Dreamers (van Freddy), Armand en The Pretty Things. En uiteraard weer de jaren zestig films. Dit jaar is het de horecavereniging wel gelukt om Dragon Fly voor een reünieconcert bij elkaar te krijgen. Dat wil zeggen: John Caljouw en Rudy de Queljoe. Drummer Huib Pouwer en ontwerper Bert Quite pasten ervoor de jaren zestig te laten herleven. Jørgen Pedersen alias Papa Long John was de presentator en trad zelf op met zijn band “The Small Ones”. Twee weken eerder was hij op weg naar Denemarken aan de dood ontsnapt. “Ik heb m’n ogen waarschijnlijk even dicht gedaan van vermoeidheid, daarna werd ik wakker in het ziekenhuis. Mijn Deense schoonvader is in het ongeluk gebleven”. Na een week nam Jørgen het besluit om toch naar Vlissingen te komen. Ondanks de pijnstillers denderde zijn rauwe stem door de zaal.

Ook deze tweede editie is weer een succes: Organisatoren Willem de Baat en Chris Frank willen er geen nachtje langer over slapen. “Wij doen dit volgend jaar weer”.

1990
Ook de derde editie op 14 en 15 september 1990 vond -vermoedelijk voor de laatste maal- plaats in het Arsenaal. Het zag er naar uit dat die locatie niet langer beschikbaar was i.v.m. het geplande toeristische project. De ontwikkelaar heeft echter zijn financiering nog niet rond waardoor het gebouw alsnog beschikbaar bleef. Het alternatief voor een dergelijk evenement zou Sporthal Baskensburg zijn, maar deze locatie is duurder en minder sfeervol. Ook dit jaar is Chris Frank de stuwende kracht achter de programmering van het festival. Bands als The Troggs zijn inmiddels twee keer zo duur geworden. Dit jaar staan o.a. The Scarlets, Big John Russell, Mungo Jerry en The Mindbenders op het programma. Er was oorspronkelijk gedacht over een andere opzet van het festival. Het zou een muzikale reis door de tijd moeten worden. “De Sixties roepen echter zulke goede reacties op dat we dat toch niet hebben gedaan” zegt Willem de Baat. “Het zou ook weleens de laatste keer kunnen zijn. Het Sixtiesfestival hoort thuis in het Arsenaal, maar bouwvakkers moeten daar binnen het jaar aan het werk zijn”.

1991
Maar in 1991 vindt het festival wederom plaats in het Arsenaal. Ditmaal echt voor de laatste keer. Na lang praten met de gemeente kreeg de organisatie alsnog toestemming om het vaste onderkomen nog één keer in te richten als festivalplek. Dit jaar wordt het evenement zelfs met een dag verlengd: de Vlissingse versie van Pink Floyd’s The Wall –succesvolle openingsact van het Straatfestival- wordt als sluitstuk opgevoerd.

1992
In 1992 gaat het festival in eerste instantie niet door. Na vier jaar Arsenaal heeft de organisatie dit jaar geen geschikte locatie kunnen vinden. Sporthal Baskensburg was een optie, maar daar mag niet worden gerookt en de organisatoren voelen er niets voor om de hele avond politie-agent te spelen. Ook is er gedacht aan de mogelijkheid om een grote tent te huren, maar dit was te kostbaar. En een openluchtfestival in de maand september is qua weer sowieso geen goed plan. Even ziet het er naar uit dat, dankzij de projectontwikkelaar Arsenaal bv, de organisatie gebruik kan maken van het voormalige Concertgebouw. Er wordt dan nog druk overlegd met de brandweer over een maximum aantal bezoekers, want het aantal wat in het Arsenaal terecht kon, zo’n 2500 man, kan bij lange na niet in het Concertgebouw. Maar protesten van buurtbewoners zorgen ervoor dat ook dit plan niet door gaat en het festival verhuist alsnog naar Sporthal Baskensburg. In de voorgaande edities in het Arsenaal was er altijd de link naar het caféleven in de binnenstad. Om dit vast te houden rijden er na afloop bussen naar het centrum.



Verhalen

Bijzonderheden

Foto's

Bronnen

SUNBURN 2001 - 2004

Sunburn bierbar 2003.jpg

Geschiedenis

Het SUNBURN-festival is een initiatief van Willem Jan Buijs. Ter gelegenheid van het eerste lustrum van zijn strandtent Panta Rhei organiseert hij in augustus 2001 het eerste gratis muziekfestival met de zomerse naam Sunburn. Buijs had al langer plannen voor een dergelijk festival, het lustrum was een goede gelegenheid om het daadwerkelijk uit te voeren. De eerste editie wordt een zodanig succes dat er in 2002 een vervolg komt. Ook het volgende jaar vindt het muzikale festijn plaats op het Nollestrand. Na vier succesvolle jaren komt in 2005 een eind aan het festival. De hoge organisatiekosten zijn niet meer op te brengen. Het plan om van de vijfde editie iets bijzonders te maken is helaas van de baan.

Verhalen

Reactie van Willem Jan Buijs en Ralph Wiessner in PZC

"Goed weer voor Sunburn Festival".
Zo luidde de kop boven het artikel over het Sunburn Festival (PZC 19-8). Jammer alleen dat juist het weer ervoor zorgde dat het festival vroegtijdig beëindigd werd. Duidelijk is dat de schrijfster van het artikel 's middags naar de eerste twee bands is komen kijken, maar dat ze hierna haar plek op het strand heeft verruild voor een plek achter de tekstverwerker. Een paar korte zinnetjes over de daadwerkelijke hoofdacts moest de lezers doen geloven dat het festival vredig tot een positief einde was gekomen. Maar terwijl Rosemary's Sons klaar stond om op te treden trok een hevige onweersbui met zware windstoten over het Nollestrand.
Na overleg met de artiesten en de technici werd door de organisatie besloten het festival af te gelasten, zodat de laatste twee bands, Rosemary's Sons en het Goese Racoon onverrichterzake huiswaarts konden keren.
Het schrijven van een artikel op basis van een klein fragment van het festival, zonder te informeren hoe het is afgelopen na de onweersbui die ook het concert van Blof parten speelde, waar wel melding van werd gemaakt in deze krant, getuigt mijns inziens van weinig interesse in en respect voor een festival waar zoveel mensen zo hard aan hebben meegewerkt.
PZC 28-8-2002

Bijzonderheden

Foto's

Bronnen