Op deze pagina worden algemene berichten en verhalen uit de horecawereld ondergebracht die niet bij een specifieke zaak geplaatst zijn.
Inhoud
"Aanranding"
Uit de Goese Courant d.d. 3-3-1930:
"Men meldt ons uit Vlissingen: Twee te dezer stede bij de politie zeer ongunstig bekend staande broeders hebben in den afgeloopen nacht een caféhouder, die geweigerd had hen toegang tot z'n aak te verleenen, in de Hellebardierstraat opgewacht en hem met een mes en een hamer dermate ernstig gewond, dat de caféhouder in het ziekenhuis opgenomen moest worden. De politie heeft mes en hamer in beslag genomen".
Anti Gokbeleid
Uit de PZC d.d. 4-8-1993:
"Alle gokautomaten moeten op 1 juli 1995 verdwenen zijn uit de Vlissingse cafetaria's, sporthallen en -kantines en club- en buurthuizen. In cafés, restaurants en hotels/pensions mag één kansspel blijven. Het Vlissingse college van b & w wil met de vergaande maatregelen een dam opwerpen tegen gokverslaving. Als de gemeenteraad deze voorstellen aanvaardt, gaat de gemeente het strengste anti-gokbeleid in Zeeland voeren. De vertegenwoordigers van horecaondernemers en automatenhandelaren zijn fel tegen de plannen.
De voorstellen van het Vlissings college van b 7 w staan in de nota Gokken in Vlissingen. Die komt vrijdag officieel uit. Het Vlissings gemeentebestuur heeft lang op een anti-gokbeleid gebroed. Al begin 1992 is er intern over gesproken. Middelburg en Goes namen maatregelen, in Vlissingen bleef het stil. Dat had deels te maken met de discussie over de realisatie van een speelautomatenhal in het Arsenaalproject.
Het Vlissings college vond het niet kies met een anti-gokbeleid te komen, terwijl er net was besloten in de binnenstad een tweede speelautomatenhal toe te staan naast de bestaande aan de Nieuwendijk.
De gemeente heeft tot nu toe een vrij ruimhartig beleid gevoerd. In alle horecavoorzieningen, van buurthuizen tot en met cafés, zijn twee gokautomaten toegestaan plus een behendigheidsspel, bijvoorbeeld een flipperkast. Al met al staan er her en der verspreid 155 kansspelen. Dat aantal moet drastisch terug, constateert het college in de genoemde nota, om te voorkomen dat de gokverslaving toeneemt.
Verslaafden
In 1992 meldden zich negenentwintig Vlissingse gokverslaafden bij de hulpverlening. De politie heeft tussen november 1992 en februari 1993 vijf verdachten aangehouden die geldgebrek hadden door gokken. Stapsgewijs moet het aantal gokkasten in de gemeente teruggebracht worden, om te beginnen per 1 juli 1994. Alle kansspelen moeten dan verdwijnen uit sportkantines en buurthuizen. Het aantal in cafetaria's moet in 1994 terug naar één. In cafés en restaurants mogen er nog twee gokautomaten over blijven. Een jaar later moeten ze allemaal uit de cafetaria's weg zijn. Restaurant- en caféhouders moeten dan terug naar één kansspel.
De overgangsregeling zou horecaondernemers de kans moeten bieden andere, vervangende inkomstenbronnen te zoeken. Eén gokautomaat levert, volgens A. Loontjens van de gelijknamige automatenhandel in Middelburg, de ondernemer gemiddeld 10.000 gulden per jaar op.
Aanvankelijk wilde de gemeente het nieuwe beleid al op 1 januari 1994 van kracht verklaren, aldus voorzitter Bart Stinenbosch van de horecavereniging. Dat is veranderd, maar tevreden is hij niet. Het college gaat naar zijn oordeel met zijn voorgestelde maatregelen te ver. Stinenbosch is er evenals Loontjens wel van overtuigd dat het aantal gokautomaten omlaag moet. Zij staan eenzelfde regeling als in Middelburg voor, waar in cafés twee gokkasten mogen staan en in cafetaria's één. De gemeente en het bedrijfsleven hebben daartoe een overeenkomst gesloten.
Horeca
Waarom kan dat in Middelburg wel en in Vlissingen niet, vraagt Henk Hut, penningmeester van de horecavereniging Vlissingen zich af. Middelburg en Vlissingen zijn toch bijna één? Hij vindt het ook niet terecht dat alleen naar de horeca wordt gekeken en niet naar de speelautomatenhallen. 'De sociale controle is groter in cafés dan in zulke hallen', zegt Hut. 'Het is een politieke kwestie'.
Burgemeester J.C.Th. van der Doef van Vlissingen ontkent niet dat er een verband bestaat tussen de goedkeuring van de inbreng van automatenhandel Loontjens in het Arsenaalproject en het nu voorgestelde beleid. 'De gemeenteraad heeft indertijd aangedrongen op een vermindering van het aantal kansspelen. Dat heeft ertoe geleid dat wij ons met name daarop hebben gericht en minder op het bereiken van overeenstemming met de horeca en automatenhandel. Maar ook zonder Arsenaalproject waren wij met een beleid gekomen'.
Op de nota Gokken in Vlissingen kan tot 8 oktober door iedereen worden gereageerd. De gemeente houdt 7 september een inspraakbijeenkomst in Bachten Komme, waarna de gemeenteraad er in november een besluit over neemt. Wordt de nota gehandhaafd, dan kost dat niet alleen de horecaondernemers geld. Loontjens, leverancier van vrijwel alle automaten in Vlissingen, moet ook bloeden. Als Loontjens dit vantevoren had geweten, heeft hij in overleg met de gemeente verteld, had hij niet deelgenomen in het Arsenaalproject. Hij zei daar, gezien de voorstellen, spijt van te hebben."
Foto bij artikel gokbeleid PZC 4-8-1993
Feesten op de Nieuwendijk
Uit de PZC d.d. 23-8-1995:
"De uitbaters van cafés en restaurants aan de Vlissingse Nieuwendijk hebben de smaak goed te pakken. Nadat het Mosselfestival in 'de uitstraat' begin augustus betiteld mocht worden als meer dan geslaagd toveren ze eendrachtig meer initiatieven uit de hoge hoed.
Zo wordt er begin september heel actief ingehaakt op het Sixties Festival en er komt half september een culinair weekeinde dat vooraf wordt gegaan door een kroegentocht. Verder proberen de ondernemers zelf plannen te smeden voor een effectieve herinrichting van de havenstraat.
Dat alles gebeurt onder de vlag Nieuwendijk Promotie onder aanvoering van Theo Verstegen en Sam Alzafari. Hoewel het tweetal voorzichtig signaleert dat de horeca uit andere delen van de stad wat afzijdig blijft, is er voor beiden geen enkele reden om in wrok anderen af te vallen. Integendeel."' Je kunt blijven wachten tot de hele stad wat doet, maar je kunt ook gewoon zelf aan de slag', legt Alzafari uit. Verstegen vult aan: 'en als anderen mee willen doen dan kan dat'.
Hoewel de Nieuwendijk een aantal jaren geleden flink onder handen is genomen, wordt het volgens de ondernemers weer tijd om de straat aan te passen. 'In de afgelopen jaren is de straat uitgegroeid tot een druk uitgaanscentrum', zegt Verstegen. 'Misschien is het op dit moment wel de drukste uitgaansstraat in de regio'. En dat is de reden dat en verbouwing noodzakelijk is. 'Niet alleen wij, maar ook de gemeente vindt dat. Toch maken ook wij plannen. Dan kom je beter beslagen ten ijs bij besprekingen op het gemeentehuis' menen Alzafari en Verstegen.
Toch moet er op de Nieuwendijk nog zo af en toe een robbertje gevochten worden met het verleden. Pakweg tien jaar geleden had de uitgaansstraat bepaald geen goede naam onder het publiek. Er gebeurde van alles dat verboden was en de straat verpauperde. Na de renovatie bleef een deel van het oude vertrouwde karakter overeind en het andere deel werd vervangen door nieuwbouw. Daarnaast werd de oude haven vervangen door een moderne jachthaven. De horeca is nu zeer gemeleerd.
Er zijn allerlei soorten eetgelegenheden, er is een grandcafé, maar ook het oude visserscafé bewijst zijn recht van bestaan. Op terrassen, veelal beschermd door oude bomen bewijzen de dag en avond dat het leven goed kan zijn. 'Zo langzamerhand brokkelt die slechte naam af. Ik maak inderdaad nog weleens mee dat mensen me daarop aanspreken. Maar ze stellen ook vast dat het nu prachtig is. Als we de straat nog aanpassen is het geheel compleet', legt Theo Verstegen uit."
Frietsnippers en ander snoepgoed
Uit de Scheldebode d.d. 16-8-1989:
"Wie herinnert zich nog De IJsbeer, de patatkraam die in de jaren vijftig in de binnenstad van Vlissingen stond? Een zakje friet kostte er vijftien cent. Dat was voor sommige jeugdigen in die jaren nog een onoverkomelijk bedrag. Gelukkig had de uitbater (een man met een houten been) daar wat op gevonden. Voor vijf cent verkocht hij frietsnippers, een vette hap dat wel, maar lekker dat het was!
Om nog even op de snoeptoer te blijven; bij C. Jamin kocht je Dikke Bertha's voor twee cent. Dat waren vreselijk grote toffees. Als je het zuinig aanlegde, kon je er wel twee dagen mee doen. Voor ouderwets snoep ging je naar 'Het Centrum' in de Kerkstraat.
Om al die heerlijkheden te betalen was er wel geld nodig en daar ontbrak het de jeugd nog al eens aan. Stiekem flessen leeggooien en die dan snel wegbrengen voor het statiegeld was een trucje dat wel eens toegepast werd.
De wat oudere jeugd vermaakte zich 's avonds met wandelen. Via de Nieuwendijk, Bellamypark, Kerkstraat, Oude Markt, Sint Jacobsstraat en Walstraat liepen ze vele kilometers rondjes. Vooral als je een oogje op iemand had was dat een uitgekiende manier om hem of haar steeds maar weer tegen te komen. Grote pret verschafte een balletje aan een elastiekje van de kermis.
Het uitgaansleven speelde zich af in dancing Het Concertgebouw en in 'De Fik' (Victoria). In die laatste gelegenheid mocht je eigenlijk niet komen van je ouders, omdat het niet zo'n goede naam had. Maar veel tieners van toen zullen het zich nog wel kunnen herinneren.
Op het muurtje van de Koopmanshaven werd een luchtje geschept en wie van het stappen honger had gekregen ging om friet van Dolf (Van Hoeijdonck).
In Joop's Bar hadden ze als nieuwigheidje een jukebox, met iedere week de nieuwste plaatjes. Hello Mary Lou en Lipstick on your collar werden toen graag gedraaid.
Vlissingen had in de vijftiger jaren een uitgaanscentrum dat tot ver buiten de stadsgrenzen bekendheid genoot. 's Zaterdags kwamen er jongelui op de brommer helemaal uit Dusseldorf. Vlissingen was toen up-to-date en het begint er op te lijken dat dat oude niveau weer terug komt".
Groet van een Engelsman
Uit de PZC d.d. 5-6-1957:
"De burgemeester van Vlissingen, mr. B. Kolff, ontving dezer dagen een brief van een Engelsman, Peter Stevens, die in 1945 deel uitmaakte van een compagnie pioniers die in Vlissingen waren gelegerd om de sluisdeuren te repareren, terwijl de stad gedeeltelijk onder water stond.
'We waren gelegen', zo schrijft hij, 'in barakken in de nabijheid van de molen, die er ongetwijfeld nog staat en in verschillende cafés in de stad, o.m. in Café Kroon op de hoek van het Bellamypark. We hadden ook een gebouw op de Boulevard de Ruyter, dat we Pioneer Hall noemden'.
De heer Stevens zegt verder dat hij er vaak aan gedacht heeft om, wanneer hij daar financieel toe in staat zou zijn, met zijn vrouw en twee kinderen een bezoek te brengen aan Vlissingen, maar de reis te duur. Hij herinnert zich nog goed de vele vrienden die hij in de chaotische tijd maakte en vooral aan de familie Peters, die in de Koudenhoek woonde, denkt hij met plezier terug, evenals aan de leden van de voetbalclubs waartegen hij menig partijtje speelde.
Met deze brief wilde hij zijn groeten overbrengen aan de bevolking van Vlissingen, waarvan hij in juni 1945 een aandenken kreeg in de vorm van een medaille die hij heeft laten aanbrengen in een armband voor zijn vrouw. Hij eindigt dan zijn brief met de wens: 'Moge de vriendschap tussen onze beide landen voor altijd blijven bestaan'. Zijn adres is: Peter Stevens, c/o Pope E. Beeslev. Middle Street, Shoreham-by-sea, Sussex, Engeland."
Note: Op de hoek van Bellamypark is nooit een Café Kroon geweest. Met genoemde 'Pioneer Hall' wordt de Belgische Loodsensociëteit bedoeld. Een speciale ruimte voor de Engelsen die na de bevrijding in Vlissingen 'bleven hangen'.
Het Gouden Knopje
Uit de PZC d.d. 19-5-2006:
"Stel je voor: op het Bellamypark kom je bekende tegen. De terraskring wordt meteen groter gemaakt; of je ook een biertje lust. Iemand schuift een stoel aan, je plant je neer en dan staat daar ineens een milieu-inspecteur. Met een dikke boete. Want je stoelpoot staat over de grens met de gouden knopjes.
Het is dat die Vlissingse milieu-inspecteurs zulk coulant gedrag vertonen. Anders had deze situatie zomaar realiteit kunnen zijn.
Tijdens de herinrichting van het Bellamypark heeft de gemeente tussen de nieuwe tegels ook koperen pinnen laten plaatsen. Een wettelijke verplichting. Ze geven de scheiding tussen terras en wandelpad aan, zegt milieu-inspecteur P. Altena. Het wandelpad moet tenminste twee meter breed zijn voor rolstoelen en kinderwagens, ook wel circulatieruimte genoemd. Om die scheiding te schetsen hebben we koperen pinnen in de tegels geslagen. Het is de bedoeling dat café-eigenaren zelf een beetje opletten hoe hun klanten zitten.
De boete is dan ook voor de cafébaas, als eindverantwoordelijke, en niet voor de klant. Maar het is heus niet zo dat er direct een opzichter voor je neus staat, als iemand in de fout gaat. We willen wel dat het leuk blijft. Sterker nog: we hebben nog niemand beboet. Ik zou niet eens durven zeggen hoeveel de boete bedraagt.
Vanuit andere steden heeft Dennis Phoelich van Café Speyk gehoord dat de boete kan oplopen tot driehonderd euro. Absurd vindt hij, 'als je muziek eens te hard staat krijg je ook een prent van 250 euro. Na vier fouten ben je heel wat inkomsten kwijt. Het is allemaal buiten proporties'.
Toch is een afbakening van het terras geen verkeerde gedachte, vindt Phoelich. 'Het is alleen de vraag welk beleid de gemeente voert. Maar volgens mij valt dat hier in Vlissingen wel mee'.
Die ervaring hebben ze bij café De Concurrent ook. Josien Meijer: 'ik geloof niet dat ze hier zo kinderachtig zijn. Tenminste, ik heb ze nog niet gezien. Maar ik waarschuw mijn klanten ook op tijd. Op zich brengen die gouden knopjes duidelijkheid, hoewel ze niet duidelijk te zien zijn. Onze klanten zien ze niet. Wij zelf niet eens. Want hoeveel hebben we er nu? Ik zie het niet. Om de drie meter zit er een geloof ik. Vorig jaar blonken ze nog, maar nu zijn ze bijna net zo grauw als de tegels'.
Inspanningen beloond
Uit de PZC d.d. 19-8-1987:
"Komt iemand dezer dagen op het Bellamypark en laat gemakshalve de nog voor een deel dichtgetimmerde Nieuwendijk links liggen (dat verandert als de Vissershaven eenmaal functioneert), dan valt onmiddellijk de bedrijvigheid op. "De inspanningen beloond", zegt wethouder Willem Wisse, toevallig zittend op een terras en tevreden nippend aan zijn frisdrankje op een van de spaarzame echte zomerse avonden. Weliswaar ook veel leven in de brouwerij dankzij evenementen als het Straatfestival en de Spiegeltent, maar vooral dankzij investeringen van de gemeente en talrijke ondernemers krijgt Vlissingen weer meer volk te verwerken.
Emmy Acda meent dat het huidige succes is verdiend door inspanningen die jaren geleden zijn begonnen. Nette en Houtman hebben nog maar zeer kort een zaak in Vlissingen, maar kennen de geschiedenis. 'Ik hoor nu mensen zeggen dat ze voor het eerst sinds jaren weer eens in Vlissingen hebben gestapt. Ouderen vooral, die zich Vlissingen als gezellig uitgaanscentrum herinneren', zegt Houtman. 'We proberen nu nog wat meer faciliteiten te krijgen', legt Nette uit. 'We willen tot twee uur 's nachts open blijven'. 'En dan moet er ook nog een nachtgelegenheid komen. Een keurige. Zo een waar iedereen zich thuis voelt. Boven The Flying Dutchman komt er al zo een', vult Acda aan.
De vorige jaren was het Bellamypark na half tien 's avonds uitgestorven. Nu blijven de terrassen de hele avond vol. En is er geen terrasweer dan puilen de cafés gezellig uit. Maar, stelt Acda vast, vorige jaren waren er bijna alleen maar restaurants. Nu zijn er meer cafés. En dan moet je de mensen wat gaan bieden. Het drietal filosofeert wat over mogelijkheden, met verwijzing naar Franse steden waar hele pleinen in de zomermaanden worden omgetoverd tot één terras en vertier op bestelling wordt aangeleverd. Ook het Amsterdamse Leidseplein wordt al voorbeeld genoemd. En waar veel mensen komen gebeuren bijna vanzelf dingen. Straatartiesten bijvoorbeeld. 'Een nieuw geluid is er ook' stelt de ervaren Acda vast. 'De mensen hier beginnen over seizoen te spreken'. En als het woord seizoen is gevallen komt ook het woord seizoensverlenging op de proppen. Nette: 'we hebben daarvoor een passe-partout ingevoerd. Dit gebeurt in samenwerking met het Vestzak Theater, dat zelfs meer voorstellen wil plannen. Zo'n passe-partout houdt in: een diner in een restaurant naar keuze, een drankje in een café en een voorstelling in het Vestzak Theater. Het doel is duidelijk. We willen ook meer ouderen trekken. Een passe-partout gaat ongeveer zestig gulden kosten'. Een avondje compleet is bij de VVV in Vlissingen in de toekomst te koop.
Acda: 'we hebben enorm veel steun van Jan Jacobs van de VVV. Ook van de Culturele Raad krijgen we alle medewerking. En zo zie je dat Vlissingen gezamenlijk aan de weg timmert en dat blijft doen'. Acda verwijst ook naar de braderie die de komende dagen wordt gehouden. 'ook daar heeft de horeca een aantal evenementen voor zijn rekening genomen'. En met de gemeente blijkt ook al alles koek en ei.
Voor volgend jaar wil de evenementencommissie van de horeca een aantal attracties op het programma zetten die van Vlissingen een traditioneel en logisch uitgaanscentrum maken. Houtman: 'dan willen we heel groots een jaren zestig weekeind opzetten en het landelijke aandacht geven. Ook vind ik dat het Straatfestival wat breder zou kunnen worden opgezet: voor mijn gevoel is het nu alleen voor de jeugd. Met dat jaren zestig weekeind, om daar op terug te komen, kan ieder café op zijn eigen manier inspelen. Ergens centraal moet een groot scherm komen waar de jaren zestig terug zijn te zien. Bijvoorbeeld het bezoek van de Beatles aan Hamburg en Amsterdam, de Maagdenhuis-bezetting en andere opzienbarende zaken. En natuurlijk een groot hoofdpodium waar artiesten optreden die in die tijd een klinkende naam hadden en misschien nu wat in de zijlijn opereren. Voor het weekeind kan in het land een arrangement worden besteld'.
De jaren zestig vormen een deel van de planning van de Vlissingse horeca. Hoe het allemaal wordt uitgevoerd staat nog niet helemaal vast. En of het ook echt wordt uitgevoerd...? 'Natuurlijk', antwoordt het drietal in koor en bijna verontwaardigd. En wat gebeurt er op korte termijn? Volgens de commissieleden: -'we zijn drie van de zoveel die ook hard werken' - heeft in elk geval een aantal cafés individueel activiteiten. Verder staat een studentenopvang binnenkort te gebeuren. Vlissingen herbergt op zijn scholen namelijk enkele duizenden studenten. De cafés willen zich ter beschikking stellen om het de studerenden naar de zin te maken in de Scheldestad.
Vlissingen wil wel. Alles wat is geprobeerd en mislukt, het is vergeten. De moed om activiteiten op te zetten is nog nooit zo groot geweest. 'Te veel is toch blijven liggen' mijmert Emmy Acda. 'Maar toch is er veel geprobeerd. Oud en nieuw, de Sinterklaasintocht, Pinksteren....We hebben jaren het gevoel gehad dat we de boot misten. Dat gevoel is voorbij. Zelfs de grootste pessimisten durven nu hun nek uit te steken. Of dat nu te koste moet gaan van andere plaatsen? Nee, zeker niet. Misschien kunnen we met Middelburgers aan tafel gaan zitten om samen wat te doen...."
Jong in De Scheldestad
Uit de PZC d.d. 18-10-2005:
In oktober 2005 is in het Gemeentearchief de tentoonstelling 'Jong in de Scheldestad' te zien. Aan de hand van honderdvijftig foto's, flyers en krantenartikelen wordt een beeld geschetst van het Vlissingse uitgaansleven van dertig, veertig jaar geleden. Want...wie in Zeeland van muziek hield was in de jaren zestig en zeventig aangewezen op Vlissingen. Daar gebeurde het allemaal. De scene leverde bands op als Dragonfly, Flarth en Group 69. Ook voor grote internationale namen als Bill Haley en Pink Floyd moest je in de Scheldestad zijn.
De expositie is voor Wim de Voogd uit Domburg een feest van herkenning. 'Moet je dat instrumentarium zien' wijst hij naar de zwart-wit foto's. De Voogd is als drummer van de Walcherse band The Saint geen onbekende in de Zeeuwse muziekwereld. 'Als je het zo bekijkt besef je dat het eigenlijk allemaal niks voorstelde. Als je ziet wat beginnende bands van tegenwoordig allemaal al aan instrumenten hebben. Hé kijk daar staat Ronnie van der Meer. Die speelt bij ons in The Saint. Op die foto zat hij nog in Flarth'.
Archivaris Adrie Meerman glundert als hij voor de zoveelste keer langs de expositie loopt. 'Dit was mijn jeugd', zegt hij. 'Ik weet nog precies hoe we altijd liepen: van het Bellamypark naar de Kerkstraat, Sint Jacobsstraat, Walstraat en de Nieuwendijk. Eerst een ijsje halen bij De IJsbeer en daarna om een frietje bij Van Hoeijdonck'.
Zo haalde eigenaar André Prins bekende nationale en internationale bands naar Vlissingen, maar hij zorgde ook een keer voor een olifant. 'Was gewoon leuk. Voor de foto', zegt Meerman. De archivaris hoopt dat meer mensen hun foto's naar het archief opsturen. 'met name die van de punktijd. Dat is net van na deze periode. Ik kan me voorstellen dat deze expositie daarmee een vervolg krijgt'. De tentoonstelling is nog tot 17 november te zien in het gemeentearchief in de Hellebardierstraat."
Kroegenschaak
Uit de PZC d.d. 15-4-2002:
"het schaakkroegenteam Wij komen voor de Leute heft het VLissingse schaakkroegentoernooi gewonnen. Het team met vier leden van schaakclub Souburg, Roeland Alders, Corné Boogaard, Albert Vermuë en Ronald de Pooter, bleef het Vlissingse De Matsjoos twee punten voor.
Tien teams hadden zich ingeschreven voor het evenement dat gehouden werd in de kroegen Vanuus, Albatros, De Meijerij, Michieltje (2), Soif en 2x Bellen. Het toernooi werd vanaf het begin beheerst door Wij komen voor de Leute. In de op een na laatste ronde viel de beslissing. Tegen het Vlissingse De Matsjoos, met de spelers Ewoud van Hecke, Erik Clarisse, Willy Meulblok, Henrik Westerweele en René de Nieuwe, werd met 2,5-1,5 verloren. Door een 3-1 overwinning in de laatste ronde op het Middelburgse team De 4 Lopers, kon het Vlissingse De Matsjoos het Souburgse team niet meer achterhalen."
Mosselfestival
Uit de PZC d.d. 24-7-1996:
"Op de Nieuwendijk wordt eind juli 1996 voor het tweede jaar een Mosselfestival gehouden. Drie dagen lang staat de straat vol met terrassen, mosselkramen en een podium waarop verschillende optredens plaatsvinden.
'We hebben dit jaar professionele kokers aangetrokken' vertelt Theo Verstegen van Bistro De Vergeten Balk. 'En we hebben de garantie van Aqua Mossel, het nieuwe bedrijf van mosselgigant Leo Dingemanse, dat alleen mossels van de allerbeste kwaliteit geserveerd worden'.
Missverkiezing
Ook nieuw dit jaar is de invoering van een zogenaamde mosselkoningin. Zij opent het festival en reikt prijzen uit. Dit jaar is dat mijn dochter Emily omdat we niet genoeg tijd hadden om nog echte verkiezingen te houden' zegt Verstegen.
Collega Sam Alzafari van Café Da Vinci: 'het is de bedoeling dat we dat volgend jaar wel doen. Bij ons in het café wordt dan in het voorjaar een soort missverkiezing gehouden. De winnares wordt onze mosselkoningin van volgend jaar'.
Behalve mosselkramen en een viskraam wordt er ook een stand ingericht van waaruit taco's verkocht worden. 'Voor de mensen die echt niet van mossels houden' legt Verstegen uit.
Ballonvaart
Het Mosselfestival op de Nieuwendijk wordt op vrijdag 26 juli om 16.00 uur geopend door wethouder C. de Keijzer. De optredens op het podium aan de kop van de Nieuwendijk worden verzorgd door Harry Slinger, Dezz, Flat Out, Call me All, Jazz Dixieland en folkloregroep Wallacra. Vorig jaar brachten zo'n dertigduizend mensen een bezoek aan het festival. Deze week is de eerste week dat de nieuwe Zeeuwse mosselen gegeten kunnen worden. Door de lange koude winter, het natte en koude voorjaar en het uiterst traag op gang komende van de zomer groeiden de mosselen vel te langzaam. Het mosselseizoen begon dit jaar daarom drie weken na de gebruikelijke datum van rond 1 juli."
Tapverbod
Bericht uit Zeeuws Dagblad d.d.d 28-12-1946:
Een 'droge'Nieuwjaar.
Belanghebbenden wordt er op gewezen, dat evenals dat vroeger het geval was, in deze gemeente het zgn. tapverbod op den Nieuwjaarsdag weer van kracht zal zijn".
Bericht uit PZC d.d. 24-3-1960:
"Naar alle waarschijnlijkheid zal met de komende kermis in Vlissingen weer normaal sterke drank geschonken mogen worden waarbij een overjarige verordening is opgeruimd.
Het verbod om op openbare feestdagen en tijdens de kermisweek sterke drank te verkopen dateert uit 1920 toen naar de mening van een aantal raadsleden een te groot aantal excessen optrad als gevolg van het geestrijk vocht. Sinds de afgelopen oorlog heeft de kermis als 'het feest' afgedaan en is deze gebeurtenis veeleer opgenomen in het normale programma amusement door toename van sport, televisie e.d. Nu het verschijnsel van een week om uit te leven tot het verleden behoort - de kermis krijgt steeds meer het accent van een attractie voor kinderen - heeft het bestuur van de Ned. Bond van Werkgevers in Hotel-, Café-, Restaurant- en aanverwante bedrijven een schrijven tot B & W van Vlissingen gericht, waarin zij opheffing van de verordening verzoekt'"
Verwarmde terrassen
Uit de PZC d.d. 5-4-1985:
"De ontwikkelingen in het gebied rond de Vissershaven en de herinrichting van het Bellamypark zijn voor enkele horecaondernemers aanleiding geweest daarop in te spelen met uitbreidingen en aanpassing van hun terrassen. Bistro Noordzee aan het Beursplein beschikt sinds kort over een overdekt en verwarmd terras, een soortgelijke voorziening wordt nu getroffen bij restaurant Beursgebouw/De Beurs De Beurs. Na de Paasdagen wordt ook het terras van café [[The Flying Dutchman] aangepast.
'Wij hebben vorig jaar naar aanleiding van het slechte weer besloten het terras te overdekken en te verwarmen', aldus Lex Nijman, uitbater van Bistro Noordzee. 'Bovendien bereik je op deze manier een verlenging van het seizoen. Voor het terras duurt dat anders een week of tien, maar nu kun je van april tot oktober buiten zitten'. Dat het publiek in de koele perioden toch een behaaglijk plekje heeft is te danken aan de tien infraroodstralers die onder de 90m2 luifel zijn aangebracht. 'Dit wordt het derde seizoen dat we de beschikking hebben over het terras. W hebben er goeie ervaringen mee', zegt Nijman. Dat is volgens hem niet in de laatste plaats te danken aan de medewerking van de gemeente. Niet alleen leverde de verlening van een bouwvergunning geen problemen op, ook voor een muziekvergunning kreeg hij alle medewerking. 'Dat is een vergunning voor vier zaken hier op het Beursplein. Wij zorgen samen dat er in de weekeinden buiten muziek wordt gemaakt. Ik doe dat samen met café Albatros, restaurant Da Xin en restaurant Beursgebouw/De Beurs De Beurs'.
Ook bij het laatstgenoemde etablissement is het terras nu voorzien van windschermen en nieuwe luifels en zorgt aangepaste verlichting er voor dat de klanten 's avonds niet in het duister hoeven te tasten omtrent de aard van hun consumptie.
De achterbuurman van Beursgebouw/De Beurs De Beurs, Café The Flying Dutchman, heeft eveneens ingehaakt op de ontwikkelingen. Evenals Nijman is eigenaar Anne Kamstra bijzonder te spreken over de medewerking van de gemeente. 'De toestemming om het terras aan te passen was bijzonder snel binnen', zo zegt hij.
De aanpassingen aan zijn terras hebben een meer definitief karakter dan die bij Bistro Noordzee. Daar moet de overkapping gedurende de wintermaanden worden weggehaald. De zaak van Kamstra krijgt echter een serre, die wordt overdekt met de huidige luifel. 'Ik kan de ramen van de serre in de borstwering laten zakken, zodat het een open terras is. Wordt het te koud, dan gaan de ramen omhoog en zorgen verwarmingselementen voor een aangename temperatuur', aldus Kamstra. Hij geeft te kennen bijzonder ingenomen te zijn met het beleid zoals het gemeentebestuur dat ten aanzien van de binnenstad voert. 'Het is fantastisch wat er allemaal tot stand is gekomen. 'Dat mag ook weleens worden gezegd'.
Vlissingen kan daardoor volgens hem de concurrentie met de toeristencentra in de omtrek weer aan. De aanpassing van zijn terras zal nog enkele dagen op zich laten wachten. 'Wij zijn nu de elementen aan het maken. Na de Paasdagen wordt alles gemonteerd'.
Verwarmde terrassen Beursplein PZC 5-4-985
Willem Bakker vertelt
"Willem leerde Willie kennen toen hij vijftien was. 'Je liep in die tijd rondjes in de stad. Nieuwendijk, Bellamypark, Walstraat, Sint Jacobsstraat. En dan weer terug. Kijken en praatjes maken, lachen'. Wie denkt dat het er spannender op geworden is in Vlissingen, heeft volstrekt ongelijk. 'We hadden toen, begin jaren vijftig, twee bioscopen in Vlissingen: Alhambra en Luxor. Je kon uitgaan naar het Concertgebouw, waar nu het Arsenaal Theater is, en op de Boulevard had je nog een aantal nette gelegenheden waar je kon dansen: de foxtrot, tango, walsen, de jive, maar ook rock-'n-roll. Dat waren dan de nettere zaken zoals Cosy Corner. De dansschool van Matthijssen in de Lepelstraat, daar ging iedereen heen. Daar heb ik zelf ook nog les gegeven, als assistent.
Verder had je nog een danscafé met pierement aan de Boulevard, Victoria. Daar zorgde een draaiorgel voor de muziek. Pas later kwam er een bandje. De Vic had een slechte naam. Daar kwam de marine, en op zondagmiddag kwamen met de Flandria de Belgen. En daar kwamen dan weer meisjes op af en ook wel van lichtere zeden. Dus als net meisje werd je gewaarschuwd dat je daar niet heen mocht. D'r liepen vroeger meer zeelui rond hier in Vlissingen en dus had je ook meer van dat soort vertier.
Astoria in de Walstraat en De Witte Ballons aan het Bellamypark, dat waren ook van die marinecafés en het Café Achter de Kerk, precies eender. Als man ging je daar wel heen, maar als meisje kon je beter wegblijven, want dan dachten ze gelijk dat je zo één was.
In 1959 kregen Willem en Willie verkering. 'Het ging zo. We waren op een feestavond van buurtvereniging 't Fort en ik vroeg of ik haar even thuis zou brengen. Dat gaat niet, zei ze, want ik heb het al aan hém beloofd. Geeft niet, zei ik, ik ga wel eventjes zeggen dat je met mij meegaat'. Van het één kwam het ander en dat resulteerde in 1960 in een trouwerij. 'Als je jong bent moet je tegen de regels ingaan', zegt Bakker met een klein lachje. Hij was even naar Stockholm geweest, op het brommertje. Toen ik terug kwam zei mijn meisje: 'we moeten trouwen'. Ik was 20 en zij 22. Het was geen enkel probleem. tegenwoordig zijn mensen op die leeftijd nog aan het studeren en tegelijkertijd nog half kind, maar ik werkte al een paar jaar. En als je iets gedaan hebt, moet je daar de verantwoordelijkheid voor nemen. We hadden een paar centen voor de uitzet en we trokken even in bij mijn ouders tot we zelf iets vonden.
Samen hebben we vier kinderen gekregen. Achter de eerste aan snel nog een, zodat ze samen konden opgroeien en na zeven jaar weer twee. De strippenkaart was nog niet vol."