| Regel 201: | Regel 201: | ||
Verwarmde terrassen 5-4-1985.jpg | Verwarmde terrassen Beursplein PZC 5-4-985 | Verwarmde terrassen 5-4-1985.jpg | Verwarmde terrassen Beursplein PZC 5-4-985 | ||
</gallery> | </gallery> | ||
| + | |||
| + | ===Vlissingers lieten de fles niet staan=== | ||
| + | Door Gerard van der Hoeven (Rubriek 'Blauwgeruite Ziel', Faam d.d. 9-5-2017)<br> | ||
| + | De fles is niet alleen het stadswapen van Vlissingen. Vlissingen had ook een reputatie dat stedelingen er een flink drankgebruik, of liever gezegd drankmisbruik op nahielden.<br> | ||
| + | Overigens werd al eeuwenlang in Zeeland veel gedronken. Het drinken van alcohol kwam omdat het drinkwater ongezond was, drank veroorzaakte minder ziektes en werd zelfs aan kinderen met de paplepel ingegoten. Jenever was zeer populair. In 1881 zei burgemeester Tutein Nolthenius over het drankgebruik in Vlissingen: "Dat is enorm! In de 15 hoofdtapperijen voor den werkman wordt tezamen verbruikt 60.000 liter. Een tapper, zekere [https://vlissingendronk.nl/wiki/De_Schelde_(3) Raamsdonk], heeft vooral veel te doen; hij woont in de buurt van De Schelde (Schotsenhoek) en levert op crediet, om aan het einde der week af te rekenen. Hij alleen al verkoopt 56.000 liter aan den toonbank".<br> | ||
| + | Naast het café van Raamsdonk was rond 1890 het proeflokaal [https://vlissingendronk.nl/wiki/Van_den_Oude Van den Ouden] in de Walstraat 86 het drukbezochtste werkliedencafé in de stad. De kroeg nam aan het einde van de 19e eeuw een groot deel van de vrije tijd en het arbeidersbudget in beslag. Niet zelden stonden de echtgenotes hun man bij de Scheldepoort op te wachten om in ieder geval een gedeelte van het benodigde huishoudgeld veilig te stellen zodat het niet op ging aan het drinkgelag. Er werd wat afgedronken; niet alleen door de arbeiders, maar ook door de schutterij en zelfs politiemannen tijdens diensturen. Het verhaal gaat dat er zelfs een illegale stokerij naast het politiebureau heeft gestaan. <br> | ||
| + | Eveneens dateert uit die tijd dat verteld werd dat vertegenwoordigers van jeneverstokerijen of in Vlissingen de straten met jenever werden geschrobd. <br> | ||
| + | In 1878 kwam er pas een algemene politieverordening tegen openbare dronkenschap. Vlissingen had toen 123 huizen met een vergunning voor het schenken van sterke drank. Gemiddeld kwam dit neer op één café per 74 inwoners, terwijl het landelijke gemiddelde één café op 83 inwoners was.<br> | ||
| + | In 1881 kwam er een Drankwet. Met een vergunningstelsel, maar daarin werd geen maximum gesteld aan het aantal kroegen en tapperijen. Openingstijden van kroegen stonden ook niet vast. Om loodsen ook hun borreltje te kunnen laten drinken waren rond die periode de openingstijden van kroegen in de winter om vijf uur en in de zomer om vier uur 's morgens geopend. <br> | ||
| + | In 1914 had Vlissingen nog zo'n 76 verlofhouders van sterke drank. Niet meegerekend waren dan nog de tientallen illegale lokalen waar clandestien geschonken werd en de ongeveer 120 kroegen waar alleen zwak-alcoholische dranken mochten worden geschonken.<br> | ||
| + | In een gemeenteraadsvergadering in december 1919 vonden enkele gemeentebestuurders dat er meer geld beschikbaar moest worden gesteld aan de inmiddels actieve opgerichte drankbestrijdersverenigingen om drankmisbruik tegen te gaan. Maar dat toen nog weerstand opriep: "De heer Van Oorschot protesteerde ernstig tegen het betoog van den heer Hillinga, die had gezegd dat chocolademelk de menschen nog dieper in de ellende zouden kunnen helpen dan de drank, omdat snoepers erger zijn dan drinkers". | ||
===Vrijspraak=== | ===Vrijspraak=== | ||
Versie van 29 mei 2017 om 20:26
Op deze pagina worden algemene berichten en verhalen uit de horecawereld ondergebracht die niet bij een specifieke zaak geplaatst zijn.
Inhoud
- 1 "Aanranding"
- 2 Anti Gokbeleid
- 3 Bierdraagwedstrijd
- 4 Drinken voor Nepal
- 5 Dronken dame
- 6 Feesten op de Nieuwendijk
- 7 Frietsnippers en ander snoepgoed
- 8 Goed seizoen
- 9 Groet van een Engelsman
- 10 Het Gouden Knopje
- 11 Horecafestival 2002
- 12 Inspanningen beloond
- 13 Jong in De Scheldestad
- 14 Kroegenschaak
- 15 Mosselfestival
- 16 Openings- en sluitingstijdperikelen
- 17 Ouders op stap
- 18 Schaatsbaan
- 19 Schandelijk
- 20 Tapverbod
- 21 Verwarmde terrassen
- 22 Vlissingers lieten de fles niet staan
- 23 Vrijspraak
- 24 Willem Bakker vertelt
- 25 Wijnroute
"Aanranding"
Uit de Goese Courant d.d. 3-3-1930:
"Men meldt ons uit Vlissingen: Twee te dezer stede bij de politie zeer ongunstig bekend staande broeders hebben in den afgeloopen nacht een caféhouder, die geweigerd had hen toegang tot z'n aak te verleenen, in de Hellebardierstraat opgewacht en hem met een mes en een hamer dermate ernstig gewond, dat de caféhouder in het ziekenhuis opgenomen moest worden. De politie heeft mes en hamer in beslag genomen".
Anti Gokbeleid
Uit de PZC d.d. 4-8-1993:
"Alle gokautomaten moeten op 1 juli 1995 verdwenen zijn uit de Vlissingse cafetaria's, sporthallen en -kantines en club- en buurthuizen. In cafés, restaurants en hotels/pensions mag één kansspel blijven. Het Vlissingse college van b & w wil met de vergaande maatregelen een dam opwerpen tegen gokverslaving. Als de gemeenteraad deze voorstellen aanvaardt, gaat de gemeente het strengste anti-gokbeleid in Zeeland voeren. De vertegenwoordigers van horecaondernemers en automatenhandelaren zijn fel tegen de plannen.
De voorstellen van het Vlissings college van b 7 w staan in de nota Gokken in Vlissingen. Die komt vrijdag officieel uit. Het Vlissings gemeentebestuur heeft lang op een anti-gokbeleid gebroed. Al begin 1992 is er intern over gesproken. Middelburg en Goes namen maatregelen, in Vlissingen bleef het stil. Dat had deels te maken met de discussie over de realisatie van een speelautomatenhal in het Arsenaalproject.
Het Vlissings college vond het niet kies met een anti-gokbeleid te komen, terwijl er net was besloten in de binnenstad een tweede speelautomatenhal toe te staan naast de bestaande aan de Nieuwendijk.
De gemeente heeft tot nu toe een vrij ruimhartig beleid gevoerd. In alle horecavoorzieningen, van buurthuizen tot en met cafés, zijn twee gokautomaten toegestaan plus een behendigheidsspel, bijvoorbeeld een flipperkast. Al met al staan er her en der verspreid 155 kansspelen. Dat aantal moet drastisch terug, constateert het college in de genoemde nota, om te voorkomen dat de gokverslaving toeneemt.
Verslaafden
In 1992 meldden zich negenentwintig Vlissingse gokverslaafden bij de hulpverlening. De politie heeft tussen november 1992 en februari 1993 vijf verdachten aangehouden die geldgebrek hadden door gokken. Stapsgewijs moet het aantal gokkasten in de gemeente teruggebracht worden, om te beginnen per 1 juli 1994. Alle kansspelen moeten dan verdwijnen uit sportkantines en buurthuizen. Het aantal in cafetaria's moet in 1994 terug naar één. In cafés en restaurants mogen er nog twee gokautomaten over blijven. Een jaar later moeten ze allemaal uit de cafetaria's weg zijn. Restaurant- en caféhouders moeten dan terug naar één kansspel.
De overgangsregeling zou horecaondernemers de kans moeten bieden andere, vervangende inkomstenbronnen te zoeken. Eén gokautomaat levert, volgens A. Loontjens van de gelijknamige automatenhandel in Middelburg, de ondernemer gemiddeld 10.000 gulden per jaar op.
Aanvankelijk wilde de gemeente het nieuwe beleid al op 1 januari 1994 van kracht verklaren, aldus voorzitter Bart Stinenbosch van de horecavereniging. Dat is veranderd, maar tevreden is hij niet. Het college gaat naar zijn oordeel met zijn voorgestelde maatregelen te ver. Stinenbosch is er evenals Loontjens wel van overtuigd dat het aantal gokautomaten omlaag moet. Zij staan eenzelfde regeling als in Middelburg voor, waar in cafés twee gokkasten mogen staan en in cafetaria's één. De gemeente en het bedrijfsleven hebben daartoe een overeenkomst gesloten.
Horeca
Waarom kan dat in Middelburg wel en in Vlissingen niet, vraagt Henk Hut, penningmeester van de horecavereniging Vlissingen zich af. Middelburg en Vlissingen zijn toch bijna één? Hij vindt het ook niet terecht dat alleen naar de horeca wordt gekeken en niet naar de speelautomatenhallen. 'De sociale controle is groter in cafés dan in zulke hallen', zegt Hut. 'Het is een politieke kwestie'.
Burgemeester J.C.Th. van der Doef van Vlissingen ontkent niet dat er een verband bestaat tussen de goedkeuring van de inbreng van automatenhandel Loontjens in het Arsenaalproject en het nu voorgestelde beleid. 'De gemeenteraad heeft indertijd aangedrongen op een vermindering van het aantal kansspelen. Dat heeft ertoe geleid dat wij ons met name daarop hebben gericht en minder op het bereiken van overeenstemming met de horeca en automatenhandel. Maar ook zonder Arsenaalproject waren wij met een beleid gekomen'.
Op de nota Gokken in Vlissingen kan tot 8 oktober door iedereen worden gereageerd. De gemeente houdt 7 september een inspraakbijeenkomst in Bachten Komme, waarna de gemeenteraad er in november een besluit over neemt. Wordt de nota gehandhaafd, dan kost dat niet alleen de horecaondernemers geld. Loontjens, leverancier van vrijwel alle automaten in Vlissingen, moet ook bloeden. Als Loontjens dit vantevoren had geweten, heeft hij in overleg met de gemeente verteld, had hij niet deelgenomen in het Arsenaalproject. Hij zei daar, gezien de voorstellen, spijt van te hebben."
Foto bij artikel gokbeleid PZC 4-8-1993
Bierdraagwedstrijd
Uit de PZC d.d. 4-8-1981:
Het Vlissingse Aktiviteiten Comité hield maandagavond bierdraagwedstrijden op en om het Plein Vierwinden. Aan deze wedstrijden konden zowel 'amateurs' als 'professionals' meedoen.
Vele toeschouwers volgde de verrichtingen van de Vlissingse bierdragers, die vanaf de start op het plein een route moesten volgen via de Weteringstraat, Walstraat, Nieuwstraat en Dortsmansstraat. Via deze straat keerde men weer terug bij het Plein Vierwinden, waar enkele hindernissen moesten worden genomen. Vervolgens moest men zoveel mogelijk bier in de kortst mogelijke tijd op een weegschaal verzamelen.
In de categorie 'amateurs' ging de eerste prijs naar de heer Vlak uit Vlissingen. Tweede werd René Wille en derde Ton Roos, beiden eveneens uit Vlissingen.
De strijd tussen de 'professionals', allen kasteleins, werd gewonnen door Loek Schuurbiers (Café De Concurrent, gevolgd door Robert de Koning. Derde werd Ria Stroo (Café De Schelde (2).
Speaker ben van Damme verzekerde de toeschouwers dat er volgend jaar opnieuw een bierdraagwedstrijd wordt gehouden en sprak de hoop uit dat er dan door een bredere bekendheid nog meer deelnemers zullen zijn dan dit jaar.
Ook in 2004 werd een bierdraagwedstrijd gehouden, zij het onder de naam 'Oberrace'. De PZC d.d. 31-8-2004:
"De oberrace is de traditionele afsluiting van het hoogseizoen. Het feestje van en voor de horeca. We hoeven even niet te denken aan onze gasten, maar hebben de tijd voor onszelf, zegt één van de organisatoren Michiel Hardy van Café Speyk.
Twaalf van de ca. twintig Vlissingse cafés deden mee aan de oberrace. De obers waagden zich eerst aan een obstakelparcours, waarbij samenwerking werd verlangd. Dienbladen met volle bierglazen gingen van hand tot hand en bij de estafette werd er snel met de volle dienbladen gerend. Volgens Hardy bleef er maar weinig bier in de glazen bij de snelheidsloop. Er is zo'n dertig liter gemorst.
Het team van Café Fraggles won de estafette en obstakelrace, tweede werd Hart van Vlissingen en derde Café De Concurrent.
Het was niet alleen maar lachen. Obers tappen bier en dat moesten ze laten zien. Bier met een dikke schuimkraag dat rustig schuimt en niet sputtert. Ilse van Hart van Vlissingen tapte volgens de jury een perfect glas bier en won de wisselbeker. De originaliteitsprijs, het team dat de meest bijzondere kleren droeg, ging naar Café Soif.
Advertentie 1-8-1981
Bierdragers
Oberrace PZC 31-8-2004
Drinken voor Nepal
Uit de PZC d.d. 4-1-2006:
"Eens iets ander doen met de kerst. Niet alleen maar eten en feesten, maar ook zorgen dat anderen onderdak, eten en aandacht krijgen. Dat is het doel van Nanda Bruijnooge. Ze zamelde 885 euro in voor weeskinderen in Nepal.
Nanda werkt in Het Sintjacobscafé. 'Daar hangen gebedsdoeken die door de monniken in Nepal zijn gemaakt. De zaak waar we deze vandaan hebben zamelt geld in voor een weeshuis in Nepal. Mijn werkgever, Koen Tesselaar, heeft het plan opgevat om een collectebus neer te zetten. Ik werk ook in café Popeye en heb daar aan Willem van Haaren gevraagd het voorbeeld van Koen te volgen', vertelt Nanda. Al snel volgden de café Soif en Fraggles en restaurant JP's. 'We hebben een week lang de actei onder de aandacht gebracht van de gasten en onze fooien ingeleverd met 885 euro als resultaat'.
Koen Tesselaar is van plan om het geld zelf naar het weeshuis in Kathmandu te brengen. Nanda weet niet precies hoeveel probleemkinderen Nepal telt. 'Ik heb gehoord dat tienduizenden kinderen dakloos zijn of wees. Onze actie is een druppel op een gloeiende plaat, maar misschien kunnen we een paar kinderen een stapje in de goed richting helpen".
Dronken dame
Uit de Vlissingse Courant d.d. 2-12-1938:
"Op het middernachtelijk uur heeft de politie een 42-jarige vrouw uit Breskens afkomstig, op het Beursplein aangehouden, daar zij in kennelijke staat van dronkenschap verkeerde.
Een paar uur tevoren had een caféhoudster bij de politie aangifte gedaan dat de aangehoudene met een bierglas een ruit in het café had vernield, omdat haar gevraagd was haar oude drankschuld te betalen, welke aanmaning bij haar niet in goede aarde was gevallen. De aangehoudene ontkent echter de ruit te hebben vernield en zegt dat de caféhoudster zelf met het bierglas naar haar heeft geworpen waarbij niet zij doch de ruit werd getroffen.
De dronken vrouw is ter ontnuchtering in bewaring genomen."
Feesten op de Nieuwendijk
Uit de PZC d.d. 23-8-1995:
"De uitbaters van cafés en restaurants aan de Vlissingse Nieuwendijk hebben de smaak goed te pakken. Nadat het Mosselfestival in 'de uitstraat' begin augustus betiteld mocht worden als meer dan geslaagd toveren ze eendrachtig meer initiatieven uit de hoge hoed.
Zo wordt er begin september heel actief ingehaakt op het Sixties Festival en er komt half september een culinair weekeinde dat vooraf wordt gegaan door een kroegentocht. Verder proberen de ondernemers zelf plannen te smeden voor een effectieve herinrichting van de havenstraat.
Dat alles gebeurt onder de vlag Nieuwendijk Promotie onder aanvoering van Theo Verstegen en Sam Alzafari. Hoewel het tweetal voorzichtig signaleert dat de horeca uit andere delen van de stad wat afzijdig blijft, is er voor beiden geen enkele reden om in wrok anderen af te vallen. Integendeel."' Je kunt blijven wachten tot de hele stad wat doet, maar je kunt ook gewoon zelf aan de slag', legt Alzafari uit. Verstegen vult aan: 'en als anderen mee willen doen dan kan dat'.
Hoewel de Nieuwendijk een aantal jaren geleden flink onder handen is genomen, wordt het volgens de ondernemers weer tijd om de straat aan te passen. 'In de afgelopen jaren is de straat uitgegroeid tot een druk uitgaanscentrum', zegt Verstegen. 'Misschien is het op dit moment wel de drukste uitgaansstraat in de regio'. En dat is de reden dat en verbouwing noodzakelijk is. 'Niet alleen wij, maar ook de gemeente vindt dat. Toch maken ook wij plannen. Dan kom je beter beslagen ten ijs bij besprekingen op het gemeentehuis' menen Alzafari en Verstegen.
Toch moet er op de Nieuwendijk nog zo af en toe een robbertje gevochten worden met het verleden. Pakweg tien jaar geleden had de uitgaansstraat bepaald geen goede naam onder het publiek. Er gebeurde van alles dat verboden was en de straat verpauperde. Na de renovatie bleef een deel van het oude vertrouwde karakter overeind en het andere deel werd vervangen door nieuwbouw. Daarnaast werd de oude haven vervangen door een moderne jachthaven. De horeca is nu zeer gemeleerd.
Er zijn allerlei soorten eetgelegenheden, er is een grandcafé, maar ook het oude visserscafé bewijst zijn recht van bestaan. Op terrassen, veelal beschermd door oude bomen bewijzen de dag en avond dat het leven goed kan zijn. 'Zo langzamerhand brokkelt die slechte naam af. Ik maak inderdaad nog weleens mee dat mensen me daarop aanspreken. Maar ze stellen ook vast dat het nu prachtig is. Als we de straat nog aanpassen is het geheel compleet', legt Theo Verstegen uit."
Frietsnippers en ander snoepgoed
Uit de Scheldebode d.d. 16-8-1989:
"Wie herinnert zich nog De IJsbeer, de patatkraam die in de jaren vijftig in de binnenstad van Vlissingen stond? Een zakje friet kostte er vijftien cent. Dat was voor sommige jeugdigen in die jaren nog een onoverkomelijk bedrag. Gelukkig had de uitbater (een man met een houten been) daar wat op gevonden. Voor vijf cent verkocht hij frietsnippers, een vette hap dat wel, maar lekker dat het was!
Om nog even op de snoeptoer te blijven; bij C. Jamin kocht je Dikke Bertha's voor twee cent. Dat waren vreselijk grote toffees. Als je het zuinig aanlegde, kon je er wel twee dagen mee doen. Voor ouderwets snoep ging je naar 'Het Centrum' in de Kerkstraat.
Om al die heerlijkheden te betalen was er wel geld nodig en daar ontbrak het de jeugd nog al eens aan. Stiekem flessen leeggooien en die dan snel wegbrengen voor het statiegeld was een trucje dat wel eens toegepast werd.
De wat oudere jeugd vermaakte zich 's avonds met wandelen. Via de Nieuwendijk, Bellamypark, Kerkstraat, Oude Markt, Sint Jacobsstraat en Walstraat liepen ze vele kilometers rondjes. Vooral als je een oogje op iemand had was dat een uitgekiende manier om hem of haar steeds maar weer tegen te komen. Grote pret verschafte een balletje aan een elastiekje van de kermis.
Het uitgaansleven speelde zich af in dancing Het Concertgebouw en in 'De Fik' (Victoria). In die laatste gelegenheid mocht je eigenlijk niet komen van je ouders, omdat het niet zo'n goede naam had. Maar veel tieners van toen zullen het zich nog wel kunnen herinneren.
Op het muurtje van de Koopmanshaven werd een luchtje geschept en wie van het stappen honger had gekregen ging om friet van Dolf (Van Hoeijdonck).
In Joop's Bar hadden ze als nieuwigheidje een jukebox, met iedere week de nieuwste plaatjes. Hello Mary Lou en Lipstick on your collar werden toen graag gedraaid.
Vlissingen had in de vijftiger jaren een uitgaanscentrum dat tot ver buiten de stadsgrenzen bekendheid genoot. 's Zaterdags kwamen er jongelui op de brommer helemaal uit Dusseldorf. Vlissingen was toen up-to-date en het begint er op te lijken dat dat oude niveau weer terug komt".
Goed seizoen
Uit de PZC d.d. 26-7-2007:
"Wie tijdens de kermis probeerde en terrastafeltje te bemachtigen greep mis: het Bellamypark zat stampvol. Met de marinedagen was dat ook zo. Het is een goed seizoen voor de Vlissingse horeca.
Maar dat mocht eindelijk ook wel eens. Na de eurodip was de binnenstad nogal eens moeilijk bereikbaar voor verkeer. Eerst door de herbestrating van de Nieuwendijk, later door bouw van de Fonteyne. Twee projecten die ondernemers, waaronder horeca, heel lang in de greep hielden. Sommigen gingen zelfs over de kop.
Tot deze zomer, want het Bellamypark bruist als nooit tevoren. Veel meer dan vorig jaar rond deze tijd, merkt Annika Meijboom van café-restaurant Soif. 'Het is extreem veel drukker, eigenlijk het hele jaar al. Zeker tijdens evenementen. Daar komen veel mensen op af en als het weer minder is, duiken ze het café in. Het voorjaar was ook al zo goed: met het mooie weer in april zaten de terrassen vol. Ook de Vlissingers zelf herontdekken hun horecagebied, dat valt op. Ze gaan er weer op uit, dat doet de sfeer in de stad goed. Die wordt iets gemoedelijker, meer 'ons kent ons'. Dat was hier een paar jaar geleden wel anders'.
Ook de buren van café Speyk en De Dop hoeven niet te klagen. Sterker: Dennis Phoelich en Marco Pijnenburg hebben net ook Café Fraggles op de Nieuwendijk gekocht. 'Dat zegt inderdaad wel iets over ons vertrouwen in de horeca van Vlissingen. Die draait goed. De terrassen zaten tijdens de evenementen vol. Ik ben benieuwd of ons dat deze week ook lukt. het is de eerste keer dat er niks te doen is in de stad.
Toeristen noemt Phoelich 'de slagroom op de koffie'. 'Dan moet die koffie ook goed zijn. En dat is het. Vlissingers vormen nog altijd kliekjes, ze zoeken elkaar op in hun eigen café, maar daar zou best eens verandering in kunnen komen.
Voor De Gecroonde Liefde aan de Nieuwendijk is het helemaal een goed seizoen. 'Het Maritiem Muzeeum waar wij naast zitten, trekt dit jaar enorm veel publiek. Daar profiteren wij van, onze omzet ligt minstens twintig procent hoger dan vorig jaar'. We zien ook steeds meer Vlissingers, we krijgen er telkens nieuwe vaste gasten bij'.
En de Oude Markt? Pikt het nieuwe plein al een graantje mee van de florerende horeca? Nog niet, bekent Koen Tesselaar van het Sintjacobscafé. 'het is weliswaar een goed seizoen, maar het is dan ook geen strandweer'."
Groet van een Engelsman
Uit de PZC d.d. 5-6-1957:
"De burgemeester van Vlissingen, mr. B. Kolff, ontving dezer dagen een brief van een Engelsman, Peter Stevens, die in 1945 deel uitmaakte van een compagnie pioniers die in Vlissingen waren gelegerd om de sluisdeuren te repareren, terwijl de stad gedeeltelijk onder water stond.
'We waren gelegen', zo schrijft hij, 'in barakken in de nabijheid van de molen, die er ongetwijfeld nog staat en in verschillende cafés in de stad, o.m. in Café Kroon op de hoek van het Bellamypark. We hadden ook een gebouw op de Boulevard de Ruyter, dat we Pioneer Hall noemden'.
De heer Stevens zegt verder dat hij er vaak aan gedacht heeft om, wanneer hij daar financieel toe in staat zou zijn, met zijn vrouw en twee kinderen een bezoek te brengen aan Vlissingen, maar de reis te duur. Hij herinnert zich nog goed de vele vrienden die hij in de chaotische tijd maakte en vooral aan de familie Peters, die in de Koudenhoek woonde, denkt hij met plezier terug, evenals aan de leden van de voetbalclubs waartegen hij menig partijtje speelde.
Met deze brief wilde hij zijn groeten overbrengen aan de bevolking van Vlissingen, waarvan hij in juni 1945 een aandenken kreeg in de vorm van een medaille die hij heeft laten aanbrengen in een armband voor zijn vrouw. Hij eindigt dan zijn brief met de wens: 'Moge de vriendschap tussen onze beide landen voor altijd blijven bestaan'. Zijn adres is: Peter Stevens, c/o Pope E. Beeslev. Middle Street, Shoreham-by-sea, Sussex, Engeland."
Note: Op de hoek van Bellamypark is nooit een Café Kroon geweest. Met genoemde 'Pioneer Hall' wordt de Belgische Loodsensociëteit bedoeld. Een speciale ruimte voor de Engelsen die na de bevrijding in Vlissingen 'bleven hangen'.
Het Gouden Knopje
Uit de PZC d.d. 19-5-2006:
"Stel je voor: op het Bellamypark kom je bekende tegen. De terraskring wordt meteen groter gemaakt; of je ook een biertje lust. Iemand schuift een stoel aan, je plant je neer en dan staat daar ineens een milieu-inspecteur. Met een dikke boete. Want je stoelpoot staat over de grens met de gouden knopjes.
Het is dat die Vlissingse milieu-inspecteurs zulk coulant gedrag vertonen. Anders had deze situatie zomaar realiteit kunnen zijn.
Tijdens de herinrichting van het Bellamypark heeft de gemeente tussen de nieuwe tegels ook koperen pinnen laten plaatsen. Een wettelijke verplichting. Ze geven de scheiding tussen terras en wandelpad aan, zegt milieu-inspecteur P. Altena. Het wandelpad moet tenminste twee meter breed zijn voor rolstoelen en kinderwagens, ook wel circulatieruimte genoemd. Om die scheiding te schetsen hebben we koperen pinnen in de tegels geslagen. Het is de bedoeling dat café-eigenaren zelf een beetje opletten hoe hun klanten zitten.
De boete is dan ook voor de cafébaas, als eindverantwoordelijke, en niet voor de klant. Maar het is heus niet zo dat er direct een opzichter voor je neus staat, als iemand in de fout gaat. We willen wel dat het leuk blijft. Sterker nog: we hebben nog niemand beboet. Ik zou niet eens durven zeggen hoeveel de boete bedraagt.
Vanuit andere steden heeft Dennis Phoelich van Café Speyk gehoord dat de boete kan oplopen tot driehonderd euro. Absurd vindt hij, 'als je muziek eens te hard staat krijg je ook een prent van 250 euro. Na vier fouten ben je heel wat inkomsten kwijt. Het is allemaal buiten proporties'.
Toch is een afbakening van het terras geen verkeerde gedachte, vindt Phoelich. 'Het is alleen de vraag welk beleid de gemeente voert. Maar volgens mij valt dat hier in Vlissingen wel mee'.
Die ervaring hebben ze bij café De Concurrent ook. Josien Meijer: 'ik geloof niet dat ze hier zo kinderachtig zijn. Tenminste, ik heb ze nog niet gezien. Maar ik waarschuw mijn klanten ook op tijd. Op zich brengen die gouden knopjes duidelijkheid, hoewel ze niet duidelijk te zien zijn. Onze klanten zien ze niet. Wij zelf niet eens. Want hoeveel hebben we er nu? Ik zie het niet. Om de drie meter zit er een geloof ik. Vorig jaar blonken ze nog, maar nu zijn ze bijna net zo grauw als de tegels'.
Horecafestival 2002
Uit de Faam/Vlissinger d.d. 8-8-2002:
"Het Vlissings Horeca Evenementenfestival heeft George Baker geboekt om het driedaagse muziekfestival op zondagavond af te sluiten.
Het festival vindt van vrijdag 9 tot en met zondag 11 augustus plaats op het Bellamypark. De optredens beginnen om half negen 's avonds en eindigen om half twaalf. Het festival biedt dit jaar een scala aan artiesten, volgens organisator Rober Brunke. 'Elk jaar proberen we voor ieder wat wils neer te zetten. Echt grote namen krijgen we niet omdat we alles met eigen middelen moeten doen. We worden niet gesubsidieerd'. The Hippies zorgen voor een sprong terug in de tijd op vrijdag. Zij zijn sinds kort weer bij elkaar en waren 25 jaar geleden succesvol in Nederland en België. The Blues Brothers Dedication Band verzorgt daarna een show waarin de beroemde artiesten worden nagedaan. Voor de jeugd zijn The Soca Boys aangetrokken op zaterdag. Daarvoor treedt het blaasorkest The Blue Moon op met muziek uit de jaren veertig en vijftig. 'Zij spelen onder meer rock 'n roll en jive', volgens Brunke. Het levenslied wordt op zondag gepresenteerd door René Eshuis. Hij heeft met André Hazes gezongen. George Baker had vorig jaar nog succes met het nummer One Day Fly samen met de mensen van het televisieprogramma Kopspijkers. Zijn oude hit Little Green Bag is onder meer door de film Reservoir Dogs opnieuw populair geworden".
Inspanningen beloond
Uit de PZC d.d. 19-8-1987:
"Komt iemand dezer dagen op het Bellamypark en laat gemakshalve de nog voor een deel dichtgetimmerde Nieuwendijk links liggen (dat verandert als de Vissershaven eenmaal functioneert), dan valt onmiddellijk de bedrijvigheid op. "De inspanningen beloond", zegt wethouder Willem Wisse, toevallig zittend op een terras en tevreden nippend aan zijn frisdrankje op een van de spaarzame echte zomerse avonden. Weliswaar ook veel leven in de brouwerij dankzij evenementen als het Straatfestival en de Spiegeltent, maar vooral dankzij investeringen van de gemeente en talrijke ondernemers krijgt Vlissingen weer meer volk te verwerken.
Emmy Acda meent dat het huidige succes is verdiend door inspanningen die jaren geleden zijn begonnen. Nette en Houtman hebben nog maar zeer kort een zaak in Vlissingen, maar kennen de geschiedenis. 'Ik hoor nu mensen zeggen dat ze voor het eerst sinds jaren weer eens in Vlissingen hebben gestapt. Ouderen vooral, die zich Vlissingen als gezellig uitgaanscentrum herinneren', zegt Houtman. 'We proberen nu nog wat meer faciliteiten te krijgen', legt Nette uit. 'We willen tot twee uur 's nachts open blijven'. 'En dan moet er ook nog een nachtgelegenheid komen. Een keurige. Zo een waar iedereen zich thuis voelt. Boven The Flying Dutchman komt er al zo een', vult Acda aan.
De vorige jaren was het Bellamypark na half tien 's avonds uitgestorven. Nu blijven de terrassen de hele avond vol. En is er geen terrasweer dan puilen de cafés gezellig uit. Maar, stelt Acda vast, vorige jaren waren er bijna alleen maar restaurants. Nu zijn er meer cafés. En dan moet je de mensen wat gaan bieden. Het drietal filosofeert wat over mogelijkheden, met verwijzing naar Franse steden waar hele pleinen in de zomermaanden worden omgetoverd tot één terras en vertier op bestelling wordt aangeleverd. Ook het Amsterdamse Leidseplein wordt al voorbeeld genoemd. En waar veel mensen komen gebeuren bijna vanzelf dingen. Straatartiesten bijvoorbeeld. 'Een nieuw geluid is er ook' stelt de ervaren Acda vast. 'De mensen hier beginnen over seizoen te spreken'. En als het woord seizoen is gevallen komt ook het woord seizoensverlenging op de proppen. Nette: 'we hebben daarvoor een passe-partout ingevoerd. Dit gebeurt in samenwerking met het Vestzak Theater, dat zelfs meer voorstellen wil plannen. Zo'n passe-partout houdt in: een diner in een restaurant naar keuze, een drankje in een café en een voorstelling in het Vestzak Theater. Het doel is duidelijk. We willen ook meer ouderen trekken. Een passe-partout gaat ongeveer zestig gulden kosten'. Een avondje compleet is bij de VVV in Vlissingen in de toekomst te koop.
Acda: 'we hebben enorm veel steun van Jan Jacobs van de VVV. Ook van de Culturele Raad krijgen we alle medewerking. En zo zie je dat Vlissingen gezamenlijk aan de weg timmert en dat blijft doen'. Acda verwijst ook naar de braderie die de komende dagen wordt gehouden. 'ook daar heeft de horeca een aantal evenementen voor zijn rekening genomen'. En met de gemeente blijkt ook al alles koek en ei.
Voor volgend jaar wil de evenementencommissie van de horeca een aantal attracties op het programma zetten die van Vlissingen een traditioneel en logisch uitgaanscentrum maken. Houtman: 'dan willen we heel groots een jaren zestig weekeind opzetten en het landelijke aandacht geven. Ook vind ik dat het Straatfestival wat breder zou kunnen worden opgezet: voor mijn gevoel is het nu alleen voor de jeugd. Met dat jaren zestig weekeind, om daar op terug te komen, kan ieder café op zijn eigen manier inspelen. Ergens centraal moet een groot scherm komen waar de jaren zestig terug zijn te zien. Bijvoorbeeld het bezoek van de Beatles aan Hamburg en Amsterdam, de Maagdenhuis-bezetting en andere opzienbarende zaken. En natuurlijk een groot hoofdpodium waar artiesten optreden die in die tijd een klinkende naam hadden en misschien nu wat in de zijlijn opereren. Voor het weekeind kan in het land een arrangement worden besteld'.
De jaren zestig vormen een deel van de planning van de Vlissingse horeca. Hoe het allemaal wordt uitgevoerd staat nog niet helemaal vast. En of het ook echt wordt uitgevoerd...? 'Natuurlijk', antwoordt het drietal in koor en bijna verontwaardigd. En wat gebeurt er op korte termijn? Volgens de commissieleden: -'we zijn drie van de zoveel die ook hard werken' - heeft in elk geval een aantal cafés individueel activiteiten. Verder staat een studentenopvang binnenkort te gebeuren. Vlissingen herbergt op zijn scholen namelijk enkele duizenden studenten. De cafés willen zich ter beschikking stellen om het de studerenden naar de zin te maken in de Scheldestad.
Vlissingen wil wel. Alles wat is geprobeerd en mislukt, het is vergeten. De moed om activiteiten op te zetten is nog nooit zo groot geweest. 'Te veel is toch blijven liggen' mijmert Emmy Acda. 'Maar toch is er veel geprobeerd. Oud en nieuw, de Sinterklaasintocht, Pinksteren....We hebben jaren het gevoel gehad dat we de boot misten. Dat gevoel is voorbij. Zelfs de grootste pessimisten durven nu hun nek uit te steken. Of dat nu te koste moet gaan van andere plaatsen? Nee, zeker niet. Misschien kunnen we met Middelburgers aan tafel gaan zitten om samen wat te doen...."
Jong in De Scheldestad
Uit de PZC d.d. 18-10-2005:
In oktober 2005 is in het Gemeentearchief de tentoonstelling 'Jong in de Scheldestad' te zien. Aan de hand van honderdvijftig foto's, flyers en krantenartikelen wordt een beeld geschetst van het Vlissingse uitgaansleven van dertig, veertig jaar geleden. Want...wie in Zeeland van muziek hield was in de jaren zestig en zeventig aangewezen op Vlissingen. Daar gebeurde het allemaal. De scene leverde bands op als Dragonfly, Flarth en Group 69. Ook voor grote internationale namen als Bill Haley en Pink Floyd moest je in de Scheldestad zijn.
De expositie is voor Wim de Voogd uit Domburg een feest van herkenning. 'Moet je dat instrumentarium zien' wijst hij naar de zwart-wit foto's. De Voogd is als drummer van de Walcherse band The Saint geen onbekende in de Zeeuwse muziekwereld. 'Als je het zo bekijkt besef je dat het eigenlijk allemaal niks voorstelde. Als je ziet wat beginnende bands van tegenwoordig allemaal al aan instrumenten hebben. Hé kijk daar staat Ronnie van der Meer. Die speelt bij ons in The Saint. Op die foto zat hij nog in Flarth'.
Archivaris Adrie Meerman glundert als hij voor de zoveelste keer langs de expositie loopt. 'Dit was mijn jeugd', zegt hij. 'Ik weet nog precies hoe we altijd liepen: van het Bellamypark naar de Kerkstraat, Sint Jacobsstraat, Walstraat en de Nieuwendijk. Eerst een ijsje halen bij De IJsbeer en daarna om een frietje bij Van Hoeijdonck'.
Zo haalde eigenaar André Prins bekende nationale en internationale bands naar Vlissingen, maar hij zorgde ook een keer voor een olifant. 'Was gewoon leuk. Voor de foto', zegt Meerman. De archivaris hoopt dat meer mensen hun foto's naar het archief opsturen. 'met name die van de punktijd. Dat is net van na deze periode. Ik kan me voorstellen dat deze expositie daarmee een vervolg krijgt'. De tentoonstelling is nog tot 17 november te zien in het gemeentearchief in de Hellebardierstraat."
Kroegenschaak
Uit de PZC d.d. 15-4-2002:
"het schaakkroegenteam Wij komen voor de Leute heft het Vlissingse schaakkroegentoernooi gewonnen. Het team met vier leden van schaakclub Souburg, Roeland Alders, Corné Boogaard, Albert Vermuë en Ronald de Pooter, bleef het Vlissingse De Matsjoos twee punten voor.
Tien teams hadden zich ingeschreven voor het evenement dat gehouden werd in de kroegen Vanuus, Albatros, De Meijerij, Michieltje (2), Soif en 2x Bellen. Het toernooi werd vanaf het begin beheerst door Wij komen voor de Leute. In de op een na laatste ronde viel de beslissing. Tegen het Vlissingse De Matsjoos, met de spelers Ewoud van Hecke, Erik Clarisse, Willy Meulblok, Henrik Westerweele en René de Nieuwe, werd met 2,5-1,5 verloren. Door een 3-1 overwinning in de laatste ronde op het Middelburgse team De 4 Lopers, kon het Vlissingse De Matsjoos het Souburgse team niet meer achterhalen."
Mosselfestival
Uit de PZC d.d. 24-7-1996:
"Op de Nieuwendijk wordt eind juli 1996 voor het tweede jaar een Mosselfestival gehouden. Drie dagen lang staat de straat vol met terrassen, mosselkramen en een podium waarop verschillende optredens plaatsvinden.
'We hebben dit jaar professionele kokers aangetrokken' vertelt Theo Verstegen van Bistro De Vergeten Balk. 'En we hebben de garantie van Aqua Mossel, het nieuwe bedrijf van mosselgigant Leo Dingemanse, dat alleen mossels van de allerbeste kwaliteit geserveerd worden'.
Missverkiezing
Ook nieuw dit jaar is de invoering van een zogenaamde mosselkoningin. Zij opent het festival en reikt prijzen uit. Dit jaar is dat mijn dochter Emily omdat we niet genoeg tijd hadden om nog echte verkiezingen te houden' zegt Verstegen.
Collega Sam Alzafari van Café Da Vinci: 'het is de bedoeling dat we dat volgend jaar wel doen. Bij ons in het café wordt dan in het voorjaar een soort missverkiezing gehouden. De winnares wordt onze mosselkoningin van volgend jaar'.
Behalve mosselkramen en een viskraam wordt er ook een stand ingericht van waaruit taco's verkocht worden. 'Voor de mensen die echt niet van mossels houden' legt Verstegen uit.
Ballonvaart
Het Mosselfestival op de Nieuwendijk wordt op vrijdag 26 juli om 16.00 uur geopend door wethouder C. de Keijzer. De optredens op het podium aan de kop van de Nieuwendijk worden verzorgd door Harry Slinger, Dezz, Flat Out, Call me All, Jazz Dixieland en folkloregroep Wallacra. Vorig jaar brachten zo'n dertigduizend mensen een bezoek aan het festival. Deze week is de eerste week dat de nieuwe Zeeuwse mosselen gegeten kunnen worden. Door de lange koude winter, het natte en koude voorjaar en het uiterst traag op gang komende van de zomer groeiden de mosselen vel te langzaam. Het mosselseizoen begon dit jaar daarom drie weken na de gebruikelijke datum van rond 1 juli."
Openings- en sluitingstijdperikelen
Oud en Nieuw
Uit de PZC d.d. 30-12-1989:
Het uitgaansleven in Vlissingen is in de nieuwjaarsnacht beperkt. Vier uur geldt als absolute sluitingstijd voor alle cafés en discotheken. Veel kroegbazen houden de deuren van hun etablissement gesloten. In de overige horecagelegenheden wordt slechts een beperkt aantal mensen toegelaten, dat bovendien in het bezit moet zijn van een in de voorverkoop gekochte toegangskaart.
De kroegeigenaren die de deur van hun café op slot laten in de nieuwjaarsnacht doen dat niet omdat ze chaotische toestanden verwachten. "Het leuke van de jaarwisseling is juist om van café naar café te gaan", zegt Rens Louws van café Vanuus. "Dat is nu onmogelijk omdat je in de meeste zaken alleen terecht kunt wanneer je een toegangskaart hebt. Ik heb geen zin om te selecteren wie wel en wie niet in Vanuus komt. Ik houd de tent dus gewoon gesloten".
De horecazaken die wel geopend zijn in de nacht van oud op nieuw vragen een toegangsprijs die varieert van tien tot veertig gulden. "Door een toegangsprijs te vragen kunnen we klanten iets extra's bieden, zoals een glas champagne en een koud buffet", vindt Mirjam Kamstra van Dakota en The Flying Dutchman. "Ook blijft het zo rustig in de zaken. Je krijgt niet zo'n heen en weer geloop.
Café Frapo's verkoopt eveneens toegangskaarten. Peter Nette van Frapo's: "Ook wij willen onze klanten iets extra's kunnen bieden". De eigenaar van café Thor vraagt entreegeld omdat hij niet iedereen in zijn zaak wil hebben. "Ik wil hiermee rottigheid voorkomen".
De horecagelegenheden mogen officieel in de nacht van zondag op maandag tot twee uur geopend zijn. Volgens het hoofd van de afdeling bijzondere wetten van de gemeentepolitie, B.J.P. Sinke, kunnen alle kroegen toestemming krijgen om uiterlijk om vier uur te sluiten; "daarna mag echt geen enkele zaak nog open zijn".
Aangepaste sluitingstijden
Uit de PZC d.d. 5-2- en 19-9-1997:
De verruiming van de openingstijden is de meeste uitbaters van cafés en cafetaria’s redelijk goed bevallen. In tegenstelling tot een aantal bewoners uit de binnenstad. Die hebben geklaagd over een toename van lawaai en schade, veroorzaakt door vooral de late stapper, die zich het laatste jaar onbespied zou voelen door de politie. Burgemeester J.C.Th. van der Doef overweegt een aanpassing van de sluitingstijden. Horeca-ondernemers nemen maatregelen om het lawaai op straat te beperken, maar toch neemt de spanning toe.
Vorig jaar maart kregen alle Vlissingse cafés toestemming om op donderdag en zaterdag langer, tot drie uur, open te blijven. Voor de andere dagen gold de sluitingstijd van twee uur. De nachtcafés Flair, Cosmo, Astoria en Papillon en vier cafetaria’s Massada, Foppe, De Schelde en De Horizon kregen toestemming om tot 5.00 uur open te blijven. Eén van de redenen voor die aanpassing was dat de politie geen kans meer zag mee te werken aan het couponsysteem. Op incidentele avonden konden uitbaters voor een bedrag van rond de 25 gulden een uur langer open blijven.
“Daarvan maakten wij vroeger veelvuldig gebruik”, reageert Josien Meijer, eigenaresse van het studentencafé De Concurrent. “Op donderdag kochten we vaak twee coupons en bleven tot vier uur open. Na drie uur ging de deur alleen open om studenten naar buiten te laten. Ze stonden dan niet in een keer op straat, zoals nu vaak om drie uur het geval is. Dat is een groot nadeel van die nieuwe verordening. Wij grijpen in als klanten op straat herrie maken. Willen ze niet luisteren, dan weten ze dat er een volgende keer niet meer in komen”.
Bij nachtcafé Astoria waakt een portier over de rust buiten de deur. “Als je in de binnenstad woont kun je rumoer verwachten, Voor ons had de sluitingstijd niet per se van vier in vijf uur veranderd hoeven te worden. Maar wij gaan pas omzetten nadat de dagcafés dicht zijn. Vandaar dat het logisch is dat ons sluitingstijdstip aangepast wordt op dat van de dagcafés”, merkt Addie Hovens van Astoria op.
Volgens enkele bewoners van de Nieuwendijk is het een onbeheersbaar probleem aan het worden. “Sinds die verandering vorig jaar van de sluitingstijden is er geen evenwicht meer tussen woon- en horecabestemming. Op deze manier maak je wonen in de binnenstad onaantrekkelijk. Hoe haal je het in je hoofd om tegelijkertijd de politiesterkte terug te dringen en de sluitingstijden te verruimen? Met drank nemen de baldadigheid en het geweld toe”.
Burgemeester Van der Doef erkent het probleem. Het college heeft intussen de opdracht gegeven aan een werkgroep, bestaande uit een vertegenwoordiger van Horeca Nederland, de verantwoordelijke ambtenaren en de ‘openbare orde’, om spoedig het college te adviseren over de sluitingstijden. “Aan die werkgroep heb ik het politierapport gegeven en de brieven van bewoners van onder meer de Nieuwendijk. De resultaten komen hopelijk in het vroege voorjaar bij het Vlissingse college terug. De bewoners weten dat ze de opvatting van het college zullen horen, voordat de raad een beslissing neemt. Voor de zomer komen we met een aanpassing van de sluitingstijden”.
Het voorstel
De Horecavereniging Vlissingen maakt bezwaar tegen het voorstel van het dagelijks bestuur van Vlissingen om het eenrichtingsverkeer van nachtcafés vanaf drie uur in te stellen. Die regel houdt in dat na dat tijdstip de deuren alleen nog open gaan voor de vertrekkende klant. Addie Hovens, eigenares van nachtcafé Astoria, is ook fel gekant tegen deze verandering. "Het voorstel is bedoeld om de overlast op straat te beperken. Als er in Astoria na drie uur niemand meer naar binnen mag, dan zullen er juist meer mensen op straat blijven hangen. Dit idee werkt vandalisme juist in de hand".
Bij dit voorstel hoort ook dat dagcafés een algemene sluitingstijd krijgen van twee uur. Onder strikte voorwaarden krijgen ze verlenging tot drie uur. Een café dat daarvoor in aanmerking wil komen, zal over een toegangssluis moeten beschikken en de eigenaar moet als een soort portier er op toezien dat de klanten de zaak na drie uur verlaten. Ik verwacht dat veel cafés een permanente verlenging tot drie uur zullen aanvragen. Een aantal heeft toch al een dubbele deur. Die tijden van dag- en nachtcafé zijn daardoor niet op elkaar afgestemd. Als je tot sluitingstijd in een café blijft, ben je te laat om binnen te mogen in een nachtcafé. Ik word, met de drie andere nachtcafés, de dupe van deze regeling. Ik ben voor eenrichtingsverkeer, maar dan wel vanaf vier uur", zegt Hovens.
Vlissingen heeft het afgelopen jaar bekeken hoe groot de overlast in de binnenstad is. Vooral op de donderdag-, vrijdag- en zaterdagavond tussen twaalf uur 's nachts en drie uur 's ochtends vonden de meeste vernielingen plaats. De cafés mochten op donderdag en zaterdag tot drie uur open zijn, op andere dagen was de sluitingstijd twee uur. Hinder werd vooral veroorzaakt door mensen die van de ene kroeg naar de andere liepen. "Dat op een gegeven moment de deuren dichtgaan, is een goede maatregel. Maar de tijden moeten kloppen. Ik verwacht geklop op de deur en gehang op straat als er na drie uur niemand meer naar binnen mag in nachtcafés.
Op 6 oktober krijgen burgers de kans in te spreken tijdens de commissievergadering algemeen bestuur in het stadhuis van Vlissingen.
Ouders op stap
De stapavond voor ouders op woensdag 29 juni 2011 was een succes. Ruim 70 ouders of verzorgers hadden van de gelegenheid gebruik gemaakt om kennis te maken met de horecagelegenheden waar hun kinderen uitgaan. De avond werd georganiseerd door de gemeente en enkele horecaondernemers. Na een welkomstwoord van burgemeester Roep en interviews met een vertegenwoordiger namens de horeca en het project Jeugd en Alcohol, rouleerden ouders in vier groepen over de cafés Speyk, De Dop, Popeye en De Vic. In elk café hielden verschillende organisaties een workshop over de diverse facetten van gezond en veilig uitgaan. Onder meer werd ingegaan op indrinken en de verantwoordelijkheid van zowel ouders als cafés. Er werd dankbaar gebruik gemaakt van de gelegenheid om met elkaar in gesprek te gaan over het thema. De avond werd afgesloten in café De Concurrent, waar nog geruime tijd werd nagepraat.
Schaatsbaan
Uit de PZC d.d. 30-1-1996:
"Het parkeerterrein op het Bellamypark verandert tijdens de winterse dagen in een ijsbaan. Horecaondernemers opperden het idee en de gemeente Vlissingen stemde ermee in. Willem Houtman van Café Soif: 'we hoefden de gemeente niet veel uit te leggen over ons plan. Ze weten uit voorgaande jaren hoe het in zijn werk gaat'. Houtman was de laatste keer -begin februari 1991- ook één van de initiatiefnemers. Destijds mislukte de binnenstadse ijsbaan. 'Toen heeft de brandweer het verkeerd aangepakt. Ze spoten in een keer veel te veel water op het parkeerterrein. Dat liep meteen weer de grond in', vertelt Houtman.
Van de buurtvereniging in de Bloemenlaan zijn brandweerslangen geleend, de rioleringsputjes zijn met vuilniszakken afgesloten en aan weerszijden van het terrein zijn zandzakken geplaatst. Peter Nette van Café Frapo's verwacht dat het nog wel nachtwerk gaat worden, maar bijna iedere café-eigenaar op het Bellamypark helpt mee.
Nette en Houtman hopen woensdag klaar te zijn met hun binnenstadse ijsbaan. het weerbericht lijkt in hun voordeel te spreken. 'Maar laten we niet te optimistisch zijn, straks gaat het dooien en staat iedereen hier voor niks met z'n schaatsen'."
Richard van der Hilst, Willem Houtman en Eddy van Dijke PZC 30-1-1996
Schandelijk
Uit de Vlissingse Courant d.d. 9-7-1916:
"In den afgeloopen nacht is een 18-jarige jongeman, die in bewusteloozen toestand aan den dijk op het Eiland werd aangetroffen, in een woning aldaar binnen gebracht. Een deskundige constateerde dat buitengewoon drankmisbruik van een en ander de oorzaak was en dat de toestand ernstig kon worden geacht. Een aangewende massage waardoor de patiënt ging braken, bracht verbetering in zijn toestand. Gebleken is dat de jongeman een weddenschap had aangegaan om een bierglas jenever uit te drinken, wat hij ook werkelijk heeft gedaan, waarna hij dadelijk daarop bewusteloos is geworden. Door de politie werd een nader onderzoek ingesteld".
Tapverbod
Bericht uit Zeeuws Dagblad d.d.d 28-12-1946:
Een 'droge'Nieuwjaar.
Belanghebbenden wordt er op gewezen, dat evenals dat vroeger het geval was, in deze gemeente het zgn. tapverbod op den Nieuwjaarsdag weer van kracht zal zijn".
Bericht uit PZC d.d. 24-3-1960:
"Naar alle waarschijnlijkheid zal met de komende kermis in Vlissingen weer normaal sterke drank geschonken mogen worden waarbij een overjarige verordening is opgeruimd.
Het verbod om op openbare feestdagen en tijdens de kermisweek sterke drank te verkopen dateert uit 1920 toen naar de mening van een aantal raadsleden een te groot aantal excessen optrad als gevolg van het geestrijk vocht. Sinds de afgelopen oorlog heeft de kermis als 'het feest' afgedaan en is deze gebeurtenis veeleer opgenomen in het normale programma amusement door toename van sport, televisie e.d. Nu het verschijnsel van een week om uit te leven tot het verleden behoort - de kermis krijgt steeds meer het accent van een attractie voor kinderen - heeft het bestuur van de Ned. Bond van Werkgevers in Hotel-, Café-, Restaurant- en aanverwante bedrijven een schrijven tot B & W van Vlissingen gericht, waarin zij opheffing van de verordening verzoekt'"
Verwarmde terrassen
Uit de PZC d.d. 5-4-1985:
"De ontwikkelingen in het gebied rond de Vissershaven en de herinrichting van het Bellamypark zijn voor enkele horecaondernemers aanleiding geweest daarop in te spelen met uitbreidingen en aanpassing van hun terrassen. Bistro Noordzee aan het Beursplein beschikt sinds kort over een overdekt en verwarmd terras, een soortgelijke voorziening wordt nu getroffen bij restaurant De Beurs. Na de Paasdagen wordt ook het terras van café [[The Flying Dutchman] aangepast.
'Wij hebben vorig jaar naar aanleiding van het slechte weer besloten het terras te overdekken en te verwarmen', aldus Lex Nijman, uitbater van Bistro Noordzee. 'Bovendien bereik je op deze manier een verlenging van het seizoen. Voor het terras duurt dat anders een week of tien, maar nu kun je van april tot oktober buiten zitten'. Dat het publiek in de koele perioden toch een behaaglijk plekje heeft is te danken aan de tien infraroodstralers die onder de 90m2 luifel zijn aangebracht. 'Dit wordt het derde seizoen dat we de beschikking hebben over het terras. W hebben er goeie ervaringen mee', zegt Nijman. Dat is volgens hem niet in de laatste plaats te danken aan de medewerking van de gemeente. Niet alleen leverde de verlening van een bouwvergunning geen problemen op, ook voor een muziekvergunning kreeg hij alle medewerking. 'Dat is een vergunning voor vier zaken hier op het Beursplein. Wij zorgen samen dat er in de weekeinden buiten muziek wordt gemaakt. Ik doe dat samen met café Albatros, restaurant Da Xin en restaurant De Beurs'.
Ook bij het laatstgenoemde etablissement is het terras nu voorzien van windschermen en nieuwe luifels en zorgt aangepaste verlichting er voor dat de klanten 's avonds niet in het duister hoeven te tasten omtrent de aard van hun consumptie.
De achterbuurman van De Beurs, Café The Flying Dutchman, heeft eveneens ingehaakt op de ontwikkelingen. Evenals Nijman is eigenaar Anne Kamstra bijzonder te spreken over de medewerking van de gemeente. 'De toestemming om het terras aan te passen was bijzonder snel binnen', zo zegt hij.
De aanpassingen aan zijn terras hebben een meer definitief karakter dan die bij Bistro Noordzee. Daar moet de overkapping gedurende de wintermaanden worden weggehaald. De zaak van Kamstra krijgt echter een serre, die wordt overdekt met de huidige luifel. 'Ik kan de ramen van de serre in de borstwering laten zakken, zodat het een open terras is. Wordt het te koud, dan gaan de ramen omhoog en zorgen verwarmingselementen voor een aangename temperatuur', aldus Kamstra. Hij geeft te kennen bijzonder ingenomen te zijn met het beleid zoals het gemeentebestuur dat ten aanzien van de binnenstad voert. 'Het is fantastisch wat er allemaal tot stand is gekomen. 'Dat mag ook weleens worden gezegd'.
Vlissingen kan daardoor volgens hem de concurrentie met de toeristencentra in de omtrek weer aan. De aanpassing van zijn terras zal nog enkele dagen op zich laten wachten. 'Wij zijn nu de elementen aan het maken. Na de Paasdagen wordt alles gemonteerd'.
Verwarmde terrassen Beursplein PZC 5-4-985
Vlissingers lieten de fles niet staan
Door Gerard van der Hoeven (Rubriek 'Blauwgeruite Ziel', Faam d.d. 9-5-2017)
De fles is niet alleen het stadswapen van Vlissingen. Vlissingen had ook een reputatie dat stedelingen er een flink drankgebruik, of liever gezegd drankmisbruik op nahielden.
Overigens werd al eeuwenlang in Zeeland veel gedronken. Het drinken van alcohol kwam omdat het drinkwater ongezond was, drank veroorzaakte minder ziektes en werd zelfs aan kinderen met de paplepel ingegoten. Jenever was zeer populair. In 1881 zei burgemeester Tutein Nolthenius over het drankgebruik in Vlissingen: "Dat is enorm! In de 15 hoofdtapperijen voor den werkman wordt tezamen verbruikt 60.000 liter. Een tapper, zekere Raamsdonk, heeft vooral veel te doen; hij woont in de buurt van De Schelde (Schotsenhoek) en levert op crediet, om aan het einde der week af te rekenen. Hij alleen al verkoopt 56.000 liter aan den toonbank".
Naast het café van Raamsdonk was rond 1890 het proeflokaal Van den Ouden in de Walstraat 86 het drukbezochtste werkliedencafé in de stad. De kroeg nam aan het einde van de 19e eeuw een groot deel van de vrije tijd en het arbeidersbudget in beslag. Niet zelden stonden de echtgenotes hun man bij de Scheldepoort op te wachten om in ieder geval een gedeelte van het benodigde huishoudgeld veilig te stellen zodat het niet op ging aan het drinkgelag. Er werd wat afgedronken; niet alleen door de arbeiders, maar ook door de schutterij en zelfs politiemannen tijdens diensturen. Het verhaal gaat dat er zelfs een illegale stokerij naast het politiebureau heeft gestaan.
Eveneens dateert uit die tijd dat verteld werd dat vertegenwoordigers van jeneverstokerijen of in Vlissingen de straten met jenever werden geschrobd.
In 1878 kwam er pas een algemene politieverordening tegen openbare dronkenschap. Vlissingen had toen 123 huizen met een vergunning voor het schenken van sterke drank. Gemiddeld kwam dit neer op één café per 74 inwoners, terwijl het landelijke gemiddelde één café op 83 inwoners was.
In 1881 kwam er een Drankwet. Met een vergunningstelsel, maar daarin werd geen maximum gesteld aan het aantal kroegen en tapperijen. Openingstijden van kroegen stonden ook niet vast. Om loodsen ook hun borreltje te kunnen laten drinken waren rond die periode de openingstijden van kroegen in de winter om vijf uur en in de zomer om vier uur 's morgens geopend.
In 1914 had Vlissingen nog zo'n 76 verlofhouders van sterke drank. Niet meegerekend waren dan nog de tientallen illegale lokalen waar clandestien geschonken werd en de ongeveer 120 kroegen waar alleen zwak-alcoholische dranken mochten worden geschonken.
In een gemeenteraadsvergadering in december 1919 vonden enkele gemeentebestuurders dat er meer geld beschikbaar moest worden gesteld aan de inmiddels actieve opgerichte drankbestrijdersverenigingen om drankmisbruik tegen te gaan. Maar dat toen nog weerstand opriep: "De heer Van Oorschot protesteerde ernstig tegen het betoog van den heer Hillinga, die had gezegd dat chocolademelk de menschen nog dieper in de ellende zouden kunnen helpen dan de drank, omdat snoepers erger zijn dan drinkers".
Vrijspraak
Bericht van de rechtbank in de Middelburgse Courant d.d. 9-10-1889:
Vrijgesproken is: J.B., weduwe C.S., VLissingen, beklaagd van in de tapkamer van haar bierhuis aan C. de R., te Vlissingen een fleschje, met een maatje jenever gevuld, te hebben toegediend, en zulks zonder vergunning. Teruggave van het fleschje met jenever bevolen aan C. de R."
Willem Bakker vertelt
"Willem leerde Willie kennen toen hij vijftien was. 'Je liep in die tijd rondjes in de stad. Nieuwendijk, Bellamypark, Walstraat, Sint Jacobsstraat. En dan weer terug. Kijken en praatjes maken, lachen'. Wie denkt dat het er spannender op geworden is in Vlissingen, heeft volstrekt ongelijk. 'We hadden toen, begin jaren vijftig, twee bioscopen in Vlissingen: Alhambra en Luxor. Je kon uitgaan naar het Concertgebouw, waar nu het Arsenaal Theater is, en op de Boulevard had je nog een aantal nette gelegenheden waar je kon dansen: de foxtrot, tango, walsen, de jive, maar ook rock-'n-roll. Dat waren dan de nettere zaken zoals Cosy Corner. De dansschool van Matthijssen in de Lepelstraat, daar ging iedereen heen. Daar heb ik zelf ook nog les gegeven, als assistent.
Verder had je nog een danscafé met pierement aan de Boulevard, Victoria. Daar zorgde een draaiorgel voor de muziek. Pas later kwam er een bandje. De Vic had een slechte naam. Daar kwam de marine, en op zondagmiddag kwamen met de Flandria de Belgen. En daar kwamen dan weer meisjes op af en ook wel van lichtere zeden. Dus als net meisje werd je gewaarschuwd dat je daar niet heen mocht. D'r liepen vroeger meer zeelui rond hier in Vlissingen en dus had je ook meer van dat soort vertier.
Astoria in de Walstraat en De Witte Ballons aan het Bellamypark, dat waren ook van die marinecafés en het Café Achter de Kerk, precies eender. Als man ging je daar wel heen, maar als meisje kon je beter wegblijven, want dan dachten ze gelijk dat je zo één was.
In 1959 kregen Willem en Willie verkering. 'Het ging zo. We waren op een feestavond van buurtvereniging 't Fort en ik vroeg of ik haar even thuis zou brengen. Dat gaat niet, zei ze, want ik heb het al aan hém beloofd. Geeft niet, zei ik, ik ga wel eventjes zeggen dat je met mij meegaat'. Van het één kwam het ander en dat resulteerde in 1960 in een trouwerij. 'Als je jong bent moet je tegen de regels ingaan', zegt Bakker met een klein lachje. Hij was even naar Stockholm geweest, op het brommertje. Toen ik terug kwam zei mijn meisje: 'we moeten trouwen'. Ik was 20 en zij 22. Het was geen enkel probleem. tegenwoordig zijn mensen op die leeftijd nog aan het studeren en tegelijkertijd nog half kind, maar ik werkte al een paar jaar. En als je iets gedaan hebt, moet je daar de verantwoordelijkheid voor nemen. We hadden een paar centen voor de uitzet en we trokken even in bij mijn ouders tot we zelf iets vonden.
Samen hebben we vier kinderen gekregen. Achter de eerste aan snel nog een, zodat ze samen konden opgroeien en na zeven jaar weer twee. De strippenkaart was nog niet vol."
Wijnroute
Uit de Scheldebode d.d. 4-11-2009:
Tien horecabedrijven houden van vrijdag 20 t/m zondag 22 november een wijnroute. De bezoekers mogen in elke zaak drie wijnen proeven, krijgen daar een hapje bij en worden van informatie voorzien.
'November is meestal een stillere maand voor de horeca. Daarom lijkt het mij leuk om -vooralsnog kleinschalig- een wijnroute op touw te zetten. Zoiets is er in de stad nog niet. Deze actie heb ik eerder gezien in Antwerpen. Ik ben bij verschillende zaken langs geweest om te bekijken of er animo voor bestaat', vertelt Rober Brunke, eigenaar van tapasrestaurant Sabroso en Café 2x Bellen in de Walstraat. 'Het is de bedoeling dat de mensen bij één van de deelnemende bedrijven een stempelkaart kopen, die kost 17,50 euro per persoon. Daarmee krijgen ze bij elk van de tien zaken drie wijnen geserveerd met een hapje erbij. Ze mogen genieten van de specialiteiten van de zaak. Als de stempelkaart vol is kan de ingeleverd worden en maken de deelnemers kans op een wijnset. Bovendien krijgen ze bij inlevering een certificaat, vertelt Rober.'
Naast Sabroso wordt er meegedaan door Parc Central, Soif, De Beurs, Roots, Atina Delicatessen Gastrovino, De Gecroonde Liefde, theater Het Arsenaal, De Vissershaven en Small Talk.
Bij de zaken krijgen de gasten tijdens de wijnroute wijnen geserveerd uit verschillende streken. Dat varieert van wijnen uit Frankrijk tot Zuid-Afrika. Iedere horecaondernemer is er vrij in welk hapje hij bij de wijn geeft. Rober kiest zelf voor de tapas.
De deelnemers krijgen informatie over de wijnen, zoals uit welke streek de wijn komt, of het een volle of stevige wijn is, welke druif er is gebruikt en bij welk gerecht de wijn het beste past.
Op de vraag of Vlissingers echte wijndrinkers zijn zegt Rober: 'Ik merk dat wijn geliefd is bij het publiek. Ook in mijn café verkoopt het goed. De populariteit van wijn is nog steeds in opgaande lijn. De gast is overigens kritischer geworden op wat hij bestelt. Daarom is de kwaliteit van wijnen in de horeca omhoog gegaan.'
Volgens Rober is het de bedoeling dat de nieuwe wijnroute vanaf volgend jaar een avontuurlijk tintje krijgt door er een cultuur historische wandeling aan te verbinden. In de route zitten dan de deelnemende bedrijven. Om Vlissingen 'op de kaart' te houden wil hij met andere horecaondernemers nog meer leuke aktiviteiten gaan bedenken".